Η σχέση του γονέα με το παιδί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πώς το παιδί θα μάθει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο έξω από την οικογένειά του, αλλά και την κατανόηση του εαυτού του. Η γονεϊκή σχέση συντελεί στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη, θέτει τις βάσεις για την προσωπική εξέλιξη, γίνεται παράδειγμα για τις μελλοντικές επιλογές του παιδιού και κατ’ επέκταση για την κοινωνική συμπεριφορά του.

Δεν είναι απλό και δε φαντάζει ως τέτοιο· η διαδικασία και η δουλειά που χρειάζεται να κάνουν οι γονείς για να δημιουργήσουν υγιή παιδιά χωρίς ψυχικά κατάλοιπα είναι ένας αγχωτικός μαραθώνιος, καθώς δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο εγχειρίδιο που πρέπει οι γονείς να ακολουθήσουν για να πετύχει η συνταγή. Το ένστικτο, τα δικά τους παραδείγματα, η αγάπη τους, αποτελούν μερικά από τα συστατικά που βάζουν, ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Τα παιδιά, τώρα, ως αποδέκτες των ενεργειών των γονέων τους, βγάζουν κάποιο συμπέρασμα, τόσο για εκείνους όσο και για τη ζωή, όταν πλέον ενηλικιωθούν, με βάση αυτή τη ζύμωση μέσα στην οικογένειά τους. Πολλοί, ως παιδιά αλλά και μεγαλώνοντας, ίσως κάποιες φορές να έχουμε σκεφτεί ότι θα θέλαμε να πούμε ορισμένα πράγματα στους γονείς μας, κι αφορούν αυτήν ακριβώς την πολύπλοκη σχέση μας μαζί τους. Πράγματα που κρατήσαμε στην άκρη της γλώσσας μας και τελικά δεν είπαμε ποτέ, γράφτηκαν σε αυτό εδώ το κείμενο. Κάποια από αυτά μπορεί να είναι θετικά και άλλα όχι και τόσο.

 

Ευχαριστώ, για το ψυχικό σου σθένος

Παρ’ όλες τις προσωπικές σου δυσκολίες και τα ζόρια που είχες καθημερινά να αντιμετωπίσεις, εσύ ήσουν πάντα εκεί να μαγειρέψεις, να με πάρεις από το σχολείο, να ακούσεις όλες τις ασυναρτησίες που είχα μέσα στο κεφάλι μου, να ξαγρυπνήσεις δίπλα μου όταν αρρώσταινα. Σε είχα ανάγκη και έδωσες ό,τι είχες για να με φροντίσεις, μη φροντίζοντας πολλές φορές τον εαυτό σου.

 

Τα “όχι” σου, τώρα τα καταλαβαίνω

Παρ’ όλο που τότε με θύμωνες όταν έπαιρνες εκείνο το σοβαρό ύφος, κάθε φορά που μου έλεγες τι έπρεπε να κάνω εκείνη τη στιγμή, σήμερα σου είμαι ευγνώμων καθώς ξέρω να δέχομαι την υγιή απόρριψη, αλλά και να μην αισθάνομαι ενοχές όταν απορρίπτω. Μου έμαθες να θέτω τα όριά μου στον ίδιον μου τον εαυτό αλλά και στους γύρω μου. Τώρα, νιώθω σίγουρος-η για μένα και για ό,τι αισθάνομαι. Δεν περιμένω από κανέναν να με επιβραβεύσει για να αισθανθώ όμορφα, αλλά το κάνω αυτόματα μόνη-ος μου.

 

Ήταν όντως για το καλό μου

Ακόμα και όταν εγώ δεν πίστευα στον εαυτό μου, προσπαθούσες πάντα με το δικό σου μοναδικό τρόπο, να μου πεις ότι θα τα καταφέρω. Πίστευες σε μένα κι έβλεπες αυτό που εγώ δεν μπορούσα να δω. Το έλεγες ”εμπειρία”, και ‘γω θεωρούσα ότι ήταν ακόμα ένα από τα κόλπα σου για να πάω στο ωδείο. Έλεγες κι ακόμα σήμερα υπερασπίζεσαι ζεστά τη γνώμη σου, πως ο καθένας μας έχει μία κορυφή να κατακτήσει, όποια κι αν είναι αυτή. Τώρα, το βλέπω καθαρά.

 

Ξέρω ότι ήταν δύσκολο να αποδεχτείς ότι έχω άλλα όνειρα

Όσο και αν γκρίνιαζες που ξενυχτούσα ή που δεν ήθελα να δώσω σε κάποια σχολή, αλλά να πραγματοποιήσω τα δικά μου όνειρα, στο βλέμμα σου έβλεπα πάντα αυτή τη σπίθα γεμάτη από αγάπη. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς γίνεται ένας άνθρωπος να μιλάει ασταμάτητα και να μουρμουράει συνεχώς για όλα, αλλά με ένα μου χαμόγελο να γαληνεύει όλο του το πρόσωπο. Με αποδέχτηκες με τα καλά μου και με τα άσχημά μου, στις καλές μου μέρες αλλά και στις κακές μου.

 

Δε μου μίλησες ποτέ ανοιχτά για το σ3ξ

Ζήλευα τους φίλους μου και τις φίλες μου, που μπορούσαν να έχουν μία πιο ανοιχτή σχέση με τους γονείς τους. Που έκαναν πλάκα, που πήγαιναν πιο συχνά για φαγητό ή για βόλτες το απόγευμα, που δεν ντρεπόντουσαν να τους πουν αν τους αρέσει κάποιο αγόρι ή κορίτσι. Μου έλειπε η επικοινωνία. Ξέρω πως κι εσύ θα το ήθελες. Ξέρω ακόμα πως ντρεπόσουν να μου μιλήσεις για τον έρωτα, τις σχέσεις, το s3ξ. Περίμενα όμως να ξεπεράσεις αυτόν σου και όποιον άλλο φόβο και να μη χρειαστεί να μάθω από τρίτους για όλα αυτά.

 

Ήθελα να με αγκαλιάζεις πιο συχνά

Θυμάμαι, όταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία, κάθε φορά να με παίρνεις αγκαλιά, να με γεμίζεις με φιλιά να μου τραγουδάς. Κάποια στιγμή, ξαφνικά, σταμάτησες. Νόμιζα ότι (σε) κουράστηκες (-σα). Μεγαλώνοντας μου έλειπε αυτή η αγκαλιά, η επαφή. Ξέρεις, ένιωθα μεγάλη ασφάλεια όταν με σκέπαζες με τις φτερούγες και πολλές φορές, πια, κλείνω τα μάτια και όταν θέλω να νιώσω ηρεμία, φέρνω αυτή την εικόνα στο μυαλό μου.

 

Ήθελα λίγο χρόνο

Αν και σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο οι ρυθμοί είναι γρήγοροι, εγώ χρειαζόμουν να μου αφήσεις λίγο χρόνο. Χρόνο για παιχνίδι, για χαλάρωση, για ανεμελιά. Λίγο ακόμα χρόνο για να μείνω σ’ εκείνα τα χρόνια της αθωότητας. Δε φταις τόσο εσύ. Ό κόσμος γύρω μας τρέχει. Έτσι κι εσύ με τη δουλειά σου, που πάντα σε κρατούσε μακριά μου κι εγώ θύμωνα. Δεν καταλάβαινα ότι δε γίνεται αλλιώς. Ήθελα απλά λίγο παραπάνω χρόνο μαζί σου.

Ένας διαρκής αγώνας είναι η σχέση του γονέα με το παιδί του, που προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα των γενεών αλλά και να μάθει από αυτά. Δημιουργώντας μια υγιή σχέση, μπορούν να δράσουν πιο εύκολα αλλά και να λειτουργήσουν με περισσότερη ενσυναίσθηση. Άλλωστε, μειώνοντας τις συγκρούσεις χτίζουμε γέφυρες και ενισχύουμε την αγάπη.

Συντάκτης: Άννα Κοκολάκη