Κι όμως, τα σκυλιά έχουν περάσει σε μια νέα φάση εξέλιξης και έχουν γίνει συναισθηματικά πιο έξυπνα λόγω της επαφής τους με τους ανθρώπους!
Ζούμε σε μια δύσκολη και συνεχώς μεταβαλλόμενη εποχή. Τα πάντα τρέχουν με τρελές ταχύτητες, κι εσύ, μέσα στον χάος, αποζητάς κάποιες στιγμές χαλάρωσης και ησυχίας. Υπάρχουν όμως και οι στιγμές μέσα στη μέρα που σε γεμίζουν ενέργεια και θετικότητα. Ξέρεις, εκείνες τις στιγμές που δε χρειάζεται να μιλήσεις. Που κάθεσαι στον καναπέ, βουτηγμένος στις σκέψεις σου, και ξαφνικά — τσουπ! — έρχεται το σκυλάκι σου, ακουμπάει τη μουσούδα του στο πόδι σου και σε κοιτάει λες και σου λέει: «Είμαι εδώ, μίλα μου για ό,τι σε απασχολεί».
Δεν είναι τυχαίο όμως. Δεν είναι «φύση του ζώου», όπως πολλοί λένε. Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ· μια εξέλιξη που προκύπτει μέσα από τη σχέση που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε με τους τετράποδους φίλους μας.
Τα σκυλιά, μέσα από τη συνύπαρξή τους με τον άνθρωπο, έχουν εξελιχθεί όχι μόνο σωματικά ή στη συμπεριφορά τους, αλλά και συναισθηματικά. Δεν είναι απλώς «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου» – είναι πλάσματα που νιώθουν, συμπονούν, συνδέονται και καταλαβαίνουν. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή – είναι επιστήμη, αλλά και καθημερινή εμπειρία. Πάμε όμως να αναλύσουμε τι σημαίνουν όλα αυτά.
Είναι εντυπωσιακή η εξελικτική πορεία του σκύλου, από τον λύκο έως το κατοικίδιό μας που κάνει βόλτες στους δρόμους της πόλης μας. Όμως, η μεγαλύτερη «μεταμόρφωση» δεν έγινε μόνο στην εμφάνιση ή τη συμπεριφορά – έγινε στον εγκέφαλο και στο συναισθηματικό τους πεδίο.
Έρευνες έχουν δείξει ότι τα σκυλιά αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς με τους ανθρώπους, όμοιους με αυτούς των παιδιών με τους γονείς τους. Αναγνωρίζουν τον τόνο της φωνής, διαβάζουν τη γλώσσα του σώματος και μπορούν, φυσικά, να καταλάβουν πότε είσαι λυπημένος, χαρούμενος ή απλά σε φάση «δεν μπορώ άλλο σήμερα».
Επίσης, πολλά σκυλιά μπορούν να «αντιληφθούν» αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου τους. Και δε μιλάμε για μαγικά – αλλά για πραγματικές, μετρήσιμες ικανότητες. Τα σκυλάκια έχουν την ικανότητα να παρατηρούν μικροεκφράσεις προσώπου, να εντοπίζουν ορμονικές αλλαγές μέσω της όσφρησης (π.χ. κορτιζόλη όταν είμαστε αγχωμένοι) και να αντιδρούν με ενσυναίσθηση.
Αν έχεις λοιπόν παρατηρήσει το σκυλί σου να σε πλησιάζει όταν κλαις ή να χαίρεται τρελά όταν γυρίζεις σπίτι, δεν είναι μόνο γιατί του έλειψες – είναι γιατί αισθάνεται. Και αυτή η ικανότητα έχει φυσικά ενισχυθεί με τα χρόνια, λόγω της συμβίωσης και της συναισθηματικής επαφής με τους ανθρώπους.
Πώς μπορείς όμως να αναγνωρίσεις τέτοια σημάδια; Αρχικά, το σκυλί σου έρχεται και σε «τσιγκλάει» όταν σε βλέπει να κάθεσαι σε απόγνωση για ώρες. Ή ξαπλώνει δίπλα σου όταν είσαι άρρωστος, χωρίς να του το ζητήσεις. Τέλος, σε ακούει όταν του μιλάς – ή μιλάς μόνος σου, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Άρα η συναισθηματική σύνδεση δεν είναι απλώς θεωρία. Είναι εμπειρία καθημερινότητας και – με λίγη τρυφερότητα – το πιο όμορφο είδος επικοινωνίας χωρίς λέξεις.
Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο θόρυβο, ταχύτητα και multitasking. Και κάπου εκεί, ένα ζευγάρι μάτια με ουρά σου θυμίζει ότι το πιο πολύτιμο πράγμα τελικά είναι η αληθινή επαφή. Χωρίς απαιτήσεις, χωρίς προσδοκίες, χωρίς τίποτα – μόνο με την παρουσία τους. Γιατί σε αγαπάνε. Γιατί σε αισθάνονται.
Τα σκυλιά δεν έγιναν απλώς «καλύτερα» λόγω εμάς – εμείς γίναμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι εξαιτίας αυτών.
Συντάκτης: Άντρεα Λαζαρίδου
