Ταξιδεύεις λόγω δουλειάς και κάποιος σε περιμένει πίσω

Δεν ξέρω αν σου έχει συμβεί ή έχεις ακούσει γι ‘αυτό. Οι σχέσεις με ανθρώπους που τα επαγγέλματά τους, τους αναγκάζουν να ταξιδεύουν πολύ είναι δύσκολες. Ναυτικοί, πιλότοι, επαγγελματίες οδηγοί, διπλωμάτες, όλοι με πολλά και πολυάριθμα μακρινά ταξίδια. Είτε ξεκινήσατε τη σχέση σας κι ήταν ήδη αυτό το επάγγελμά του, είτε το διάλεξε στην πορεία, ερωτεύτηκες αυτόν τον άνθρωπο κι αποφάσισες να ‘σαι δίπλα του. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Στα καλά και στ’ άσχημα. Στις στιγμές που θα λείπει και θα έχεις να τον δεις μέρες αλλά και μήνες. Με τον καιρό τον αγάπησες, δέθηκες και διαπίστωσες ότι ίσως είναι αργά να κάνεις πίσω. Κι αναρωτιέσαι λοιπόν, όπως αναρωτιόμαστε όλοι, πόσο εύκολο είναι να μείνεις κοντά σε έναν άνθρωπο που ταξιδεύει συνέχεια παρ’ όλη την αγάπη που του έχεις;

Δεν είναι μόνο η απόσταση που είναι μεγάλη. Δεν είναι μόνο ότι σας χωρίζει η στεριά, ο αέρας και η θάλασσα. Είναι ότι παλεύεις με τα κύματα. Θαλασσοδέρνεσαι κοντά του κι εσύ. Πολλές φορές η επιστροφή των ανθρώπων αυτών είναι άγνωστη, αφού πάντα μπορεί να προκύψει κάτι έκτακτο ή για λόγους ασφαλείας να μην μαθαίνουν ούτε οι ίδιοι πότε θα επιστρέψουν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχεις και την επικοινωνία που αντί να σας βοηθά και να εκμηδενίζει την απόσταση, δυσχεραίνει την κατάσταση. Σήμα στο τηλέφωνο δεν υπάρχει και η πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν είναι παντού και πάντα εφικτή.

Aπό την άλλη, είναι οι ευθύνες που έχει, η κούραση, το άγχος, που προκαλούν νεύρα και πίεση. Κι αν δεν ξεσπάσει σ’ εσένα που είσαι ο άνθρωπός του σε ποιον θα το κάνει; Τις λίγες στιγμές που έχουν διαθέσιμες για να επικοινωνήσουν μαζί σου, θα σου πουν όσα τους προβληματίζουν, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Εσένα μπορεί να σου κακοφανεί που σου μίλησε άσχημα, αντί να σου πει μόνο πόσο σ’ αγαπά και σ’ έχει επιθυμήσει και πόσο περιμένει να σε δει, αλλά εκείνος δε θα το καταλάβει.

Όση υπομονή κι επιμονή κι αν έχεις, οι αντοχές σου δοκιμάζονται συνεχώς. Περιμένεις καρτερικά να ιδωθείτε και ξαφνικά κάτι αλλάζει στο πρόγραμμα επιστροφής. Κοιμάσαι και ξυπνάς μακριά του και δεν είναι εκεί να σε πάρει αγκαλιά τα βράδια που φοβάσαι τους ξαφνικούς θορύβους, τις αστραπές ή που απλά δεν είσαι καλά. Σου λείπει αφόρητα και δεν μπορείς να τρέξεις να πας να τον βρεις. Να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο ή λεωφορείο και να βρεθείς στην αγκαλιά του. Περιμένεις απλώς πάνω από το τηλέφωνο να λάβεις μία κλήση ή ένα μήνυμα ότι είναι καλά. Έστω και δύο λεπτά ν’ ακούσεις την φωνή του  είναι αρκετό.

Για πόσο, όμως; Κι ενώ έχεις όλα αυτά στο κεφάλι σου, έχεις και την ζήλια που έρχεται σαν κακός οιωνός να σε γεμίσει αμφιβολίες και να σου κλονίσει την εμπιστοσύνη. Ν’ αναρωτιέσαι αν σε έχει ξεχάσει ή τον πλάνεψαν εκεί που ξενιτεύτηκε.

Είναι δύσκολο να προγραμματίσετε μια εκδρομή ή ένα ταξίδι μαζί, αφού, ακόμη κι όταν είναι κοντά σου, μπορεί ξαφνικά κι απρόοπτα να ξαναφύγει. Το μέλλον σας, δυστυχώς, είναι αβέβαιο και δεν μπορείτε να σχεδιάσετε εύκολα την κοινή σας ζωή. Ιδιαίτερα όταν υπάρχουν και παιδιά, τις ευθύνες και τα βάρη της οικογένειας τα επωμίζεσαι όλα εσύ.

Παρ ‘όλα αυτά, τον άνθρωπο αυτό τον αγαπάς κι ήταν επιλογή σου να σταθείς δίπλα του. Συνεχίζεις να είσαι κοντά του. Να του αποδεικνύεις κάθε λεπτό που σου δίνεται η ευκαιρία ότι τον αγαπάς. Ότι θα είσαι δίπλα του στις πιο δύσκολες στιγμές. Να του λες «Σ ‘αγαπώ, ηρέμησε, θα περάσει, είμαι εγώ εδώ» ακόμη και τις ώρες που του φταίνε όλα και μαζί κι εσύ. Γιατί αν δεν του σταθείς εσύ, ποιος θα το κάνει;

Σ’ έχει ανάγκη, αλλά κι εσύ έχεις ανάγκη έναν άνθρωπο δίπλα σου, όχι μακριά σου. Κι έχεις ανάγκη έναν άνθρωπο που ακόμη κι αν είναι μακριά σου θα σου αποδεικνύει την αγάπη του και θα σε ηρεμεί, αντί να σου μαυρίζει κι εσένα τη ζωή. Δυστυχώς, οι σχέσεις αυτές είναι δύσκολες και μετά από ένα σημείο ο έρωτας κι ο ενθουσιασμός  εξασθενούν. Κουράζονται κι οι δύο και δύσκολα μένουν μαζί. Κι αν έρθει το τέλος, σε πνίγουν τα «γιατί» και τα «γαμώτο» που κάνει αυτή την δουλειά. Γιατί ξέρετε και οι δύο ότι η σχέση σας μπορούσε να πάει μακριά, εάν δεν ήταν έτσι οι συνθήκες.

Κάποιοι τα παρατάνε, κάποιοι, ωστόσο, συνεχίζουν να παλεύουν γιατί η αληθινή αγάπη, η κατανόηση και η υπομονή  είναι ικανές να νικήσουν εμπόδια, αποστάσεις, νευρά, πίεση. Είναι στο χέρι σου, αν θα συνεχίσεις τον αγώνα ή θα εγκαταλείψεις, ανάλογα το ρόλο και τη θέση που έχει στην καρδιά σου ο άλλος.  Όπως λέει κι ο Παύλος Παυλίδης «Αν το πιστέψεις στ ‘αλήθεια η αγάπη μπορεί».