Έχει πολλά να μου πει η μουσική για σένα και θα τη χρησιμοποιήσω. Ούτε τα βιβλία, ούτε οι ταινίες, μα ούτε και τα χόμπι σου δεν έχουν τόσα να καταθέσουν. Πάντα αυτή η ξελογιάστρα αποκαλύπτει και μαρτυρά όσα ούτε εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να παραδεχτούμε.

Μοιάζει σαν να αποζητούν τα κύτταρά μας να νιώσουμε το ρυθμό και την κίνησή τους μέσα απ’ τις άπειρες μελωδίες. Όσα εσύ λησμονάς, η μουσική τα καταγράφει. Άνθρωπος που το μέσα του κι εκείνη να μη συνδέονται με έναν μοναδικό τρόπο, δεν υπάρχει -και δε θέλουμε να υπάρξει! Αναμνήσεις, καταπιεσμένα συναισθήματα, καψούρες που βιώσαμε, απωθημένοι έρωτες, πάρτι, δάκρυα, χορός, πόνος και πίκρα∙ όλα αυτή η μάγισσα τα παίζει στα δάχτυλά της. Κάθε τραγούδι κι η βελόνα αγγίζει το βινύλιο της καρδιάς.

Έλα να παίξουμε το παιχνίδι που ο καθένας βάζει το αγαπημένο του κομμάτι. Ας ανάψουμε κεριά, ας σερβίρουμε το αγαπημένο μας ποτό κι ας χαθούμε στις μουσικές. Θέλω να σε ανακαλύψω κι αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη ένδειξη ότι με ενδιαφέρεις. Δείξε μου τι ακούς. Μπορεί ποτέ να μην επέλεγα το είδος που σου αρέσει, μα σίγουρα επιλέγω να το γνωρίσω, γιατί είναι μέρος σου. Μίλα μου, για τους στίχους που ταυτίζεσαι και για τους ρυθμούς που παρασύρεσαι. Ας βάλουμε μία άνω τελεία στις κουβέντες μας κι ας ρίξουμε το νόμισμα στο δικό μας jukebox.

Τι ακούς όταν είσαι μόνος, χαρούμενος, άκεφος ή απογοητευμένος; Βάλε μου τα κομμάτια που σε στιγμάτισαν ή και που ακόμα σε στοιχειώνουν. Μέσα στις ροκ μελωδίες θα κρυφοκοιτάξω το αντιδραστικό θράσος σου και θα φλερτάρω μαζί του. Βάλε μου jazz και θα μου επιβεβαιώσεις πως σ’ αρέσει να αυτοσχεδιάζεις. Δείξε μου αν γοητεύεσαι απ’ την έντεχνη και θα ψαχουλέψω τις πληγές και την καλά κρυμμένη μελαγχολία σου. Ό,τι κι αν μοιραστείς μαζί μου μέσα απ’ τα ακούσματά σου, δε θα ακούσω μόνο τον ήχο τους. Θα γυρεύω όλα όσα νομίζεις πως δεν μπορώ.

Θα σε χαζεύω όταν τραγουδάς ενώ ταυτόχρονα θα δυναμώνω την ένταση, γιατί το «εμείς» και το «χαλαρά» δε συμπορεύονται. Δε θέλω μία συμβατική νύχτα με τραγούδια στην τύχη. Απόψε, θα ξενυχτήσουμε με τις δικές σου νότες και θα συνθέσουμε παρέα τα δικά μας ηχοχρώματα. Το θέλω πολύ, γιατί αυτό το παιχνίδι δεν έχει πολύ από λογική μέσα του.

Θα σου εξομολογηθώ κάτι… Μέσα μου, βαθιά, ελπίζω οι νότες σου να σε ταξιδεύουν όχι στο ρεύμα των πολλών αλλά σε σένα. Θα ‘θελα εσύ να διαλέγεις τη μουσική κι όχι εκείνη εσένα. Θα ‘θελα να τολμάς να αφήνεσαι σε νέους ήχους. Άκρως ερωτεύσιμο σε έναν άνθρωπο το να μη σταματά να αναρωτιέται τι καινούργιο θα μπορούσε να του εξάψει το ενδιαφέρον. Ελπίζω να μπορείς να μπαίνεις σε άλλους κόσμους και να μοιράζεσαι, γιατί η κριτική δε με αφορά.

Δε θα σε κρίνω απ’ τα γούστα σου, αλλά απ’ το πόσο περιορίζεσαι από αυτά.   Το ανοιχτό μυαλό, η ψυχή και το πνεύμα σου θα απογειώσουν τις μουσικές σου προτιμήσεις, γιατί θα έχεις να πεις πολλά γι’ αυτές, θα ‘χεις άποψη. Ας ανοίξουμε, λοιπόν, το μπαούλο!

Πάτα play, δεν αρμόζει σε μας τους δύο η μονοτονία.

 

Συντάκτης: Πάολα Ανδριωτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη