Το διαδίκτυο, λένε πως ενώνει τους ανθρώπους και τους φέρνει πιο κοντά, παρά τις αποστάσεις και τις δυσκολίες. Αποτελεί ίσως το πιο φθηνό μέσο επικοινωνίας, στο οποίο μπορούν να έχουν πρόσβαση –σχεδόν– όλοι.
Μαζί με το διαδίκτυο, έρχονται πλέον κι όλα τα κοινωνικά δίκτυα τα οποία θα βρει κανείς, κάνοντας μια γρήγορη αναζήτηση. Το κοινωνικό δίκτυο, αποτελεί –ίσως– τον πιο άμεσο τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων. Είναι ο χώρος όπου μπορούν να «ανεβάζουν» προσωπικές τους στιγμές και να τις μοιράζονται με τους αγαπημένους –και μη– ανθρώπους και φίλους τους.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, ένα μεγάλο ποσοστό των χρηστών των κοινωνικών δικτύων, το κάνουν με μοναδικό σκοπό να «ψαρέψουν» μια νέα σχέση ή ένα νέο one-night stand. Πολλοί, επίσης, το κάνουν προκειμένου να βρουν ένα «κορόιδο» να του κάνουν τη ζωή πατίνι.
Από την άλλη, έχει παρατηρηθεί πως μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, κάνοντας χρήση αυτών των κοινωνικών δικτύων, εισέρχεται σε δημόσιες ομάδες και γκρουπ, ψάχνοντας «την γυναίκα της ζωής του». Ψάχνοντας εκείνο τον έρωτα των ονείρων του που θα του χαρίσει μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα.
Ψάχνουν για εκείνους τους ανθρώπους που θα τους κάνουν «κλικ» στο μάτι, κοιτάζοντας απλά μερικές φωτογραφίες. Κι αν δε βρεθεί κανείς να τους αρέσει, πάνε παρακάτω και δεν έγινε και τίποτα.
Κρίνουμε, με άλλα λόγια, έναν άνθρωπο κοιτώντας απλά μια φωτογραφία. Και δυστυχώς η γνώμη μας σχηματίζεται κοιτώντας απλά μια εικόνα, κάτι άψυχο, το οποίο δεν μπορεί να μας δώσει κανένα παραπάνω στοιχείο για το πρόσωπο που απεικονίζεται.
Πολλές φορές έχουμε μπει σε μια ομάδα σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο, σκεπτόμενοι πως «σίγουρα θα υπάρχει κάποια όμορφη ύπαρξη εδώ μέσα να μιλήσω». Και πόσες φορές έχουμε σκεφτεί πως «όλο και κάποιος πικραμένος/η θα υπάρχει να μιλήσω μαζί του». Μάλλον όμως ο «πικραμένος» δεν είναι εκείνος που ψάχνουμε, αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός.
Αλήθεια λοιπόν, πόσο ασφαλής και σίγουρη θα μπορούσε να είναι η αναζήτηση ανθρώπων στα κοινωνικά δίκτυα, όταν ξεκινάς να ψάχνεις στα τυφλά, για άτομα που θα κρατήσεις δίπλα στη ζωή σου;
Διότι, όσο κι αν παρατηρείς μια φωτογραφία, πάλι ψάχνεις στα τυφλά για έναν άνθρωπο να σου εξάψει τη φαντασία. Και σίγουρα, η λάθος γνώμη θα σχηματιστεί από την πρώτη στιγμή, εφόσον αυτό που σε ενδιαφέρει μπορεί να είναι μόνο το «είδωλο» της φωτογραφίας.
Πολλές φορές έχουμε ακούσει πως ένα ζευγάρι έτυχε να γνωριστεί μέσα από μια ομάδα συνομιλίας στο Facebook και κατέληξαν μετά από καιρό σε σχέση –κάποιες σπάνιες φορές– ακόμη και σε γάμο. Σίγουρα είναι μια ωραία ιστορία. Αλλά μη την έχουμε μπούσουλα και θεωρούμε δεδομένο πως το ίδιο πράγμα θα συμβεί και σε εμάς.
Πράγματι, ένα κοινωνικό δίκτυο μπορεί να σου προσφέρει πάρα πολλές ευκαιρίες για γνωριμίες και να σε φέρει πολύ κοντά με ανθρώπους που δεν μπορείς να έχεις άμεση επικοινωνία. Ωστόσο, στις ημέρες μας χρησιμοποιείται με εντελώς λανθασμένο τρόπο, καθώς πάρα πολλοί από εμάς το χρησιμοποιούμε με απώτερο σκοπό να «βγάλουμε γκόμενα/ο».
Και κατ ‘αυτόν τον τρόπο το χρησιμοποιούν πολλές φορές κι εκείνοι που θα μας προσεγγίσουν, για να μας μιλήσουν σε κάποιο σχόλιο ή προσωπικό μήνυμα.
Με άλλα λόγια, αρκετοί χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα σαν τα φύλλα μιας τράπουλας, όπου θα την ανακατέψουν και θα τραβήξουν ένα φύλλο στην τύχη. Κι αν δεν τους κάνει το φύλλο που τράβηξαν, δεν έγινε και κάτι, το αφήνουν στην άκρη και συνεχίζουν το τυχαίο ανακάτεμα, μέχρι να βρουν εκείνο που «θα τους κάτσει».
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
