Αυτή η ασίγαστη επιθυμία να δεις μέσα από έναν άνθρωπο την ομορφιά, την αξία σου, το ποιος είσαι, λες και δεν ξέρεις, δε θα πάψει ποτέ να σε κατατρώει. Είναι που έχεις την ανάγκη να καθρεφτίζεις στους άλλους τα σπουδαία σου προτερήματα, έτσι κάθε φορά που τους κοιτάζεις θα σε γνωρίζεις ξανά. Καθετί που ο καθένας μας αισθάνεται περήφανος, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Όλα αυτά έχει ανάγκη να του τα λένε για να θυμάται πως είναι τυχερός που τα έχει. Μέχρι να ξεθωριάσει απ’ τη μνήμη του και ν’ αγαπήσει πάλι τον εαυτό του μέσα από ένα ζευγάρι μάτια.

Όχι όμως ένα οποιοδήποτε ζευγάρι μάτια. Μα τα μάτια ενός ξεχωριστού. Από την πρώτη στιγμή αισθάνεσαι πως ανάμεσα σε μυριάδες κόσμο διαλέγει εσένα. Για φαντάσου. Είναι και κάποιοι άλλοι που η επιλογή δεν είναι το δυνατό τους σημείο. Δεν είναι σε θέση να επιλέξουν. Να διακρίνουν. Αφήνονται σε συμβιβασμούς κι όπου τους βγάλει. Μ’ αυτόν τον άνθρωπο όμως δεν είναι έτσι. Γιατί βλέπει με τα μάτια της ψυχής. Διαισθάνεται. Προσέχει τη φορά του ανέμου όταν αλλάζει. Χρησιμοποιεί όλες του τις αισθήσεις για να σε παρατηρεί ώσπου να σε μάθει. Και το καταφέρνει προτού καν το αντιληφθείς.

Δε σε έχει αγγίξει μα γνωρίζει ήδη την αφή σου. Δε σε έχει μυρίσει, όμως το άρωμά σου είναι ήδη γνωστό. Σε μαθαίνει μέσα από κάθε μικρή λεπτομέρεια που του περιγράφεις για σένα. Ρουφάει κάθε σου λέξη σαν σφουγγάρι κι έπειτα μπορεί με σιγουριά να περιγράψει τον χαρακτήρα σου. Όλα όσα σου αρέσουν. Φλερτάρει με τα μάτια της φαντασίας. Αφήνει να τον συνεπάρει κάθε μικρό κομμάτι της προσωπικότητάς σου κι αυτό σε κάνει να θέλεις να του εξομολογηθείς τα πάντα για σένα. Ο τρόπος που σε κάνει να αισθάνεσαι περιέχει μια πανδαισία μαγικών επιρροών επάνω σου. Είναι που κανείς μέχρι τώρα δεν μπήκε βαθιά μέσα στις πιο κρυφές σου φοβίες για να τις κατακτήσει και να αποκαλύψει τις ομορφιές που άθελά σου χάνονται.

Χωρίς καν να σε αγγίξει αντιλαμβάνεται τον τρόπο που φιλάς, που αγκαλιάζεις. Μέσα από τα λόγια του ζωγραφίζεται το περίγραμμα του πιο όμορφου εαυτού σου. Αποκτά περιεχόμενο η σάρκα σου όπως τα συναισθήματα βγαίνουν από μέσα του. Τα μάτια του βλέπουν όσα κανένας δεν μπορεί να διακρίνει μ’ ένα βλέμμα. Διαπερνάς τις λεπτομέρειες λες και γεννήθηκε για να ζει μέσα από αυτές. Εκφράζεται και παίρνουν μορφή τα χαρακτηριστικά, φωνή οι αισθήσεις. Και όλα μαζί κορυφώνονται στο άκουσμα μιας μόνο λέξης του έρωτα, της επιθυμίας.

Όχι τόσο οι λέξεις μα το συναίσθημα που γεννιέται από μέσα τους. Είναι ο λόγος που το μυαλό φτιάχνει εικόνες. Ταξιδεύει, υπόσχεται να αναπνέει και να υπάρχει μέσα από αυτές. Δεν είσαι μόνο ένας άνθρωπος αλλά ένα ταξίδι. Μια διαδρομή που οι αισθήσεις του δεν παύουν να ζωντανεύουν. Να ζητούν ένα ακόμα ερέθισμα, πολλά περισσότερα για να ανακαλύψει όλες σου τις πτυχές.

Σε διαβάζει. Μπορεί να μην έχετε καν ποτέ ιδωθεί, αυτό όμως δεν αποτελεί εμπόδιο να σε γνωρίσει. Μήπως εκείνοι που είναι χρόνια στο πλευρό σου, ξεκλείδωσαν ποτέ τις πιο βαθιές σου επιθυμίες; Τι κι αν είναι πιο δίπλα σου, έδειξαν ποτέ να σε ξέρουν πραγματικά;

Μέσα από τα δικά του μάτια έχεις όμως μια ομορφιά αλλιώτικη. Μια δική του υπέροχη οπτική σου υπενθυμίζει κάθε φορά τους λόγους που θα πρέπει να νιώθεις ξεχωριστός, ένας υπέροχος άνθρωπος άξιος να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Δείχνει να πιστεύει σε σένα τις στιγμές που εσύ έχεις σταματήσει να το κάνεις. Αγαπά τον αέρα σου. Την αύρα που εκπέμπεις. Τον τρόπο με τον οποίο κινείσαι, τη στάση και τον τρόπο που μιλάς. Και κάπως έτσι περιγράφοντάς σε στον δικό του νου, μια λάμψη ξεκινά να αχνοφαίνεται μέσα στα μάτια του κι εκείνη με τη σειρά της γεννάει την πίστη του για σένα.

«Μιλώ για σένα που δε με ξέρεις, μα με έχεις ήδη μάθει. Και μπορεί να μην μπορώ να σου ανταποδώσω όλα όσα σου αναλογούν, πάντα όμως θα ξέρεις πως αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές θα σε διάλεγα. Κι ας με διάλεξες εσύ πρώτος.»

Συντάκτης: Μαίρη Νταουξή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου