Στον χώρο των αστεριών, στην ατελείωτη νύχτα γεννιέται ο έρωτας,
μυστικός, σαν στίχος καταραμένου ποιητή.
Στα μάτια του φεγγαριού χορεύει η αγκαλιά,
συνθέτοντας σερενάτες.
Σε χάδια απαλά, οι λέξεις ανασαίνουν,
σαν το τελευταίο αγκομαχητό πριν σβήσουνε τα σώματα.
Στην καρδιά της νύχτας ο έρωτας ριγεί,
σαν δέρμα που χτυπήθηκε από ελαφρύ αεράκι.
Στη γαλήνη χορεύει η ψυχή
σαν παραμύθι που ξάφνου ζωντανεύει.
Σε οδό μυστική η ηδονή ξετυλίγεται,
άνθος που ανοίγει με τη λάμψη του ήλιου το πρωί.
Τα φιλιά γίνονται αιώνια,
κι η καρδιά δες πώς χτυπάει ξανά στον ρυθμό της ευτυχίας.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
