5 τα ξημερώματα στη μέση του πουθενά.
Κατάστρωμα κι αέρας,
πάνω σ’ ένα πλοίο που κοντεύει στον προορισμό του.
Σκέψεις και συναισθήματα ανάμεικτα.
Ανυπομονώ να φτάσουμε,
κουρασμένη κι άυπνη αναμένω.
Η σκέψη βρίσκεται αλλού και πέρα από το σώμα.
Θέλω να πω,
για σένα.
Προσπαθώ να το καταπνίξω.
Δε γίνεται να συμβεί.
Μπορεί να ‘μαι μίλια μακριά,
μα η σκέψη μου, τρέχει
σε σένα.
Τριγυρνάω από εδώ κι από ‘κεί
πιστεύοντας ότι θα σε συναντήσω.
Έχοντας την πίστη πως θα φανείς στην προβλήτα,
πως άγαρμπα θα συναντηθούν τα βλέμματά μας.
Χάσιμο χρόνου όμως.
Τόση ταλαιπωρία για το τίποτα.
Ταλαιπωρία, γιατί τίποτα δεν ένιωσες.
Φτάσαμε, κατεβαίνω πια.
Χωρίς εσένα.
Συντάκτης: Δέσποινα Σαγάνη
