Την περίμενα ανυπόμονα.
Μετρούσα τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες.
Έβγαζα ξημερώματα μπροστά στο ανοιχτό μου παράθυρο
περιμένοντας την πρώτη της μυρωδιά.
Αχ, αυτή η θεία μυρωδιά…
Τη νοσταλγούσα πολύ.
Σκεφτόμουν την αύρα, το άρωμα, το σώμα της.
Εκείνο το κορμί που ανθίζει κάθε χρόνο ίδια εποχή
και ξεδιπλώνει μαζί ηδονές και χρώματα.
Αχ, αυτά τα ουράνια χρώματα…
Μα λίγες μέρες προτού ξεπροβάλλει
θερινός ήλιος ξαφνικά με τυφλώνει,
φθινοπώρου βροχή με μαραζώνει
και κρύος αέρας με λυγίζει κοντά στο κρύο χώμα.
Αχ, γιατί μ’ απαρνείσαι, γλυκύ μου Έαρ;
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Κατερίνα Πολατίδη
