Αχ αυτές οι σχέσεις! Όλοι στο ίδιο πράγμα αναφερόμαστε, μα όλοι άλλα πράγματα εννοούμε. Άμα ψάξεις τι εστί σχέση για τον καθένα, θα καταλάβεις πως είναι λες και όλοι ονομάζουμε το γεύμα μας «φαγητό», χωρίς να προσδιορίζουμε τι ακριβώς βρίσκεται μέσα στο πιάτο. Φαγητό θεωρείται και μια μπριζόλα, φαγητό κι ένα πιάτο φακές, μα δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. 

Πού θέλω να καταλήξω με τον ασυνάρτητο πρόλογό μου; Καθόμουν με ένα ζευγάρι -πολύ καλά φιλαράκια- για καφές τις προάλλες και πάνω στη συζήτηση, ο ένας εκ των δύο ξεστομίζει το εξής: «μα ρε μωράκι, αν όχι με μένα, τότε με ποιον;». Το θέμα συζήτησης ήταν η κατάδυση, μα αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν τα πολλαπλά κρυμμένα νοήματα πίσω από αυτή τη φράση. 

Ήταν κάτι που για ακόμη μια φορά μου υπενθύμισε τους διαφορετικούς κανόνες που βάζει κάθε ζευγάρι στη δική του σχέση. Η λογική πίσω από αυτή τη φράση ήταν ότι εφόσον είμαστε «ένα» πια με ταίρι πια, αφού έχουμε επιλέξει να βαδίσουμε σαν ζευγάρι στη ζωή, θα είναι αυτόματα και η πρώτη επιλογή σε οποιαδήποτε καινούρια εμπειρία μας. 

Τα νοήματα που κρύβονται πίσω από μια τέτοια ιδεολογία είναι πολλά. Μια τέτοια απαίτηση πολύ πιθανόν να προέρχεται από την παρεξηγημένη έννοια της λέξης «προτεραιότητα». Σε μια σχέση πάντα θέλεις να είσαι η πρώτη επιλογή για το ταίρι σου, μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν πρόκειται για θέμα προτεραιότητας. 

Το να θέλει ο άλλος να ζήσει, να μοιραστεί και να απολαύσει κάτι μακριά από το ταίρι του, είναι απόλυτα φυσιολογικό και σε καμία περίπτωση δε δείχνει αδιαφορία ή έλλειψη αγάπης. Αντιθέτως, το να μπορείς να καταλάβεις και να κατανοήσεις μια τέτοια ανάγκη και να δώσεις χώρο στον άλλο, είναι υγιές σε μια σχέση. Ας το αναλύσουμε λίγο πιο διεξοδικά. 

Το να θέλεις να κρατάς κάποιες «πρωτιές» όσον αφορά στη σχέση είναι απόλυτα φυσιολογικό. Τι εννοώ με αυτό; Να θέλεις να είσαι ο πρώτος με τον οποίο θα ζήσει κάτι το ταίρι. Το γιατί αυτό είναι σημαντικό, είναι θέμα άλλου άρθρου, αφού έχει να κάνει με την ανθρώπινη ψυχολογία, αλλά βέβαια πρωτιά δε σημαίνει απαραίτητα και ποιότητα. Το πρώτο μας φιλί και η πρώτη φορά που κάναμε έρωτα δεν ήταν για όλους και οι καλύτερες. Ας γυρίσουμε στο θέμα μας όμως. 

Δεν είναι περίεργο να θέλεις να είσαι ο πρώτος/η σε κάτι, ώστε για να ικανοποιήσεις και το εγωιστικό κομμάτι του εαυτού σου. Η απαίτηση όμως να είσαι η πρώτη και η μόνη επιλογή σε ό,τι θέλει να συζητήσει το ταίρι σου είναι λιγάκι παράλογη. Ας δώσω κάποια παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ. Σε θέματα γυναικολογικά, μια φίλη ίσως να έχει το προβάδισμα. Στο θέμα της κατάδυσης, ένας εκπαιδευτής καταδύσεων, αλλά και η καλύτερη φίλη που πάντα το είχε καημό να κάνει κατάδυση, μπορεί και πάλι να έχουν προβάδισμα. Το δεύτερο εισιτήριο για έναν αγώνα ίσως να προορίζεται για το κολλητάρι κι όχι για το αμόρε. Αν θέλεις να πας ένα Σαββατοκύριακο εκδρομή, οι συνάδελφοι μπορεί κάποιες φορές να δικαιούνται την πρώτη θέση. Τα παραδείγματά δεν είναι απόλυτα, αλλά ενδεικτικά. Σκοπός είναι να δείξουν πως η απαίτηση που μπορεί να έχει το ταίρι σου να είναι η πρώτη επιλογή σε όλα είναι μη εφικτή.

Μια τέτοια στάση μπορεί με τον καιρό να διαβρώσει τη σχέση και να προκαλέσει προβλήματα. Δημιουργείται μια πίεση προς τον άλλον όταν ζητάς να έχεις πάντα την πρώτη θέση στις επιλογές του και αν τυχόν δε σε επιλέξει τον κάνεις να νιώθει τύψεις. Το ότι έχει αποφασίσει να μοιραστεί τη ζωή του και το χρόνο του μαζί σου, είναι ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη για τα συναισθήματά του. Το να μπορεί και να θέλει να συμπεριλάβει κι άλλα άτομα στη ζωή του σε θέματα ανταλλαγής απόψεων και εμπειριών είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, γι’ αυτό ξανασκέψου το πριν ξεστομίσεις το επικό «μα ρε μωράκι αν όχι με μένα τότε με ποιον;». 

Συντάκτης: Αντώνης Καζούλης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.