Αγαπητές μου μέλλουσες μανούλες,
Σας αγαπώ και σας θαυμάζω απεριόριστα για το ότι αποφασίσατε (ή όχι) να φέρετε στον κόσμο μικρά ανθρωπάκια που θα κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο. Βοηθάτε στην υπογεννητικότητα, στην βιοποικιλότητα και πάνω από όλα παραμερίζετε τον εγωισμό σας για να αφοσιωθείτε στην εγκυμοσύνη σας. Και αυτό πιστέψτε με είναι πολύ μεγάλη υπόθεση και κάτι που ελάχιστοι άνθρωποι έχουν τα κότσια να κάνουν. Επίσης γνωρίζω ότι οι ορμονικές μεταβολές σας κάνουν να έχετε πολλές, συχνές και απότομες εναλλαγές διάθεσης. Βλέπετε το σώμα σας να αλλάζει, να βαραίνει, να αποκτάει ραγάδες σε σημεία που ποτέ δεν πιστεύατε. Ο σύντροφος σας μια σας φαίνεται γλυκός σαν μέλι και μια ο διάβολος μεταμορφωμένος. Η ώρα του τοκετού φαντάζει σαν να περνάτε τις πύλες της κολάσεως, αλλά ταυτόχρονα η λίμπιντό σας θα αρχίζει να θυμίζει παραγωγή πορνοταινίας.
Τα καταλαβαίνω όλα αυτά και συμπάσχω.
Υπάρχει όμως και άλλη μια πλευρά αυτής της περιόδου της ζωής σας που για εμάς που περνάμε πολύ χρόνο γύρω σας και στην καθημερινότητα σας η οποία είναι ζόρικη: αυτή της γκρίνιας.
Γκρίνια για τα πάντα. Για τον καιρό, το φαγητό, την κρίση στη Συρία, τα λουλούδια που δεν άνθισαν στο μπαλκόνι σας, το σερβιτόρο που άργησε τον καφέ, τη φυτική βαφή μαλλιών που δεν ήταν στο σωστό χρώμα, τα ρούχα που δε χωράτε πια και θα θέλατε, την πεθερά σας που ανακατεύεται σε όλα, το σύντροφό σας που έγινε «ένα άκαρδο γουρούνι όπως όλα τα άλλα», τον κόσμο στο μετρό που δε σηκώνεται να καθίσετε, τον κόσμο στα λεωφορεία που δε σας δίνει προτεραιότητα, την ουρά στο σούπερ μάρκετ που δε σας αφήνει να περάσετε πρώτες, αφού βλέπουν «ότι είμαι έγκυος». Και βέβαια όταν πάτε για ψώνια για την καινούργια γκαρνταρόμπα που θα σας συνοδεύει για τους υπόλοιπους μήνες. Εδώ περνάτε σε άλλο επίπεδο. Επαγγελματικό και βάλε. Εδώ φταίει η πωλήτρια που δεν σας καταλαβαίνει, που σας φέρνει ρούχα «μεγάλης κυρίας», που σας φέρνει ρούχα πολύ μικρά, που σας φέρνει σουτιέν που είναι για «γριούλες με άνοια», που δε σας χαμογέλασε, που δε σας έκανε την έκπτωση.
Και η λίστα θα μπορούσε να είναι ατέλειωτη. Νομίζω τα έχω ακούσει και δει όλα με τις πολλές και αγαπημένες μου φίλες που πέρασαν αυτό το -κατά τα άλλα υπέροχο- στάδιο στη ζωή τους.
Και όμως κορίτσια, όσο και να σας αγαπώ και να σας θαυμάζω, σας έχω νέα. Δεν είστε εσείς το επίκεντρο του κόσμου, και ούτε η εγκυμοσύνη σας θα πρέπει να χρησιμεύει ως άλλοθι για να μπορείτε να συμπεριφέρεστε με αυτό τον τρόπο. Σε κανέναν, ούτε καν στο σύντροφό σας, δεν αξίζει να υποβάλλεται σε τέτοια είδους μαρτύρια κάθε μέρα όλη μέρα για εννιά τουλάχιστον μήνες.
Όσο πιο πολύ βάζετε τον εαυτό σας στη θέση του ευάλωτου της ομάδας τόσο πιο πολύ θα θυματοποιείστε. Και όταν με το καλό γίνεται μανούλες τόσο πιο πολύ θα νιώθετε «ριγμένες» και ότι κανένας δε σας καταλαβαίνει. Επιπλέον, το μικρό σας το μωράκι, θα γίνει υποδοχέας απίστευτων προσδοκιών γιατί εσείς οι ίδιες είχατε αναγάγει την εγκυμοσύνη σε Γολγοθά, όπου απίστευτες θυσίες έπρεπε να γίνουν για να μπορέσετε να νιώσετε καλά με τον εαυτό σας και την αξία σας. Βλέπετε ότι η γκρίνια έχει πολλές προεκτάσεις οι οποίες μπορούν να σας φέρουν σε μια κατάσταση όπου θα νιώθετε έρμαιο των καταστάσεων και θα προσπαθήσετε να το ελέγξετε μέσω συναισθηματικών εκβιασμών.
Χαλαρώστε, και μην ξεχνάτε ότι σας αγαπάμε αλλά πάνω από όλα είστε γυναίκες, σύντροφοι, φίλες και μετά μέλλουσες μαμάδες.
Με αγάπη πάντα.
Συντάκτης: Μαρία Αγοραστού
