Η αγάπη είναι ένα από τα πιο θεμελιώδη συναισθήματα που βιώνει ο άνθρωπος. Για μερικούς, η ρομαντική αγάπη και οι σχέσεις που τηn πλαισιώνουν είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της ζωής τους, κάτι που τους παρέχει μια πηγή ολοκλήρωσης έξω από τον εαυτό τους. Αλλά η ικανότητα να έχουμε μια υγιή, αγαπησιάρικη σχέση δεν είναι κάτι που απλώς συμβαίνει. Οι σχέσεις αποτυγχάνουν, και οι περισσότεροι από εμάς πρέπει να δουλέψουμε συνειδητά για να αποκτήσουμε τις δεξιότητες που είναι απαραίτητες για να κάνουμε τις σχέσεις μας να ανθίσουν και να αντέξουν στον χρόνο.
Σίγουρα η «συνταγή» μια επιτυχημένης σχέσης μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Οι άνθρωποι προσπαθούμε χιλιάδες χρόνια τώρα να βρούμε αυτό το ένα μυστικό που θα μας κάνει την εξαίρεση στον κανόνα, ότι θα καταφέρουμε εμείς να έχουμε την πιο υγιή, ισορροπημένη σχέση του πλανήτη. Και η αλήθεια είναι ότι έχουμε καταφέρει πολλά. Μιλάμε για επικοινωνία, ανοιχτές συζητήσεις, ειλικρίνεια, χημεία, σεξουαλική επιθυμία, δέσμευση, ευθύνη, ωριμότητα, ετοιμότητα, timing, και η λίστα θα μπορούσε να είναι ατέλειωτη. Υπάρχει όμως μια διάσταση η οποία κατά τη γνώμη μου είναι πολύ παρεξηγημένη. Αυτή της φιλίας.
Τείνουμε να διαχωρίζουμε τη φιλία από τον έρωτα και μάλιστα σαν κάτι που είναι πάνω κάτω αμοιβαίως αποκλειόμενα. Η φιλία όμως είναι μια επένδυση χρόνου όπου μαθαίνουμε να επικοινωνούμε και να αξιολογούμε την συμβατότητα μας με το άλλο άτομο. Συνήθως δεν επιλέγουμε να έχουμε φίλους με τους οποίους δεν έχουμε τίποτα κοινό. Αλλά, επιλέγουμε ανθρώπους με βάση τις αξίες μας, τα πιστεύω μας, το πόσο καλά περνάμε όταν είμαστε μαζί τους. Αν κοιτάξουμε και μόνο αυτά τα κριτήρια, δεν είναι και αυτά που στην ουσία κάνουν μια σχέση επιτυχημένη;
Είμαι σίγουρη ότι όλοι έχουμε ζευγάρια γύρω μας που αν τους βάλεις να είναι μαζί εκτός σχέσης, εννοώ εκτός του να μιλάνε για τη σχέση τους και την ανάγκη επιβεβαίωσης που συνήθως καταδυναστεύει την κάθε τους συζήτηση, θα τους είναι πολύ δύσκολο να μπορέσουν να μιλήσουν για κάτι άλλο. Νιώθουν σαν ψάρια έξω από το νερό σε τέτοιες συνθήκες. Φοβούνται ότι αν η καταραμένη λέξη της φιλίας μπει ανάμεσα τους τότε θα εκλείψει ο έρωτας.
Και όμως δεν είναι καθόλου έτσι, το αντίθετο μάλιστα. Η φιλία προϋποθέτει εμπιστοσύνη και συνύπαρξη χωρίς μάσκες. Αυτή είναι μια δυναμική που διασφαλίζει ότι θα μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας χωρίς να φοβόμαστε ότι αυτά που θα πούμε θα κάνουν τον άλλο να φύγει ή να μας απορρίψει. Αυτός ο φόβος από μόνος του σηματοδοτεί μια σχέση η οποία είναι βασισμένη στην συνεξάρτηση και στην αδυναμία της να στηριχθεί σε γερές βάσεις, με πρωταρχική αυτή της ειλικρίνειας. Γιατι όταν όλη μας η ύπαρξη στηρίζεται στο να μην απογοητεύσουμε το ταίρι μας, να του λέμε μόνο αυτά που θέλει να ακούσει και να γινόμαστε χαμαιλέοντες για «χωρέσουμε» στη ζωή του, τότε καταλαβαίνετε ότι αυτή η συνθήκη μακροπρόθεσμα θα παράξει ένα πικρόχολο και κακιασμένο πλάσμα που νιώθει ότι δεν το εκτιμούν όπως πρέπει.
Από την άλλη, η επένδυση στη φιλία, πρώτα από όλα, ενδυναμώνει της βάση της εμπιστοσύνης και της αξιακής συμβατότητας. Να ξέρουμε όμως και ποιες είναι οι αξίες μας ε; Δηλαδή αν τα πιστεύω μας ως προς τις σχέσεις είναι η μονογαμία, δε θα μπορέσουμε να είμαστε με κάποιον που δεν πιστεύει σε αυτήν.
Το ίδιο και τα πιστεύω ως προς τη ζωή, την οικογένεια, τη φιλία, τον έρωτα. Δεν αρκεί μόνο μια καλή σεξουαλική χημεία και ένα «περνάμε καλά» για να διατηρηθεί μια σχέση μακροπρόθεσμα. Χρειάζεται να μπορείς να βγεις με τον άλλο για μια μπίρα και να μπορέσεις αμερόληπτα και χωρίς κριτική να τον ακούσεις για όλα αυτά που το παιδεύουν χωρίς να μπαίνεις στο τριπάκι να αμφισβητήσεις την αγάπη του για σένα. Να είσαι εκεί ακόμη και όταν άλλος δεν μπορεί να είναι, να συγχωρείς και να βλέπεις τον πόνο του, να ξενυχτάς μόνο και μόνο γιατι θέλει δίπλα του ένα φίλο. Και αυτό μπορείς να είσαι και εσύ. Ναι, εσύ, χωρίς να βασανίζεσαι στο τι σημαίνει αυτό.
Να μπορείς να είσαι και αυτό.
Συντάκτης: Μαρία Αγοραστού
