«Αν σε αγαπούν να μάθουν να το λένε κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις.»

Αγαπημένος στίχος, αγαπημένου τραγουδιού. Τι νόημα έχει μια αγάπη που δεν την ακούς και δεν τη μιλάς; Τι νόημα έχει να την κλέβεις αν ο άλλος δεν είναι διατεθειμένος να την απλώσει μπροστά σου; Σήμερα μιλάμε για αγάπη. Όποια θες εσύ. Αγάπη να είναι κι όπως θες βάφτισέ τη.

Μιλάω για αυτή που δίνεις και για αυτή που παίρνεις. Για εκείνη που λαχταράς και για εκείνη που θεωρείς δεδομένη. Εκείνη που ονειρεύεσαι κι εκείνη που κρατάς στα χέρια σου. Την εύκολη ή τη δύσκολη. Εκείνη που μιλάει κι εκείνη που πνίγει τη δύναμή της μέσα στη σιωπή όσων ποτέ δεν τόλμησε να εκφράσει.

Αγάπη. Πολυλογού, μουγκή, αθώα, πολύχρωμη και ήρεμη. Ερωτική, φιλική, συγγενική. Όποιο επιθετικό προσδιορισμό και να της βάλεις, το νόημα παραμένει ίδιο.

Αγάπη. Δεν έχει σαφή ορισμό. Για άλλον είναι συναίσθημα και για άλλον ανάγκη. Για άλλον ευλογία και για άλλον κατάρα. Κανείς δε μπορεί να τη κόψει σε κομμάτια. Κανείς δε ξέρει τι περιέχει. Μόνο πως σε κάνει να νιώθεις ξέρεις με σιγουριά.

Σε κάνει να νιώθεις ομορφιά, ζεστασιά κι ασφάλεια. Αυτή είναι η δουλειά της. Να κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν καλά. Να καταπραΰνει τα μέσα τους για ν’ αντέχουν όσα έρχονται απ’ έξω. Είναι ήρεμη δύναμη η αγάπη. Από όπου κι αν έρχεται, τη δέχεσαι γιατί πάντα θες κι άλλη. Δε χορταίνεται. Δεν αποθηκεύεται. Δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Είναι τόσα κι άλλα τόσα που ποτέ δεν θα μπορούσαν να καλουπωθούν σε λέξεις. Υπάρχει παντού. Σε μεγάλες στιγμές κι απειροελάχιστα δευτερόλεπτα. Σε χαμόγελα και κουβέντες γυμνές από εντυπωσιασμούς. Σε βλέμματα και δάχτυλα που υψώνονται για να σου επιστήσουν την προσοχή. Σε αγγίζει για λίγο και χάνεται. Εσύ μόνο ξέρεις πως είναι πάντα εκεί σαν τον αέρα που αναπνέεις.

Συχνά τρομάζει τους ανθρώπους. Τους κάνει καχύποπτους και δύσπιστους. Δεν την πιστεύουν. Δεν την εκφράζουν. Την αφήνουν να πλανάται πάνω απ’ τα κεφάλια τους αλλά ποτέ δεν την εκθέτουν στα αδιάκριτα μάτια των περαστικών. Την κρατούν για τους ίδιους. Την προστατεύουν. Κι αυτό είναι το χειρότερο που μπορείς να της κάνεις.

Η αγάπη είναι για να εκφράζεται.

Η αγάπη είναι για να μοιράζεται.

Η αγάπη είναι για να τη δείχνεις.

Δεν είναι να την κρατάς κλεισμένη στο ντουλάπι και να την τρως όταν ξεμείνεις. Τρώγεται φρέσκια. Απ’ τη παραγωγή στην κατανάλωση. Αυτή είναι η μαγεία της. Όταν την νιώσεις πρέπει να την δείξεις. Δεν έχει νόημα να τη φυλάς. Δεν προορίζεται για σένα. Ο προορισμός της είναι οι άλλοι. Εκείνοι που σε προκάλεσαν να την αισθανθείς στο πετσί σου. Πρέπει να βρεις τρόπο να την γυρίσεις πίσω σε αυτούς.

Έτσι λειτουργεί. Έρχεται σε σένα κι εσύ είσαι υπεύθυνος να τη στείλεις αλλού. Δεν μπορείς να την κρατάς φυλακισμένη. Ο στόχος της είναι να ταξιδεύει, να κάνει κύκλους και να επιστρέφει σε αυτούς που τη χρειάζονται.

Αν αγαπάς να μάθεις να το λες. Να το εκφράζεις με κάθε πιθανό τρόπο. Να το φωνάζουν τα μάτια σου, τα χέρια σου, τα χείλη σου.

Όταν αγαπάς να μάθεις να το δείχνεις. Δεν θέλει πολλά λόγια η αγάπη. Ούτε «σ’ αγαπώ» θέλει. Τα γράφει στα παλιά της τα παπούτσια. Την αγάπη για να την αισθανθείς πρέπει πρώτα να τη νιώσει η ψυχή σου. Και η ψυχή δεν ακούει σε μελιστάλαχτες κουβέντες και λόγια του αέρα πλημμυρισμένα με καρδιές.

Η ψυχή θέλει παρουσία και γεγονότα για να πειστεί. Θέλει χαμόγελα αυθεντικά που σου φτιάχνουν τη μέρα και κάτι περισσότερο από ένα τυπικό «τι κάνεις» σε κουφά αυτιά. Θέλει έναν καλό λόγο όταν τον έχεις ανάγκη και μια πλάτη για να ακουμπήσεις όταν ξεμένεις από αντοχή.

Οι άνθρωποι που αγαπούν την κρύβουν την αγάπη τους στα πιο απίθανα σημεία.

Είναι αυτοί που σου ισιώνουν ένα τσακισμένο πέτο για να είσαι όμορφος και που σε καλούν σ’ ένα τηλέφωνο για να δουν αν έφτασες καλά. Είναι αυτοί που σου αφήνουν  μια κατσαρόλα με ζεστό φαγητό και σε ρωτάνε αν έφαγες. Είναι αυτοί που σε υπομένουν μέσα σε απόλυτη ησυχία όταν παραληρείς και σου χαϊδεύουν τα μαλλιά για να σε πάρει ο ύπνος. Νευριάζουν περισσότερο από  σένα για το κέρατο που έφαγες, για το ηλίθιο αφεντικό σου και για τη μείωση του μισθού σου και πέφτουν με τα μούτρα σε ανελέητο brainstorming για μια συμβουλή που ξέρουν καλά πως δεν θα ακολουθήσεις ποτέ.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι.

Κι αν χαμογελάς έστω και λίγο με τα παραπάνω αυτή τη στιγμή, ξέρεις καλύτερα από μένα πως περιστοιχίζεσαι από άτομα που μπορεί να μη στο λένε αλλά οι κινήσεις τους φωνάζουν από χιλιόμετρα την αγάπη τους για σένα.

Το θέμα είναι τι άνθρωπος είσαι εσύ. Τη φωνάζεις την αγάπη σου;

Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη