Δε νομίζω πως κανείς έχει την εντύπωση ότι είναι ίδιος με κάποιον άλλον. Αν την έχει, δεν είναι, και συγγνώμη που το μαθαίνετε από μένα. Φτιάχνουμε βήμα-βήμα αυτό το μοναδικά περίπλοκο κουβάρι που ονομάζεται χαρακτήρας, προχωράμε, αλλάζουμε, φτιάχνουμε τις αξίες μας, τις απόψεις μας. Καταφέρνουμε και τίποτα στην πορεία και γινόμαστε περήφανοι ή πιο σίγουροι για εμάς. Παραμένοντας όμως μεταξύ μας διαφορετικοί, ενώ ταυτόχρονα θέλουμε τα ίδια βασικά πράγματα. Ν’ αγαπηθούμε και ν’ αγαπήσουμε.

Ίσως κάποια στιγμή ακούσουμε τη φράση «δε γνώρισα άλλο άτομο σαν εσένα» και την προσπεράσουμε. Ατάκα που αν ακουστεί, ενώ θα έπρεπε της συμπεριφερθούμε σαν βλάβη στα φρένα ακινητοποιώντας το όχημα, την παίρνουμε και για κομπλιμέντο. Κι εξηγούμαι. Όντως, συνήθως το άτομο που θα ξεστομίσει αυτή τη φράση στόχο έχει να μας κολακεύσει, οπότε φαινομενικά, όλα καλά κι όλα ανθηρά μέχρι εδώ. Μήπως όμως πρέπει να σκεφτούμε λίγο παρακάτω από το επιφανειακό νόημα; Μήπως αυτή η φράση κρύβει πίσω της μια τεράστια κόκκινη σημαιούλα που ζει κι ακμάζει πίσω από την κολακεία;

Ίσως με πείτε και καχύποπτη, ίσως να πείτε κι ότι κινδυνολογώ. Μαζευτείτε, θα απαγγείλω.Έστω ότι παίρνουμε σαν σταθερό παρονομαστή το γεγονός ότι προφανώς κανείς μας δεν μπορεί να δημιουργήσει κάτι μ’ ένα άτομο, το οποίο είναι άκρως αντίθετο από εμάς κι έστω ότι έχουμε σαν άλλο σταθερό παρονομαστή ότι οι περισσότερο έχουμε ένα τύπο ανθρώπου που μας αρέσει λίγο πιο πολύ. Άρα, πώς γίνεται κάποιος που ενδιαφέρεται για μας να μη γνώρισε κάποιον άλλο άνθρωπο με παρόμοιες ασχολίες ή ιδεολογίες; Βέβαια, δεν αντιλέγω μπορεί να συμβεί κάτι με δύο άτομα τα οποία εκ πρώτης να είναι αντίθετα, αλλά σίγουρα κάτι τα ενώνει, ακόμα κι εκεί. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τις βασικές μας ανάγκες, τη βάση των ανθρώπων για συναισθηματική πλήρωση.

Κάπως έτσι καταλήγουμε σ’ ένα μεγάλο δίλημμα. Πώς θα καταλάβουμε εάν το άτομο που έχουμε απέναντί μας προσπαθεί να μας κολακέψει για μια εφήμερη καταστασούλα και πώς καταλαβαίνουμε εάν αυτό το άτομο εννοεί πως αυτό που βρίσκει διαφορετικό σε μας, είναι ο βαθμός στον οποίο ταιριάζουμε; Κάπου εδώ στρατολογούμε το ένστικτο. Μπορούμε να καταλάβουμε και με το παραπάνω πότε η μικρή αυτή φρασούλα ρίχνεται για να γίνεται κουβέντα και πότε εννοείται πραγματικά.

Στην περίπτωση που κι εμείς έχουμε απέναντί μας κάποιον που δεν έχει τόσα κοινά με τις προηγούμενες σχέσεις μας, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ίσως κάνουμε ένα μεγάλο άνοιγμα, μια αλλαγή στο μοτίβο μας στον έρωτα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό ή καλό, είναι αυτό που είναι. Αν το αίσθημα του «δε γνώρισα άλλο άτομο σαν εσένα» είναι αμοιβαίο, ίσως να είναι και το σημάδι μας ότι μπαίνουμε σε μια σχέση που σίγουρα θα έχει κάτι καινούριο να μας δώσει. Αν από την άλλη λέγεται στις δυο ώρες γνωριμίας χωρίς καμία ουσιαστική συζήτηση, τότε ας κρατήσουμε μικρό καλάθι.

Στη ζωή, πάντα θα συμβουλεύω να παίρνουμε ρίσκα, κυρίως για να έχει η καθημερινότητά μας ένα τσακ αλατοπίπερο και για να έχουμε να γελάμε και να σχολιάζουμε με τα φιλαράκια τα χάλια μας. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως, εάν αποφασίσετε να πάρετε το ρίσκο κι όπου βγει, δε θα πρέπει να έχετε προσδοκία λόγω του ότι σας δήλωσαν ανοιχτά ότι δεν ξαναγνώρισαν άλλο άτομο σαν κι εσάς. Ουσιαστικά σας ανακοινώνουν ότι δεν ξέρουν πώς να σας διαχειριστούν αλλά και πώς να λειτουργήσουν γύρω σας.

Επίσης, οι υψηλές προσδοκίες πολλές φορές μπορούν να μας αποφέρουν και πολλές πιθανότητες για απογοήτευση- κι από κόλακες δεν αξίζει να περιμένουμε κάτι το extravagant. Εάν αποφασίσαμε κι εμείς να δοκιμάσουμε κάτι πολύ διαφορετικό και πολύ καινούργιο, τότε είμαστε κι οι δύο πλευρές στην ίδια όχθη και καλό θα ήταν να το αναγνωρίσουμε αυτό. Αν από την άλλη, αποφασίσουμε ότι αυτή η φρασούλα πυροδότησε καμπανάκια μέσα μας, τότε μπορούμε να την κάνουμε μ’ ελαφρά πηδηματάκια και να προστατέψουμε την καρδούλα μας και τα φρένα μας από πιθανή βλάβη.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Σμαράγδα Σαββίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου