Σεζόν σε ξενοδοχείο∙ όσα δε σου λένε πριν πας!

Είναι γεγονός! Το καλοκαίρι είναι τόσο κοντά μας πια που έχουμε αρχίσει να νιώθουμε τη ζεστή πνοή του να μας γαργαλάει το κορμί. Κι όσο αυτό μπορεί να σηματοδοτεί την έναρξη των ηλιόλουστων περιπάτων, των ατελείωτων παγωτών και των απολαυστικών εξορμήσεων στις παραλίες για κάποιους, υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν ήδη πάρει την απόφαση ότι για τους επόμενους μήνες θα δουλεύουν σε ξενοδοχεία, κατά τη γνωστή περίοδο της «σεζόν».

Πέρσι ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα υποχρεωμένη ως φοιτήτρια να βγάλω το χαρτζιλίκι μου εξυπηρετώντας τουρίστες, κατά τις πιο ξέγνοιαστες στιγμές του χρόνου τους. Μα πριν μπεις στην οικογένεια των ξενοδοχείων, κανείς δε σε ενημερώνει για τα όσα θα αντιμετωπίσεις. Κι η αλήθεια είναι ότι μέσα σε αυτές τις μικρές κοινότητες κρύβεται ένας ολόκληρος, εντελώς διαφορετικός, κόσμος.

Αρχικά, σου δίνεται η επιλογή είτε να μείνεις μέσα στο ξενοδοχείο που θα δουλεύεις είτε κάπου τριγύρω στην περιοχή. Αν διαλέξεις το πρώτο, πρέπει να ‘σαι έτοιμος να σου χτυπήσουν την πόρτα για να κάνεις μια έξτρα βάρδια, ενώ απολαμβάνεις τον λίγο ύπνο που βρήκες την ευκαιρία να ξεκλέψεις, να γνωριστείς με άτομα που δε θα έκανες ποτέ παρέα, υπό άλλες συνθήκες, και να ζήσεις σε ένα δωμάτιο πέντε επί πέντε για τουλάχιστον ένα τετράμηνο. Αν διαλέξεις το δεύτερο, θα έχεις να αντιμετωπίσεις την «κλίκα» των όσων μένουν εντός των συνόρων του κτηρίου της εργασίας τους, οι οποίοι περνούν όλη τη μέρα μαζί και διαμορφώνουν μία παρεούλα που δύσκολα ανοίγει πόρτες σε νέα μέλη.

Η κάθε μέρα που περνάει μέσα σε ένα ξενοδοχείο κρύβει και μία καινούρια έκπληξη. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσουν οι πελάτες στο καθετί, τι θα προκύψει –από τεχνικής άποψης– για να δυσκολέψει τη δουλειά σου ή πώς θα αλλάξει το πρόγραμμα, αν κάποιος απ’ τους συναδέλφους σου αποβεί ασυνεπής για κάποιο λόγο. Η πίεση που θα δεχτείς απ’ τους υπεύθυνους, τους συνεργάτες σου αλλά και τον ίδιο τον κόσμο, απαιτεί γερό στομάχι, ενώ η καθημερινή σωματική κούραση προϋποθέτει καλές αντοχές και μεγάλη υπομονή. Σε καμία περίπτωση δεν είναι παιχνίδι το να δουλεύεις σεζόν, ενώ όσο πληθαίνουν τα αστέρια, μεγεθύνονται κι οι απαιτήσεις.

Για ‘μένα, το παν για να περάσεις καλά και να λειτουργήσει άψογα ολόκληρο το ξενοδοχείο, είναι οι σχέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους. Το να τα ‘χεις καλά με τους γύρω σου, να μην κακολογείς κανέναν, να ‘χεις αλληλεγγύη και να προσπαθείς να κάνεις τη ζωή των άλλων εύκολη, παρά δύσκολη, είναι το κλειδί για κάθε επιτυχημένη συνεργασία.

Απ’ την εμπειρία μου, βέβαια, τα ξενοδοχεία είναι σαν μικρά χωριά. Δεν ξέρω αν έπεσα εγώ στη λάθος περίπτωση ή αν έτσι είναι γενικότερα, πάντως οι φήμες, τα κουτσομπολιά, οι διαμάχες και τα πισώπλατα χτυπήματα ήταν κάτι που δεν έλειπε από καμία μέρα της παραμονής μου εκεί μέσα. Κι ενώ υπάρχουν ξενοδοχεία που βλέπεις τις διαπροσωπικές σχέσεις των υπαλλήλων κι ανοίγει η καρδούλα σου, υπάρχουν κι εκείνα που σε κάνουν να σκέφτεσαι διπλά τα όσα λες και κάνεις κάθε μέρα που περνάει.

Όσο για τις ερωτικές σχέσεις ανάμεσα στους συναδέλφους, όλοι ξέρουμε ότι απαγορεύονται ρητά. Αυτό, βέβαια, δεν αποτρέπει κανέναν απ’ το να τις αναπτύξει, αφού είναι σχεδόν αδύνατον να περάσεις τόσον καιρό κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους με συνομήλικούς σου χωρίς να νιώσεις την επιθυμία να συνευρεθείς με κάποιον από αυτούς.

Ο άνθρωπος που θα βρεις για να περάσεις το καλοκαίρι σου, άλλωστε, είναι κάποιος που περνάει ακριβώς την ίδια φάση με ‘σένα, που καταλαβαίνει τα προβλήματα και το άγχος σου και ζητάει ό,τι ακριβώς ζητάς κι εσύ: κάτι προσωρινό, χωρίς βαθύ συναίσθημα, για να ξεδώσει και να περάσει καλά. Αν έχεις ελπίδες ότι κάτι που ξεκίνησε εκεί μέσα θα πάει κάπου παραπέρα, ξέχασέ το.

Αν και μέχρι στιγμής μπορείς να καταλάβεις ότι η εμπειρία μου στη σεζόν δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο, πρέπει να παραδεχτώ ότι μου προσέφερε και πολλά θετικά, τα οποία δε θα μπορούσα να βρω πουθενά αλλού. Όταν είσαι νέος και μπαίνεις μέσα σε αυτό το ιδιαίτερο περιβάλλον, ωριμάζεις απότομα, ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις τον κόσμο κάπως διαφορετικά από πριν. Μέσα σε ένα ξενοδοχείο θα βρεις ανθρώπους με αμέτρητες ιστορίες που δεν έχεις ξανακούσει, τουρίστες με άγνωστες σε ‘σένα εμπειρίες κι ερεθίσματα και συμπεριφορές που ποτέ δε θα ανακάλυπτες, αν δεν έβλεπες με τα μάτια σου.

Το πρόσωπο που δείχνει κανείς όταν είναι σε διακοπές ή όταν δουλεύει σε ένα μέρος που δεν τον ξέρει κανείς είναι πολύ ενδιαφέρον και μοναδικό. Μέσα απ’ την εμπειρία της σεζόν, σου δίνεται η ευκαιρία να δεις έναν άλλο κόσμο, με άλλα μάτια, κι αυτό σε εξελίσσει αστραπιαία, σε πλουτίζει με έναν σπάνιο τρόπο και σε ταξιδεύει σε σοκάκια της ανθρώπινης ύπαρξης που σε μετατρέπουν σε έναν άλλο άνθρωπο από αυτόν που ήσουν πριν μπεις στον συγκεκριμένο χώρο.

Μόνο και μόνο για τους λόγους αυτούς, σου προτείνω ανεπιφύλακτα να το τολμήσεις. Μου φαίνεται πως κάθε άνθρωπος πρέπει έστω και μία χρονιά των φοιτητικών του χρόνων να αφιερώσει το καλοκαίρι του για να ζήσει αυτές τις στιγμές. Οι εμπειρίες, άλλωστε, είναι αυτές που δίνουν χρώμα στην ύπαρξή μας κι όσο πιο σπάνιες είναι, τόσο μεγαλύτερη αξία έχουν. Καλή σεζόν, λοιπόν!