Αγκαλιά. Μια λέξη που για τον κάθε άνθρωπο συμβολίζει τόσες εικόνες, τόσες λέξεις, τόσα συναισθήματα. Είτε πρόκειται για βρέφος, παιδί, έφηβο, νεαρό ενήλικα, ενήλικα, μεσήλικα, είτε ηλικιωμένο, όλοι αποζητούν μια αγκαλιά. Είναι ίσως το πολυτιμότερο και ταυτόχρονα το πιο ανέξοδο πράγμα που μπορεί να προσφέρει κάποιος σε έναν άνθρωπο που νοιάζεται. Μπορεί να είναι τυπική ανάμεσα σε δύο συναδέλφους ή γνωστούς, μπορεί να είναι ερωτική ανάμεσα σε δύο εραστές, φιλική ανάμεσα σε φιλαράκια που περνούν τόσες πολλές στιγμές μαζί και είναι επέκταση της οικογένειας, μητρική ή πατρική, αδελφική, ή αγκαλιά με τον παππού και τη γιαγιά. Τόσες διαφορετικές εκδοχές της, τόσοι διαφορετικοί χαρακτηρισμοί, από τρυφερή, δυνατή, στοργική, συμπονετική, ενθαρρυντική, παρηγοριάς.

Όλες τους μοναδικές και όλες τους χρήσιμες για να καλύψει ο κάθε άνθρωπος το αίσθημα της ασφάλειας και της τρυφερότητας. Ωστόσο, όλοι κάνουμε ένα λάθος. Τις θεωρούμε δεδομένες και πιστεύουμε ότι μπορούμε να τις έχουμε ανά πάσα στιγμή, οπότε με ευκολία λέμε «και αύριο μέρα είναι». Στις αγκαλιές όμως αναβλητικότητα δε χωρά. Τις δίνεις τώρα, τις ζητάς και τις παίρνεις τη στιγμή που μπορείς, που έχεις τον άνθρωπο που μπορεί και κυρίως θέλει να τις προσφέρει. Αύριο ίσως να μην μπορείς να τον επισκεφθείς κι ας είναι σε διπλανό σπίτι, πόσο μάλλον αν είναι σε άλλη πόλη ή χώρα. Οι άνθρωποι συχνά υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους και θεωρούν πως όποιον άνθρωπο έχουν σήμερα δίπλα τους, αλλά και την αγκαλιά του, δεδομένα.

Οι ανατροπές στη ζωή μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα ώρα και στιγμή τα δεδομένα. Μια ανατροπή που έφερε τα πάνω-κάτω στην καθημερινότητα και σε όσα θεωρεί ο ανθρώπινος νους δεδομένα είναι η κατάσταση που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο. Καραντίνα, lockdown, κοινωνική αποστασιοποίηση, η εποχή της ψηφιοποίησης στα πάντα, ακόμη και σε κοινωνικές εκδηλώσεις όπως γενέθλια και ορκωμοσίες που πραγματοποιούνται διαδικτυακά, ή και αγκαλιές δοσμένες με τα ανάλογα emoji και εικόνες τύπου gif. Ακόμη και κάποια πρώτα ραντεβού γίνονται είτε μέσω βιντεοκλήσεων, είτε τηρώντας κάθε απόσταση. Κανείς δεν μπορεί να αγκαλιάσει κανέναν, εκτός κι αν μένουν στο ίδιο σπίτι. Αυτός είναι ο νέος κανόνας που μας ακολουθεί σχεδόν ένα χρόνο και προς το παρόν δε λέει να μας αφήσει. Αφενός, η απαγόρευση της μετακίνησης από νομό σε νομό και οι περιορισμοί για τα ταξίδια στο εξωτερικό, στερούν την επαφή με αγαπημένα πρόσωπα, συγγενείς ή φίλους. Αφετέρου, ο φόβος που επικρατεί μην τυχόν και προκαλέσει κάποιος άθελά του κακό σε αγαπημένα του πρόσωπα με μία αγκαλιά, κρατά τους πάντες επιφυλακτικούς και σε απόσταση ασφαλείας.

Μόλις όλα περάσουν και μπορούμε να αγκαλιαστούμε ξανά, θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να ο καθένας να κάνει επιλογές. Σημαντικές επιλογές που φέρουν βάρος ευθύνης. Ποιους θα δει από κοντά πρώτους -από όσους έχει να συναντήσει καιρό- αλλά και ποιον θα αγκαλιάσει πρώτο; Στην τελευταία επιλογή ο βαθμός δυσκολίας της απόφασης αυξάνεται, καθώς συμπεριλαμβάνονται και άνθρωποι που ενώ συναντούσε όλο αυτό το διάστημα δεν μπορούσε να αγκαλιάσει. Σε ποιον λοιπόν θα δοθεί η πρώτη αγκαλιά; Σε κάποιον που δεν πρόλαβες να δώσεις όσες αγκαλιές ήθελες επειδή το ανέβαλες θεωρώντας το δεδομένο; Σε κάποιον που γνώρισες μέσα σε αυτό το διάστημα και έχεις περιέργεια και ανάγκη να περιεργαστείς από λίγο πιο κοντά; Στον παππού και τη γιαγιά που, αν είσαι τυχερός και τους έχεις ακόμη στη ζωή σου, έχουν προτεραιότητα λόγω της μοναξιάς που βίωσαν και τις ανάγκη που έχουν να προλάβουν να ζήσουν στιγμές; Στους γονείς σου και τα αδέλφια σου που περάσατε τόσες γιορτές και τόσες μέρες σαν ξένοι από απόσταση και από φόβο δεν ανταλλάσσατε αγκαλιές; Οι δυνητικές επιλογές είναι πολλές, η οριστική σου επιλογή της πρώτης αγκαλιάς όμως μόνο μία. Για αυτό και πρέπει να είσαι προσεκτικός στο τι θα επιλέξεις, μήπως πρέπει να διαχωρίσεις την πρώτη αγκαλιά, ανάλογα με τη φύση της.

Θα αναρωτιέσαι γιατί να μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς κάτι που κανείς δεν ξέρει πότε θα συμβεί, ή αν θα αργήσει. Η απάντηση είναι απλή. Πρώτα από όλα πρέπει να παραμείνεις αισιόδοξος ελπίζοντας πως σύντομα θα έχεις τη δυνατότητα να επιστρέψεις στις καθημερινές σου δραστηριότητες. Έπειτα, πρέπει να οργανώσεις σχέδιο δράσης και να αναλογιστείς με ποιον τρόπο θα επιλέξεις τι και με ποιον θα μοιραστείς τέτοιες στιγμές ξανά για πρώτη φορά μετά από καιρό, ώστε η επιλογή να είναι συνειδητή και όχι αυθόρμητη αδικώντας κάποιον που έχει προτεραιότητα μέσα σου. Αντίστοιχα, οφείλεις να δείξεις τον ανάλογο σεβασμό και εκτίμηση σε όποιον δείξει με τον τρόπο του ότι προτεραιότητά του είσαι εσύ. Αναλογίσου το βάρος και τη σπουδαιότητα αυτής της επιλογής. Σκέψου και οργανώσου για να είσαι έτοιμος όταν έρθει η στιγμή για την πρώτη αγκαλιά, το πρώτο φιλί, τον πρώτο καφέ και την πρώτη βόλτα. Να παραμένεις αισιόδοξος ότι θα έρθει σύντομα, να θυμάσαι πάντοτε τα διδάγματα που μας δίνονται απλόχερα και να μην αναβάλλεις τίποτα βαρυσήμαντο, όπως μια σφιχτή αγκαλιά.

Συντάκτης: Άννη Παναγιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη