Πολλές είναι οι αμήχανες στιγμές των σχέσεων ή των εν δυνάμει σχέσεων, όταν τίθενται δύσκολα ερωτήματα κι από τις δύο πλευρές, τοποθετώντας τον προς απάντηση συνομιλητή σε αρκετά δύσκολη θέση. Μία από τις κομβικότερες συζητήσεις τέτοιου τύπου είναι αυτή περί αριθμού ερωτικών συντρόφων. Συνήθως, σε μία τέτοια κατάσταση, στη δυσκολότερη θέση βρίσκονται οι γυναίκες, οι οποίες κρατούν στάση αμυντική κι επιφυλακτική απέναντι στην αλήθεια τους, ούσες εγκλωβισμένες στα κοινωνικά θέσφατα και χαρακτηρισμούς που μπορεί να τους αποδοθούν.

Μία γυναίκα μπορεί να «κατηγορηθεί» στην προκείμενη ερώτηση είτε οι σύντροφοι είναι πολλοί (σχετικό), είτε είναι λίγοι (επίσης σχετικό). Γενικώς πάντως, υπάρχει μερίδα του αντρικού φύλου, που ενώ καμαρώνει για τις «πάμπολλες» ερωτικές της ιστορίες, ξενερώνει στην περίπτωση που η γυναίκα, η οποία στέκεται απέναντί τους, έχει κι εκείνη πλούσιο παρελθόν. Πρόκειται για ένα ζήτημα αριθμών, πολύ σχετικό για τον καθένα και την καθεμία, το οποίο απαιτεί μία νηφάλια και αντικειμενική τοποθέτηση.

Ποιος είναι ο ιδανικός αριθμός συντρόφων; Ποιος είναι ικανός να απαντήσει απόλυτα σε μία τόσο σχετική ερώτηση; Δεν υπάρχει ιδανικός αριθμός, είναι πολύ απλό. Ο κάθε άντρας ή γυναίκα, έχει ένα παρελθόν ανθρώπων, οι οποίοι για ξεχωριστούς λόγους πέρασαν από τη ζωή τους (ή και μόνο από το κρεβάτι τους). Αρχικά, κανείς από τους δύο δε θα έπρεπε να περνά «ιερά εξέταση» για αυτό το θέμα. Η προσωπική ζωή του καθενός είναι κάτι που αφορά τον ίδιο και μόνο. Βέβαια, η πραγματικότητα δεν είναι ίση και για τα δύο φύλα (και) στην περίπτωση αυτή.

Προσωπικά πιστεύω, πως για τους άντρες που λένε πολλά για το θέμα, και θέλουν να μας πείσουν πως έχουν πάει με τη μισή επικράτεια, ισχύει η εξής ρήση «αυτός που τα κάνει δεν τα λέει, κι αυτός που τα λέει δεν τα κάνει». Είναι αρχικά ασεβές προς τις γυναίκες που μοιράστηκαν κάποια ή κάποιες νύχτες μαζί σου, να εκτίθενται ως τρόπαια νίκης. Δεύτερον, ο καθένας ό, τι κάνει το κάνει για την πάρτη του και για το γούστο του κι όχι για να του γεμίσουν το πέτο παράσημα σαν άλλο ταξίαρχο Θεοχάρη του έρωτα.

Κατά γενική ομολογία, οι γυναίκες που είχαν παραπάνω συντρόφους από το κανονικό (λες και κάποιος σε μια εποχή σαν τη σημερινή, μπορεί να ορίσει την κανονικότητα, αλλά τέλος πάντων) δέχονται δριμεία κριτική και διάφορους χαρακτηρισμούς για αυτή τους την «αμαρτία». Πρώτον, εάν κάποιος δεν μπορεί να αντέξει την αντικειμενική αλήθεια μιας γυναίκας κι ενός ανθρώπου γενικώς, που τίμια του απαντάει στην καυτή αυτή ερώτηση και δεν μπορεί να χωρέσει αυτό το αντικειμενικό γεγονός στο υποκειμενικό του καλούπι, ας μην κάνει εξ’ αρχής την ερώτηση. Είναι τόσο απλό! Δεύτερον, τι νοιάζει τον καθένα τι έκανε πριν από αυτόν. Και θα απαντήσει ο καθένας τώρα «ναι αλλά αν γυρνούσε από δω κι από κει παλιά, μπορεί να το ξανακάνει και μαζί μου». Με την ίδια λογική, μικρή μου ανασφάλεια με πόδια κι η άλλη πλευρά πρέπει να είναι προκατειλημμένη μαζί του, μήπως ξαναγυρίσει στον προηγούμενο εαυτό του, ο οποίος όποτε έβγαινε έψαχνε εναγωνίως όποιο άτομο ήταν διαθέσιμο για εκείνο το βράδυ.

Δεν υπάρχει λογική στον συλλογισμό παιδιά, γι’ αυτό ας αφήσουμε τις μπούρδες για κάτι τόσο όμορφο όπως το σεξ. Κι αυτό πρέπει να ισχύει και από τις δυο πλευρές και τα δύο φύλα, οι οποίες  εναλλάξ αρκετές φορές κατηγορούν η μία την άλλη με παραπάνω εμπειρίες από το κανονικό (το δικό τους κανονικό), ως ανώριμους κι μη άξιους εμπιστοσύνης ανθρώπους.

Ναι μεν στο θέμα του σεξισμού περί ερωτικών συντρόφων στη δυσκολότερη θέση βρίσκονται οι γυναίκες, αλλά έχουν υπάρξει και πολλοί άντρες που έχασαν γυναίκες για τον ίδιο ακριβώς λόγο, γιατί ήταν πολύ «επιπόλαιοι» στο παρελθόν. Γενικώς και τα δύο φύλα, ας έχουν όσες εμπειρίες τους επιτρέπει η δική τους ηθική και διάθεση κι ας μη στέκονται στην άποψη των άλλων, γιατί οι άλλοι είναι περαστικοί, στην τελικοί εμείς οι ίδιοι πρέπει να αντέχουμε την πάρτη μας.

Το θέμα παιδιά είναι ένα: ήρθαμε εδώ για να ζήσουμε και το σεξ είναι μία από τις πιο ηχηρές κι ευχάριστες πλευρές της ζωής, γιατί εκεί είμαστε ο πραγματικός εαυτός μας, γυμνοί από όλα τα ρούχα της καθημερινότητα που κρύβουν τα μυστικά μας, αφημένοι πλήρως στα πάθη, τις επιθυμίες και τη φαντασία μας. Ας μην αποτελεί πια αιτία χαρακτηρισμών, προστριβών και στιγματισμού ο αριθμός των συντρόφων του καθενός, στα πλαίσια που φυσικά δεν τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του. Και μια συμβουλή σε άντρες και γυναίκες: δεν έχει σημασία με πόσους έχεις κοιμηθεί στο παρελθόν αλλά με ποιόν ξυπνάς τώρα. Ας μην αφήνουμε αριθμούς να κόβουν τα χαμόγελα, στα πρωινά κρεβάτια και τα σκοτεινά ατμοσφαιρικά βράδια.

Συντάκτης: Γιώργος Σαρδέλης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου