Οι αληθινοί μας φίλοι είναι οι άνθρωποι που θα μας στηρίζουν πάντα, ανεξαρτήτως των συνθηκών. Όπως ακριβώς και οι γονείς μας, όσα λάθη κι αν κάνουμε, όσο κι αν τους βασανίζουμε, θα είναι εκεί για μας, να μας βοηθήσουν να λύσουμε το πρόβλημά μας. Είναι από τα πιο δύσκολα κομμάτια των ανθρώπινων συναναστροφών οι φιλίες, να βρεις ανθρώπους που να σου ταιριάζουν και να τους ταιριάζεις, όμως αν τα καταφέρεις, τότε η καθημερινότητά σου θα αλλάξει προς το καλύτερο και σίγουρα δε θα είναι καθόλου μοναχική.

Είναι δίπλα μας, σε χαρές και λύπες χωρίς αναστολές. Από τον πιο μικρό τσακωμό με το ζευγάρι μας, μέχρι τον πιο μεγάλο τσακωμό με τους γονείς μας, ή τις πιο ευτυχισμένες μέρες μας, οι φίλοι είναι αυτοί που θα μοιραστούμε τα πάντα. Οποιαδήποτε στιγμή, είναι εκεί να μας ακούσουν. Ωστόσο, εμείς οι ίδιοι ως φίλοι, αν θέλουμε να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους μας, κάπως έτσι σκεφτόμαστε. Στις φιλίες δεν πρέπει κανείς να κοιτά τι δίνει και τι παίρνει, αλλά να δίνει όσα περισσότερα μπορεί. Οι ανθρώπινες σχέσεις σίγουρα δεν είναι μπακάλικο.

Από τις δυσκολότερες στιγμές, που οι φίλοι μας χρήζουν την συμπαράστασή μας, είναι αυτές του χωρισμού. Ο πρώτος καιρός σίγουρα είναι δύσκολος, καθώς ξέρουμε από προσωπική εμπειρία πως όλα τον θυμίζουν τον άνθρωπό μας, τουλάχιστον στην αρχή. Έρχεται όμως η στιγμή που δεν θέλουμε να ακούσουμε άλλο για το όνομα του ανθρώπου που πλήγωσε το φίλο μας. Οι ίδιες ιστορίες επαναλαμβάνονται στα αυτιά μας, με τρομερές λεπτομέρειες, που όσο και αν ζητάμε, γιατί πρέπει να τα ξέρουμε όλα, ίσως μας έχουν κουράσει λίγο.

Φυσικά και δε με ενοχλεί να ακούσω την ιστορία για τον πρώην σου, γι’ αυτό άλλωστε είναι οι φίλοι, είπαμε μέσα μας, όσο κι αν βράζαμε που ο φίλος μας επιμένει στα ίδια. Ακριβώς επειδή θέλουμε το καλύτερο για αυτόν, πράγμα που δε βρίσκεται στο παρελθόν τις περισσότερες στιγμές, εφόσον μένει ό, τι αξίζει, η εμμονή του φίλου μας δεν τον βοηθά να προχωρήσει. Όσο άνετοι δείχνουμε, άλλο τόσο δε θέλουμε πια να συζητάμε γύρω από ένα συγκεκριμένο άτομο, αφού έτσι ο κολλητός μας δε θα δει έχει ποτέ αυτά που αξίζει.

Οι χιλιοειπωμένες αυτές ιστορίες που έχουν την τάση να ανακυκλώνονται, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των κολλητών. Παρ’όλα αυτά, δεν τους αφήνουμε ποτέ μόνους, όπως ακριβώς θα έκαναν κι εκείνοι για μας. Έτσι λοιπόν, οπλιζόμαστε με υπομονή και κατανόηση, αφού οι αναμνήσεις είναι σκληρός μπελάς και δεν κατατροπώνονται εύκολα. Γινόμαστε κάτι σαν τον τρίτο της σχέσης, ξέρουμε τα πάντα και τα φρεσκάρουμε συχνά, μέχρι να ρίξει ο φίλος μας αυλαία στο παρελθόν του. Κι αυτό, ξέρουμε και εμείς οι ίδιοι ότι δεν είναι και τόσο εύκολο. Το να ξεχάσεις, όπως και το να θυμάσαι, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Θα το καταφέρουμε μαζί.

Συντάκτης: Κλειώ Γεωργαντοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου