Οι καρμικές σχέσεις έρχονται, σε διαλύουν και φεύγουν αλλάζοντάς σε

Έρχεται ξαφνικά μια μέρα κάποιος στη ζωή μας και πιστεύουμε πως ήταν ο καρμικός μας έρωτας˙ η χαρά μας δεν περιγράφεται και το διατυμπανίζουμε συνεχώς. Πόσο λάθος όμως έχουμε. Οι καρμικές σχέσεις δεν είναι αυτό που νομίζουμε. Δεν είναι ο έρωτας που ήρθε για να μείνει, το άλλο μας μισό κι εκείνος ή εκείνη που θα ζήσουμε το happily ever after˙ το αντίθετο μάλιστα.

Καταρχάς, καρμικές δεν είναι μόνο ερωτικές σχέσεις σχέσεις. Μπορεί να είναι μια φιλία, ή να είναι η σχέση ανάμεσα σε συναδέλφους, προϊσταμένους-υφισταμένους ή ακόμα και συγγενείς. Τα καρμικά ταίρια είναι πάντα υπό τη μορφή δασκάλου-μαθητή. Έρχεται ο ένας να διδάξει τον άλλο, αλλά ταυτόχρονα να διδαχτεί κι εκείνος με τη σειρά του. Ένα αμφίδρομο πάρε-δώσε, που μεταμορφώνει και τις δύο πλευρές.

Η διαφορά με οποιασδήποτε άλλη μορφή σχέσης είναι αυτό που αφήνει μετά. Αφού βιώσεις μια καρμική επαφή, τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Σε διαλύει, σε κάνει κομμάτια, δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά της. Κι εσύ μένεις εκεί, αμέτοχος σ’ αυτή τη μετουσίωση, ανήμπορος να κρατηθείς ενάντια στο ρεύμα που σε τραβάει. Ένας οδοστρωτήρας περνάει από πάνω σου και τίποτα δε θα είναι το ίδιο ξανά. Κι ύστερα, αφού διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά του, αποχωρεί. Τη δουλειά του όμως την έκανε μια χαρά και με απόλυτη αποτελεσματικότητα. Ο άνθρωπος που είσαι σήμερα κι ο άνθρωπος που ήσουν πριν, δεν έχουν καμία σχέση.

Δεν είναι όμως η εκδίκηση ο ρόλος του κάρματος. Όχι, για κανένα λόγο. Δεν είναι σαδισμός από το σύμπαν όλο αυτό. Είναι ένα μάθημα ζωής που οφείλεις να παρακολουθήσεις και κυρίως να δοκιμαστείς σε αυτό. Το αν πέρασες το μάθημα ή κόπηκες στις εξετάσεις, θα φανεί στο τέλος. Αφού κλείσει το «σχολείο» κι ολοκληρωθεί ο κύκλος μαθημάτων.

Αν τα καταφέρεις και βγεις νικητής, δεν έχεις πλέον φόβο για τίποτα. Κοίταξες τον ίδιο το φόβο στα μάτια και τον υπόταξες. Αλίμονο στους λιγόψυχους που θα βρεθούν στο διάβα του. Πολλοί δε συνέρχονται ποτέ. Και μένουν μια ζωή μόνοι, ένα ζωντανό κουρέλι που απλά περιφέρεται, χωρίς προοπτική κι ελπίδα. Οι καρμικές σχέσεις έχουν τη δύναμη να σε απογειώσουν ή να σε καταστρέψουν, τραβώντας σέ σε μια αέναη κόλαση. Οι δυνατοί μόνο επιβιώνουν και βγαίνουν πλέον διδαγμένοι κι άτρωτοι. Οι αδύναμοι μπλέκουν για πάντα στα σκοτάδια της καταστροφής.

Ναι, πρέπει να τη φοβάσαι την καρμική σχέση. Δε θα λογαριάσει τίποτα μόλις σε εντοπίσει. Ούτε timing, ούτε το ποιος είσαι, ούτε τι έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής. Έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, ξαφνικά. Και θα πονέσει πολύ. Από την αρχή της θα νιώθεις πως σε πιέζει, στη πορεία ο πόνος δυναμώνεις και τελικά προς το τέλος ο πόνος είναι ανυπόφορος. Αν δεν πονέσει, δεν ήταν καρμικό. Κι όπως έρθει, έτσι θα φύγει. Δεν μπορείς να την κρατήσεις αυτή τη σχέση. Δεν αντέχεται. Δεν μπορεί να ρίξει την έντασή της. Όσο είναι κοντά σου, καταστρέφει, οπότε μοιραία, κάποια στιγμή, σπάει από την ίδια της την ένταση.

Κι όσο κι αν νομίζεις πως βγήκες με μικρές γρατζουνιές κι οριακά ορατές μελανιές, πλανάσαι. Είτε είσαι στη πλευρά του δασκάλου είτε είσαι ο μαθητής, την ολοκληρωτική έκταση της ζημιάς θα την ανακαλύψεις εν καιρώ. Μη βιαστείς λοιπόν να πανηγυρίσεις πως πέρασε και δεν ακούμπησε. Ή δεν ήταν αυτό που νόμιζες ή περίμενε και θα δεις. Τίποτα πλέον δε θα είναι το ίδιο.

Ούτε όμως έχεις την επιλογή να παλέψεις και ν’ αποφύγεις να μπλέξεις. Δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Όσο και να κρυφτείς, θα σε ξετρυπώσει κι από την άκρη της γης. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αφεθείς, να είσαι υπάκουος μαθητής, να δείξεις την απόλυτη επιμέλειά σου και να δεχτείς στωικά τα όσα σου φυλάει μια τέτοια σχέση. Στο τέλος, μόνο ο πιο δυνατός επιβιώνει, οπότε πολέμησε να είσαι εσύ. Και τότε θα διαπιστώσεις πως άξιζε μια τέτοια συνάντηση. Δε θα την ξαναβρείς, αυτό είναι σίγουρο, αλλά, όταν πλέον από απόσταση θα κοιτάς, πίστεψέ με, θα καταλάβεις πως άξιζε το κάθε δευτερόλεπτο τυραννίας για την όλη εμπειρία.