Το «5% μπαταρία» βγαίνει και σε άνθρωπο

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε τόσο όμοιοι και τόσο διαφορετικοί συνάμα. Όλοι μας έχουμε τα θετικά μας και τα αρνητικά μας, τις βολικές στιγμές μας και τις παραξενιές μας. Ανάμεσά μας, λοιπόν, υπάρχει κι ένα πολύ χαρακτηριστικό είδος ανθρώπου, αυτό που αν έπρεπε να του βάλουμε μία λεζάντα για να το περιγράψομε το «5% μπαταρία» θα του ταίριαζε γάντι.

Όλα, λοιπόν, ξεκινούν με το καλημέρα σας! Το πρωινό ξύπνημα αναπόφευκτα συνδέεται με το ξυπνητήρι, κι αυτή η διαδικασία δεν είναι κι η πιο αγαπημένη τους. «Ξυπνητήρι; Δε λες εφιάλτης καλύτερα;» θα σκεφτούν. Κάθε πρωί βαράει ένας συναγερμός για να τους σηκώσει κι εκείνοι μέσα στην ξινίλα και το μουρμουρητό, μετά από πολλές αναβολές, επιτέλους θα το κλείσουν. Κι αν το πάρουν, αλήθεια, στα σοβαρά ή αν έστω δεν έχουν άλλη επιλογή, θα αποχωριστούν τα ζεστά τους σκεπάσματα και θα σηκωθούν. Διαφορετικά, η λύση είναι απλούστατη∙ θα αλλάξουν πλευρό μέχρι να αποφασίσουν ότι έχουν γεμίσει μπαταρίες.

Αφού αποχωριστούν το κρεβατάκι τους, συνειδητοποιούν ότι το δωμάτιό τους μοιάζει πάλι με πεδίο μάχης· ρούχα ανάκατα παντού, σε κάθε γωνιά, πλυμένα κι άπλυτα, σιδερωμένα κι ασιδέρωτα, σακούλες, τσάντες, πεταμένες κάλτσες και παπούτσια καλύπτουν το χώρο απ’ άκρη σ’ άκρη. Εννοείται, βέβαια, πως τα πιάτα έχουν φτιάξει πάλι ένα πυργάκι στο νεροχύτη. Κι ενώ παρατηρούν με την τσίμπλα στο μάτι το βομβαρδισμένο τοπίο, σκέφτονται πως η σκόνη είναι ακόμα σε βιώσιμα επίπεδα. Πού κουράγιο για καθάρισμα, εξάλλου;

Σε αυτήν την κατάσταση, λοιπόν, τσαπατσούλικα, θα φορέσουν κυριολεκτικά το πρώτο πράγμα που θα βρουν μπροστά τους, όσο τσαλακωμένο κι αν είναι, ενώ η έκφρασή τους θα μοιάζει σαν να γύρισαν μόλις από μάχη και μάλιστα ηττημένοι. Κανείς δεν ξέρει τι τους συνέβη και τους εξάντλησε τόσο. Ένα είναι το σίγουρο. Οι ρυθμοί με τους οποίους θα ξεκινήσουν (θεωρητικά πάντα) να βγάλουν εις πέρας τις υποχρεώσεις της μέρας τους είναι ζεν -δε θα πέσουμε και κάτω για να κάνουμε τις δουλειές μας!

Βαριεστημένοι, βραδυκίνητοι κι αφηρημένοι, δύσκολα θα κοιτάξουν λίγο πιο δίπλα απ’ το οπτικό τους πεδίο κι άρα δύσκολα θα χαιρετήσουν κάποιον γνωστό που ίσως τύχει να συναντήσουν. Στην περίπτωση, μάλιστα, που κάποιος τους παρατηρήσει κι επιδιώξει να πιάσει κουβέντα, πολύ πιθανόν να κάνουν πως δεν τον είδαν, για να γλυτώσουν την κοινωνική συναναστροφή, αφού είναι πολύ κουρασμένοι για κουβέντες κι ιστορίες. Άλλωστε, ποιος σπάταλα άσκοπα τόση ενέργεια; Κι αν διανύουμε και κάποια παγερή μέρα του χειμώνα, το mode τους ξεκάθαρα έχει γυρίσει σε λειτουργία πτήσης.

Εννοείται, φυσικά, πως όταν θα παιχτεί κάποια πρόταση για καφέ ή ποτό, η απάντηση θα ‘ναι αρνητική, μιας και δε νιώθουν τη ζωτικότητα να συμμετάσχουν σε κάτι τόσο δραστήριο για εκείνους, ενώ αν καταφέρεις και τους πείσεις για κάτι τέτοιο, το πιο πιθανό είναι ότι θα αποκοιμηθούν στο πρώτο σκαμπό που θα βρουν.

Γενικά, είναι πολύ εύκολο να εντοπίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο μέσα στη μέρα σου. Μόνιμος νωχελικός, ανενεργός, νυσταγμένος, απομακρυσμένος απ’ την πολλή φασαρία και τον κόσμο, με μια δόση βαρεμάρας, συνεχώς, να τσεκάρει το ρολόι του για το πότε θα περάσει η ώρα ώστε να επιστρέψει στο κρεβάτι του. Αν, δηλαδή, δεν έχουν ήδη κλείσει τα μάτια του και δεν έχει γείρει λιγάκι.

Πολύ συχνά αθόρυβος και χαμένος απ’ τον κόσμο, θα διαταράξει την ησυχία σου σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αν, λοιπόν, τύχει κι ακούσεις κάποιο ποτήρι να πέφτει ή κάποιο σπλας στη σούπα που τρώει, μην τρομάξεις! Αυτός θα είναι.

Το μονίμως κουρασμένο και νωχελικό αυτό πλάσμα βρίσκεται γύρω μας πολύ πιο συχνά από όσο νομίζουμε και κάποτε γίνεται κομμάτι μας. Λειτουργεί με τους δικούς του ρυθμούς, που –καλώς ή κακώς– είναι ίσως βραδύτεροι του μέσου όρου. Και λοιπόν; Προσπάθησε να εναρμονιστείς μαζί του, μην το αποπαίρνεις και μην το κατακρίνεις. Χρειάζεται μία μόνο πηγή έμπνευσης που θα τον ενεργοποιήσει και τότε θα λάμψει!