Σε τσάτισε, απογοητεύτηκες, θύμωσες και δε θες να ξέρεις αν ζει ή αν πέθανε. Ή απλώς σου τελείωσε και δε γουστάρεις πολλά-πολλά έως καθόλου. Θες απλώς να μην ξαναδείς ούτε να ξανακούσεις αυτό το άτομο. Και κόβεις κάθε επαφή. Μαχαίρι· με κινήσεις χασάπη που κρατάει μπαλτά και τον προσγειώνει απότομα στην ξύλινη επιφάνεια. Μπαμ και κάτω. Αδιαφορία που σπάει κόκαλα και τσαμπουκάδες μαζί. Και κάνει άσχημο θόρυβο ο τσαμπουκάς όταν σπάει. Άσχημο και εξαιρετικά επίπονο. Όλοι το ξέρουν αυτό. Ειδικά αυτός που κατέχει τον τσαμπουκά.

Όχι που δε θα μπορούσες. Φυσικά και είχες την ικανότητα να «κομματιάσεις» κάποιον. Δεν είσαι μαλθακός όπως σου έλεγαν. Είναι βλέπεις που όλα σου φώναζαν ότι βρήκες τον αληθινό, τον καρμικό έρωτα της ζωής σου. Και κοίτα τι καλά που δε σε νοιάζει πια! Τι κι αν τα γκλιν-γκλον ακούγονται συνεχόμενα στο κινητό σου. Τι κι αν έχει έρθει στη δουλειά ή στην πόρτα του σπιτιού σου. Εσύ εκεί. Κρατάς τα μπόσικα και αδιαφορείς. Αδιαφορείς τόσο που δε θυμάσαι πότε και γιατί νοιαζόσουν. Απορείς πώς μπορούσες να πιστεύεις ότι αγαπούσες κιόλας.

Κοιτιέσαι στον καθρέφτη και σε θαυμάζεις λίγο. Κομπάζεις που δε σε ενδιαφέρει. Είναι σαν να έκοψες το τσιγάρο με μία προσπάθεια. Αλλά δεν ήσουν και πολύ φαν του «τσιγάρου» έτσι κι αλλιώς. Απλώς το «πακέτο» έτυχε να είναι μπροστά σου. Η λογική σου χτυπάει κόκκινο και συνειδητοποιείς πως τελικά δε σε ένοιαζε ποτέ πραγματικά. Ήσουν απλώς σε φάση ενθουσιασμού με δόση κολακείας. Κοίτα, όμως, πώς ηρέμησαν τα πράγματα! Τα γκλιν-γκλον σταμάτησαν πια κι αν ακουστούν είναι από αλλού. Μέιλ δε στέλνει, αλλά δε σε νοιάζει κιόλας. Μήπως να έμπαινε στα ανεπιθύμητα κατευθείαν -σε περίπτωση που στείλει- να μη συγχυστείς; Όλα πάνε ρολόι κι η ζωή συνεχίζεται. Τώρα πια είσαι αλλού και έχεις αυτό που πάντα ήθελες.

Ωχ, τώρα αυτό πώς έγινε; Ποιος σε έβαλε στο προφίλ του ανθρώπου που του έβγαλες κόκκινη κάρτα χωρίς εξηγήσεις; Έλα κατά λάθος έγινε, μην τρελαίνεσαι. Δεν το ήθελες. Πράγματα του διαβόλου. Και το like; Το έκανες εσύ ή σε γλεντάει το σύμπαν; Αφού δε σε νοιάζει λέμε. Τι τα θες τώρα αυτά; Και όχι μόνο δε σε νοιάζει, αλλά σε έχει αφήσει και στην ησυχία σου πια. Τι τρώγεσαι με τα ρούχα σου; Κατά λάθος, ναι, όλοι το ξέρουμε! Μη χαλιέσαι, άλλωστε δεν υπάρχει λόγος. Δε σε νοιάζει! Το έκανες απόλυτα ξεκάθαρο. Εσύ ήσουν το θύμα. Εσύ απλώς αναγκάστηκες να αποχωρήσεις σαν τον κλέφτη λόγω ανωτερότητας και μόνο. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς;

Και να που ερωτεύτηκες ξανά από την αρχή. Και είναι αμφίδρομο. Όλα πάνε καλά και έχεις αυτό που πάντα ήθελες. Ζεις μεγάλες στιγμές. Η οικογένειά σου σε καμαρώνει κι εσύ νιώθεις ισότιμο μέλος της κοινωνίας αλλά και των φίλων σου που είχαν «φτιάξει» τη ζωή τους εδώ και πολλά χρόνια. Έχεις πιάσει το τζακ-ποτ και το ξέρεις. Όλοι γύρω σου σε χαίρονται και είναι ικανοποιημένοι. Και συ μαζί. Ας πας μια βόλτα να πάρεις λίγο αέρα. Πνίγεσαι από την πολλή χαρά. Ήταν ανάγκη να συναντήσεις κοινό φίλο τώρα;

«Τι κάνει; Είναι καλά; Δουλεύει εκεί που δούλευε; Μετακόμισε;»

Ποιος πάτησε το play του εγκεφάλου σου και εναρμονίστηκε με την ικανότητά σου να μιλάς; Πώς σου βγήκαν αυτές οι ερωτήσεις; Εσένα δε σε νοιάζει αφού! Έφυγες κακήν κακώς. Σαν απατεώνας εξαφανίστηκες από προσώπου γης. Δε νοιάστηκες παρ’ όλο που έλεγες μεγάλα λόγια. Τώρα γιατί σε ενδιαφέρει τι κάνει; Φυσικά και δε σε νοιάζει. Από ανθρώπινο ενδιαφέρον αναρωτιέσαι και με την πρώτη ευκαιρία είπες να ρωτήσεις για να μάθεις. Όχι δεν είναι που νιώθεις τύψεις με δόσεις νοσταλγίας μέσα σε καταχωνιασμένα συναισθήματα. Είναι από καθαρή περιέργεια αναμεμειγμένη με την ανάγκη σου για κοινωνικό σχολιασμό. Άλλωστε σιγά μη μάθει ότι ρώτησες. Ή μήπως ρώτησες για να το μάθει; Εντάξει, μη χαλιέσαι. Από ανθρώπινο ενδιαφέρον και μόνο. Σε πιστεύουμε. Όλοι.

Άλλωστε εσύ δεν ήθελες να απαξιώσεις κανέναν. Γι’ αυτό και τα πήγαινε-έλα στο προφίλ και οι ερωτήσεις για το πώς περνάει. Από ανωτερότητα κι ενδιαφέρον αν κατάφερε να επιζήσει χωρίς εσένα. Δε σε νοιάζει καθόλου, αλλά και σκυλί να ήταν και να το έδινες για υιοθεσία θα ήθελες να ξέρεις ότι είναι καλά. Τα είπαμε αυτά, δε χρειάζεται να μας πείσεις. Καθαρό ανθρώπινο ενδιαφέρον. Πιο καθαρό πεθαίνεις.

Αγκαλιάζεις το νέο σου έρωτα. Είσαι καλά. Προχωράς μπροστά κι ατενίζεις το μέλλον με αισιοδοξία. Κάτι νέο γεννιέται. Ζήστο μέχρι εκεί που δεν πάει. Γιατί η ζωή είναι πανέξυπνη. Και πάνω που νομίζεις ότι τα έφερες όλα εκεί που ήθελες θα έρθει να σου υπενθυμίσει πως κάτι άφησες στη μέση. Και τα μεσοβέζικα δεν τα γουστάρει τούτη η πλάση. Όχι εκδικητικά, απόδοση ισορροπιών λέγεται και δεν ξεχνιέται κανείς από αυτήν. Όσος καιρός και αν περάσει.

Άλλωστε εσύ δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Η αγνότητά σου αγγίζει εκείνη ενός νεογέννητου πλάσματος.

Έτσι δεν είναι;

 

Συντάκτης: Σοφία Σοφιανίδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.