Πιάσε μια μπίρα, άναψε τσιγάρο κι έλα να τα πούμε. Κάθισα και σκέφτηκα λίγο σήμερα.
Είχα βγάλει μια φωτογραφία πριν μερικούς μήνες. Στην παραλία, τόπλες, αγναντεύοντας τα κύματα. Ναι, απ’ αυτές τις ψευτοκουλτουριάρικες που νομίζεις ότι κάτι σημαίνουν, ενώ βασικά απλά βαριόμουν κι έπαιζα με την παρέα μου. Το θέμα είναι ότι σ’ αυτή τη φωτογραφία φαινόταν ολόκληρη η πλάτη μου. Έτσι, καταχωνιάστηκε στον πάτο του συρταριού με τα ενθύμια. Οκ σταματάω, το ‘πιασες, έμεινε στο κινητό και δεν είδε ποτέ το φως του διαδικτύου.
Κι έμεινε στα σκοτάδια μιας κάρτας μνήμης, για ένα και μοναδικό λόγο: την ποσότητα του δέρματος που φαινόταν. Γιατί, υπάρχουν πολλοί σαν και ‘σένα που θεωρούν τις κινήσεις των γυναικών να κοινοποιήσουν φωτογραφίες λίγο πιο αποκαλυπτικές, αθέμιτες, παράνομες, επονείδιστες, απεχθείς και μη βιώσιμες.
Κι έρχομαι με αυτό το θράσος μου, που σε νευριάζει να σε ρωτήσω: τι ζόρι τραβάς μωρέ;
Ναι, γουστάρω να ανεβάζω σέξι φωτογραφίες και να γίνεται χαμός από likes. Όχι, γράψε λάθος. Χαμούλης γουστάρω να γίνεται, αυτή δεν είναι η λέξη που σου τη δίνει;
Κοίτα να δεις τώρα τι έχει γίνει πάλι. Όταν λέω ότι γουστάρω να προκαλώ, εσύ φαντάζεσαι εσώρουχα, καρφιά, φτερά, ζαρτιέρες και κανένα στιγμιότυπο απ’ την ώρα που κάνω μπάνιο.
Όχι, φίλε μου, εγώ μιλάω για λίγο πόδι, λίγη πλάτη ή τέλος πάντων ό,τι προαιρείται ο καθείς. Ακόμα κι ένα βλέμμα μπορεί να είναι σέξι. Μη φαντάζεσαι φωτογράφιση για το playboy (που ακόμα κι αυτό, άκουσα ότι θέλει να «ντυθεί» σιγά σιγά). Αλλά ακόμα κι αν ήθελα να δημοσιεύσω φωτογραφία με το σουτιέν καπέλο και το βρακί σφυρίχτρα, λίγο θα με ενδιέφερε η άποψή σου.
Κι όχι, φίλε μου, δεν αφήνω το κορμί μου έρμαιο στα πρότυπα της σεξιστικής κοινωνίας που θέλει τις γυναίκες σκοτεινά αντικείμενα του πόθου, επειδή θα δείξω λίγο μπούτι. Ούτε γίνομαι βορά στα όρνεα του ίντερνετ μετά από 23 χρόνια προειδοποιήσεων, επειδή θα φανεί η πλάτη μου.
Ναι, ξέρω, εσύ θέλεις μυαλό κι εμάς τις χαζοβιόλες, μας σνομπάρεις. Είναι ολοφάνερο κι αυταπόδεικτο, άλλωστε, ότι η εμφάνιση κι η εξυπνάδα είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Ξέρεις, όσο ανεβαίνει το ένα, κατεβαίνει το άλλο.
Γι’ αυτό, πολύ καλά κάνεις και κάθεσαι και χαζεύεις τη μούρη μου και με κρίνεις. Φυσικά και δε σου αρέσει αυτό που βλέπεις, να το παρατηρήσεις καλά θέλεις, για να έχεις επιχειρήματα να το πατάξεις μετά. Μάντεψε κάτι όμως. Μπορείς απλά να μην ασχολείσαι. Μη με κοιτάς, μη με σχολιάζεις, γενικά μη μου δίνεις σημασία.
Ναι, φαντάζομαι πόσο σου αρέσει να κάνεις τον ψυχολόγο και ψήνεσαι να με διαγνώσεις με τρομερή ανασφάλεια που ψάχνω παντού και με κάθε τρόπο την επιβεβαίωση. Σχεδόν νιώθεις άσχημα για ‘μένα, που ζητάω το θαυμασμό ξένων. Να σου πω κάτι όμως;
Δεν το κάνω από ανασφάλεια, ούτε από ματαιοδοξία. Δεν το κάνω καν επειδή πιστεύω ότι είμαι ωραία. Μέτρια θα με χαρακτήριζα, στην καλύτερη. Το κάνω απλά, επειδή μπορώ.
Μπορώ να φορέσω ένα κοντό φόρεμα και μπορώ και να το δείξω μετά. Αν σου αρέσει, ξέρεις τι να πατήσεις. Αν δεν σου αρέσει, ο Μαρκ δουλεύει για σένα και σε λίγο καιρό θα σε αποζημιώσει. Γενικά πάντως, χαλάρωσε, κουλ κι ειρήνη κι αφοπλισμός και τέτοια.
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
