Κοκορέτσια, μαγειρίτσες και λοιπά εντόσθια, έχουν μία εβδομάδα ακριβώς που μας έκαναν τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους επι γης. Τώρα που καταφέραμε και να τα χωνέψουμε, ας πάμε να μιλήσουμε για κάτι άλλο που προκαλεί στομαχικές διαταραχές. Για σήμερα, λοιπόν, το πρόγραμμα, έχει βαρέα και ψυχολογικά. Απιστία, κέρατο, ξενοπήδημα, το αμαρτωλό το κορμάκι σου, όπως θέλετε το λέτε.
Λίγο πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για το υπέρτατο δίλημμα: Ξαπλώνεις ή δεν ξαπλώνεις σε κρεβάτι που έστρωσαν άγνωστα χέρια;
Aς πιάσουμε το θέμα από την αρχή. Το δεδομένο είναι ότι υπάρχει σχέση. Μακροχρόνια ή μη, κάποια στιγμή θα έρθει η κακιά συνήθεια. Και κάπου εκεί, συνήθως βρίσκεται ένα άτομο που θα σε προσέξει, θα σε φλερτάρει και θα σου θυμίσει εκείνο το υπέροχο καρδιοχτύπι, τα κενά στο στομάχι, την ανυπομονησία για μια τυχαία συνάντηση. Νιώθεις έναν αέρα ανοιξιάτικο, ο ήλιος λάμπει κουτουλου, κουτουλου. Εσύ αγνοείς επιδεικτικά τις αλλεργικές αντιδράσεις της εαρινής περιόδου και αφήνεσαι.
Στο επόμενο επεισόδιο, αυτή η κατάσταση ανοίγει δύο μεγάλους δρόμους. Χωματόδρομους για την ακρίβεια, μη φανταστείτε καμιά Εθνική Οδό. Ή θα μπεις στον πειρασμό να τη φας τη μηλόπιτα ή όχι.
Αγνοείστε τις ενοχικές φωνές στο κεφάλι σας, που φωνάζουν ότι αν αγαπάς το σύντροφό σου, δεν πρόκειται ποτέ να θελήσεις να πας με άλλον και περπατάς κοιτώντας πάντα τις μύτες των ποδιών σου, και συνεχίστε να διαβάζετε. Αν δεν είσαι Κύκλωπας, έχεις σίγουρα δύο όργανα που δεν τα ελέγχεις και ψάχνουν ασύνειδητα να ικανοποιηθούν. Αν δε, είσαι λίγο ψαγμένος εναλλακτικός κι έχεις πάρε-δώσε με το τρίτο μάτι, την έχεις πατήσει. Το μάτι θα προσέξει, το μυαλό θα παίξει και κάτι αρκετά πιο χαμηλά θα σκιρτήσει χαρούμενο. Γι’αυτό σας λέω, ο πειρασμός είναι σχεδόν δεδομένος.
Και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, πώς ακριβώς αποδεικνύεται η αγάπη και η αφοσίωση στο άλλο το μισό όταν τίποτα δεν έχει απαιτήσει την επιβεβαίωση; Όταν δε βγαίνεις μόνος, δε σε φλερτάρουν, δεν έχεις πραγματική επαφή με άλλους ανθρώπους πώς νιώθεις τη σιγουριά ότι είσαι εκεί που είσαι επειδή δε θέλεις να είσαι πουθενά αλλού;
Αν με ρωτάτε φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, υπάρχουν πολλές αφορμές, λόγοι και παράλογοι που μπορούν να σε οδηγήσουν να ελέγχεις τις αντοχές των ελατηρίων στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου. Η πραγματική απόδειξη της αγάπης και του σεβασμού, είναι όταν αποφασίσεις να κρατήσεις το παντελόνι σφιχτοδεμένο με τη ζώνη, ένω θέλεις να αφήσεις το φερμουάρ ανοιχτό κι ό,τι ήθελε προκύψει.
Μη βιαστείτε να με βαφτίσετε εύκολη ή πείτε ότι μάλλον δεν έχω ερωτευτεί ποτέ. Μπορεί η καρδιά και το μυαλό να βρίσκονται μέσα στο ίδιο σώμα, αλλά δεν έχουν κανένα σημείο επαφής. Και, ναι, πιστεύω ξεκάθαρα ότι είναι πολύ πιο σημαντικό να πάρεις συνειδητοποιημένα την απόφαση να μείνεις πιστός, παρά να μη σου δοθεί ποτέ η αφορμή να προβληματιστείς.
Ξέρω. Είναι πολύ γοητευτική η ασφάλεια που νιώθεις όταν ο σύντροφος σου βγαίνει με «τα παιδιά» και δεν υπάρχει θηλυκό σε ακτίνα χιλιομέτρου. Αλλά εγώ προτιμώ τον άντρα που θα τον κερνάει ποτά η δίμετρη μελαχρινή με το κόκκινο κραγιόν και το λεοπάρ δωδεκάποντο κι εκείνος θα επιλέξει να γυρίσει σπίτι, στο λιποζάν και τα αρβυλάκια μου.
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
