Μπορώ να πω με σιγουριά πως με τρομάζουν δυο είδη ανθρώπων. Αυτοί που γελούν σπάνια κι αυτοί που δεν έχουν μείνει ποτέ μόνοι τους. Ειδικά αυτούς τους τελευταίους τους τρέμω. Και θα αναλύσω αμέσως τη σκέψη μου.
Θέλω να πιστεύω ότι ο καθένας από μας κάνει σχέση όταν θεωρεί ότι βρήκε κάτι ξεχωριστό.
Κάποιος σοφός που αυτή τη στιγμή το όνομά του μου διαφεύγει, είπε κάποτε ότι όλες οι σχέσεις ξεκινούν με την προοπτική της αιωνιότητας, όσο τρομακτικό κι αν ακούγεται αυτό. Τον άνθρωπο που επιλέγεις να σταθεί δίπλα σου, τον επιλέγεις έχοντας στο μυαλό σου την μικρή ή μεγάλη πιθανότητα να περάσετε ολόκληρη τη ζωή σας μαζί. Οι καταστάσεις, το περιβάλλον και κυρίως εσείς οι ίδιοι καθορίζουν τελικά ποιο θα είναι το χρονικό διάστημα που θα είστε μαζί.
Συνεπώς, ένας άνθρωπος που έχει μάθει να πηγαίνει από σχέση σε σχέση, είναι ερωτευμένος με τη σχέση την ίδια και όχι με τον άνθρωπο απέναντί του. Θέλει απλά να νιώθει τη σιγουριά και τη σταθερότητα που μπορεί να του προσφέρει ο άλλος και όχι την ιδιαιτερότητά του. Και μπορεί να είναι ακραίο, αλλά σε κάποιο βαθμό πιστεύω πως οι συγκεκριμένοι έχουν απλά ανάγκη ένα μήνυμα για καλημέρα κι ένα για καληνύχτα ασχέτως αποστολέα. Έχουν ανάγκη να έχουν κάποιον, αλλά όχι απαραίτητα εσένα.
Χώρια που αυτή η σχεσομανία είναι και λίγο ύποπτη. Σημαίνει ότι για κάποιο λόγο ο τύπος ή η τύπισσα δυσκολεύεται να μείνει μόνος ή μόνη αντίστοιχα και να τα βγάλει πέρα με τον εαυτό του. Ίσως δεν ξέρει και δεν κατανοεί πλήρως τον εαυτό και τις ανάγκες του. Κι αν ο άνθρωπος που επέλεξες να είναι μαζί σου δεν κατανοεί τις δικές του ανάγκες, μην περιμένεις να κατανοήσει και να βάλει σε προτεραιότητα τις δικές σου.
Αν δεν έχει συμφιλιωθεί ο άλλος με τα μέσα του, ό,τι κι αν πας να ξεκινήσεις μαζί του είναι καταδικασμένο εξαρχής. Όποιος δεν μπορεί να κουμαντάρει τον εαυτό του, δε συνεννοείται με κανέναν άλλον, de facto.
Θεωρώ επίσης ότι αυτοί που δε μένουν μόνοι, δε μαθαίνουν από τα λάθη τους και δεν εξελίσσονται. Μετά το πέρας μιας σχέσης χρειάζεσαι λίγο χρόνο μόνος για να δεις τι έκανες σωστά και τι λάθος, τι είσαι διατεθειμένος να ξανακάνεις και τι όχι. Να χωνέψεις τα νέα δεδομένα. Να σκεφτείς τι σου δίδαξε ο άνθρωπος που πέρασε από τη ζωή σου και τι σημάδια σου άφησε. Πρέπει να επεξεργάζεσαι τις νέες πληροφορίες που αποκόμισες, γιατί αλλιώς θα μείνεις στάσιμος, θα βαλτώσεις.
Και τέλος, υπάρχουν και αυτοί ή αυτές που θέλουν να είναι πάντα με κάποιον γιατί ενδόμυχα έχουν mummy issues και θέλουν να έχουν μια δεύτερη μαμά στο σπίτι που θα τους φροντίζει, θα τους νταντεύει και θα τους κανακεύει. Εξτριμ, το ξέρω, αλλά υπάρχουν και αυτοί.
Που θέλω να καταλήξω; Αν μπορείς ν’ αποφεύγεις τα πολλά σούξου μούξου μανταλάκια με κάποιον που δεν ήταν ποτέ μόνος, κάν’ το. Προτίμησε αυτόν που θα σε επιλέξει γιατί είσαι κάτι ξεχωριστό και γιατί θέλει κάτι πιο σταθερό μαζί σου. Επέλεξε αυτόν που άφησε τις ξεπέτες γιατί θέλει να σου ανήκει και να του ανήκεις ολοκληρωτικά. Όχι αυτόν που δεν κάνει ξεπέτα γιατί φοβάται να ξυπνήσει μόνος.
Αν πάλι αποφασίσεις να μπλέξεις, να ξέρεις ότι λογικά εσύ θα βγεις χαμένος και περισσότερο πληγωμένος.
Ο σχεσάκιας να είσαι σίγουρος ότι θα έχει άλλη σχέση αμέσως μετά από σένα.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
