Λίγο-πολύ, όλοι μας επιζητούμε τα ξεκάθαρα πράγματα όσον αφορά τις ερωτικές μας σχέσεις. Τα απλά και τα ξεκάθαρα. Αυτά που μπορούν να μας κατατοπίσουν, να μας διαλευκάνουν το πεδίο, να μας λύσουν τα χέρια, βρε αδερφέ, να μας κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. Ξέρεις, του τύπου, «σε θέλω, με θέλεις, πάμε κι όπου βγει». Να ξέρουμε πού πατάμε και πού βρισκόμαστε. Δυστυχώς όμως, δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ αυτό.
Λίγο το ότι φοβόμαστε να πούμε κατευθείαν τι αισθανόμαστε, ότι δηλαδή, ποθούμε και λαχταράμε τον άλλο, τόσο που θέλουμε να μας αρπάξει και να μας φιλάει μέχρι να μας κοπεί η ανάσα, εξαιτίας της ιδέας της απόρριψης. Λίγο ο εγωισμός, λίγο η αμηχανία της στιγμής, λίγο η ιδέα ότι μπορεί να έχουμε λάβει λάθος μηνύματα. Όλα οδηγούν σ’ ένα μεγάλο αδιέξοδο και σε μία τεράστια τρύπα μέσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα του μυαλού μας.
Ας δούμε όμως τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία. Γιατί να πρέπει να φρικάρουμε κάθε φορά που πάμε να λύσουμε τα ερωτικά μας; Γιατί πρέπει να ανήκουν στην κατηγορία με τα πιο δύσκολα πράγματα προς επίλυση, ενώ είναι η ωραιότερη κατηγορία μέσα στη ζωή μας; Γιατί απλώς να μη χαλαρώσουμε και ν’ αφήσουμε το ένστικτο να μας οδηγήσει; Να αφήσουμε τα πράγματα να πάνε μόνα τους εκεί που πρέπει να πάνε. Τότε είναι που θα γίνουν όλα τόσο απλά και εν τέλει ξεκάθαρα.
Καμιά φορά ωστόσο, να αφήσουμε να υπονοηθούν πράγματα απ’ το να τα πούμε ξεκάθαρα οδηγεί όχι μόνο στο αποτέλεσμα που θέλουμε, αλλά το ερωτικό παιχνίδι έχει άλλη χάρη.
Ματιές γεμάτες νόημα, επίμονες, προκλητικές και πολλά υποσχόμενες για το τι θα ακολουθήσει, ερωτικά σχόλια χωρίς το φόβο παρεξήγησης και χωρίς ίχνος ντροπής, έτοιμα να σε φτάσουν σε σημείο κορύφωσης και να σε τελειώσουν. Να σε κάνουν να ανυπομονείς να έρθει η συνέχεια. Έτσι κι αλλιώς, η ντροπή είναι ένα πολύ άχρηστο συναίσθημα κι ειδικότερα όταν αφορά το σεξουαλικό τομέα.
Άνετος εσύ, άνετος κι ο απέναντι, δημιουργείτε μία παρτίδα παιχνιδιού η οποία έχει ένα κοινό στόχο. Το σεξ. Αυτό θέλετε, αυτό σκέφτεστε, αυτό ζητάτε. Να ενωθείτε και να ζήσετε μαζί λίγα λεπτά απόλυτης καύλας κι ανανέωσης. Οπότε, βαθιές ανάσες κι άφησε το παιχνίδι να σε παρασύρει.
Καθώς συνεχίζεται η βραδιά και το παιχνίδι μαζί, το μπαλάκι περνάει από τη μία πλευρά στην άλλη, με τόσο γρήγορους ρυθμούς που δεν έχεις καταλάβει πότε έχει περάσει η ώρα. Μια συζήτηση με τα όλα της. Κάνετε ο ένας τον άλλο να ανατριχιάζει με τη σκέψη του τι θα γίνει, όταν θα είστε μόνοι σας σ’ ένα δωμάτιο. Εσείς, το κρεβάτι κι οι τέσσερις τοίχοι.
Όλα γυρνάνε τόσο γρήγορα μέσα στο μυαλό σας. Δαγκώνει τα χείλη του, εσύ τον χαϊδεύεις στο χέρι, φτάνετε σε απόσταση αναπνοής, αλλά όχι. Όχι ακόμη δεν είναι η ώρα. Ξέρεις κι επιβεβαιώνεσαι για ακόμα μία φορά ότι θέλεις και θέλει. Αλλά πρέπει να βασανίσετε ο ένας τον άλλο για λίγο ακόμα. Τρελαίνεσαι.
Αυτός κοιτάει το ρολόι του και ξέρεις ότι ανυπομονεί. Αλλά τίποτα δεν έχει ειπωθεί ξεκάθαρα. Δε χρειάζεται. Ανακαλύπτετε μέσα απ’ αυτήν την πρωτόγνωρη κι ασυνήθιστη κουβέντα τι αρέσει στον έναν και τι στον άλλο και τι θέλετε. Νιώθετε ότι πλέον είστε έτοιμοι για όλα.
Κάθε απάντηση που πέφτει στο τραπέζι είναι ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο για το πώς πρέπει να διαχειριστείς την κατάσταση. Κι όλα αυτά μέσα απ’ αυτό το παιχνίδι που έχεις αφήσει να δημιουργηθεί επειδή απλώς άφησες τον εαυτό σου ελεύθερο, χαλάρωσες τα νεύρα σου και δεν κόμπλαρες μπροστά στην όψη που σε ελκύει πιο πολύ κι από ένα μαγνήτη.
Γενικότερα, δημιουργείται άλλη μαγεία γύρω απ’ όλο το σκηνικό που έχει στηθεί. Δεν είστε σίγουροι μέχρι να καταλήξετε μαζί στο ίδιο κρεβάτι, αλλά απ’ την άλλη, η ίντριγκα που έχει δημιουργηθεί σας φτιάχνει, σας ερεθίζει και σας τρελαίνει. Κι αυτό είναι το πιο ωραίο. Να μην ξέρεις με λόγια ξεκάθαρα τι θα γίνει, αλλά τα υπονοούμενα κι οι κινήσεις, να σου δείχνουν με κάθε λεπτομέρεια την κατάληξη.
Περίεργο έτσι; Πώς γίνεται ενώ ζητάς ξεκάθαρα πράγματα στη ζωή σου, απόλυτα κι ωμά, έτσι ώστε να τα έχεις όλα σε μια τάξη, ν’ ανακαλύπτεις πράγματα που θέλει ο άλλος μέσα από υπονοούμενα κι υποθετικές συζητήσεις;
Κι όμως. Κάπου ανάμεσα στο ξεκάθαρο πλάνο και στο τελείως τυφλό, κρύβεται η αλήθεια. Αρκεί να έχεις ψυχραιμία, αυτιά τεντωμένα, μυαλό καθαρό και να είσαι έτοιμος να φιλτράρεις ακόμη και την παύση για τη μικρή ανασούλα που θα κάνει ο άλλος για να ολοκληρώσει την πρότασή του. Και τότε θα ξέρεις, τι ακριβώς θέλει, πώς το θέλει και πότε.
Όλα είναι μία ιδέα στο κάτω-κάτω. Άρα τι έχεις να χάσεις; Απλώς άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο και δείξε δυναμικά τι θέλεις μ’ έναν τρόπο πιο έμμεσο. Άφησε τη φαντασία σου να οργιάσει και παίξε με το μυαλό.
Τότε θα δεις ότι τα πράγματα θα οδηγηθούν εκεί που θέλεις και μάλιστα χωρίς να έχεις σπαταλήσει φαιά ουσία. Ας αρχίσει το παιχνίδι.
Επιμέλεια κειμένου Στέλλας Σεπέρα: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Στέλλα Σεπέρα
