Συνήθως, στην καθημερινότητά μας, αντιμετωπίζουμε αρκετές δυσκολίες. Κι ορισμένες φορές, δεν είναι εύκολο για εμάς να διαχειριστούμε όλες αυτές τις περίπλοκες καταστάσεις. Δουλειά, σπίτι, οικογένεια, φίλοι, τρέξιμο, υποχρεώσεις, λογαριασμοί. Πολλά δεδομένα απαρτίζουν μια μέρα γεμάτη, τις περισσότερες φορές με ένταση. Η λύση δεν είναι πάντα προφανής και επιλέγουμε να την ψάξουμε με κάθε δυνατό κόστος, ειδικότερα όταν τη χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αυτή η λύση μπορεί να αφορά οποιονδήποτε τομέα, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί.

Οι λύσεις όμως δεν είναι πάντα έυκολο να βρεθούν γιατί τις αναζητούμε σε λάθος μέρος, σε βιβλία, στο internet, σε απόψεις τρίτων, ενώ είναι πάντα μέσα μας.

 
Όσες φορές κι αν τα βάλουμε κάτω και τα μετρήσουμε και τα ψάξουμε και καταλήξουμε κάπου, το αποτέλεσμα κάποιες φορές, απλά μένει ίδιο. Εκεί ακριβώς είναι που αναζητούμε μα βοήθεια από κάποιον που μπορεί να γνωρίζει τα πάντα για εμάς. Συνήθως οι πρώτοι στους οποίους τρέχουμε είναι η οικογένεια και οι φίλοι. Ζητάμε τη συμβουλή τους ή γενικά μια γνώμη για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν, ζητάμε μια λύση γιατί νιώθουμε πως πέσαμε σε αδιέξοδο. Η απάντηση μπορεί άλλες φορές να μας ικανοποιεί, άλλες πάλι όχι. Το θέμα μας είναι το πόσο δεκτικοί μπορεί να γίνουμε σε μια γνώμη ή άποψη κάποιου άλλου πάνω σ’ ένα θέμα.

Συνήθως, όταν νιώθουμε ευάλωτοι εξαιτίας μιας κατάστασης, η άποψή μας πηγαίνει σύμφωνα με τα δεδομένα που ακούμε από τους γύρω μας, ειδικότερα αν οι γύρω μας, είναι δικά μας πρόσωπα, που εμπιστευόμαστε κι αγαπάμε. Με λίγα λόγια, είμαστε πιο ευκολόπιστοι από κάθε άλλη στιγμή μας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Συνήθως, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοπεποίθησή μας, είναι σε αρκετά χαμηλό επίπεδο. Σε μια προσπάθεια να πιαστούμε από κάπου, μπορεί να πιστέψουμε ότι η πρόταση του φίλου ή της μαμάς, αποτελεί την ιδανική λύση στο πρόβλημά μας, ακόμα κι αν υπό άλλες συνθήκες θα τη θεωρούσαμε γελοία.

Ωστόσο, ορισμένες φορές, δε φταίει μόνο η χαμηλή μας αυτοπεποίθηση ή το αδιέξοδο που βιώνουμε. Η άγνοια που μπορεί να έχουμε πάνω στο θέμα που διαπραγματευόμαστε, μπορεί να γίνει επίσης η αιτία, για να επηρεαστούμε είτε θετικά από μια γνώμη. Η λύση σε αυτό είναι να γνωρίσουμε περισσότερα για το θέμα που μας απασχολεί.

Είναι ωραίο να βασιζόμαστε στα δικά μας άτομα, αλλά τις περισσότερες φορές, σαν πρωταγωνιστές της ζωής μας, γνωρίζουμε καλύτερα τι είναι πιο εύκολο, πιο βολικό, πιο αποτελεσματικό για εμάς και για το μέλλον μας.

 
Έχουμε καλύτερη γνώση των εσωτερικών μας δυνατοτήτων, της ψυχολογικής και σωματικής μας κατάστασής τη δεδομένη στιγμή, ακόμα και του χρόνου μας. Αυτά είναι συνιστώσες που κανείς πέρα απ’ εμάς δεν μπορεί να υπολογίσει -σίγουρα όχι με ακρίβεια.

Κι η αλήθεια είναι πως η χειραγώγησή μας υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πιο εύκολη και πιο αποτελεσματική από κάθε άλλη φορά. Παρ’ όλα αυτά, αν σκεφτούμε και ψάξουμε βαθιά, θα βρούμε σίγουρα γιατί επιτρέπουμε αυτήν τη χειραγώγηση. Δεν είναι μόνο η χαμηλή αυτοπεποίθηση που μπορεί να μας φέρει σε αυτό το σημείο ή η άγνοια των πραγμάτων, αλλά και τα τραύματα που έχουμε από προηγούμενες δικές μας αποφάσεις. Είναι ίσως και η δειλία μας μερικές φορές ή η ευθυνοφοβία μας, η ευχέρεια να μπορούμε να ξεφορτωθούμε κάθε ευθύνη αν κάτι δεν πάει καλά μετά τις συμβουλές που πήραμε.

Πάντως το να πιστεύουμε πως η γνώμη μας δε μετρά, δεν είναι λύση. Πρέπει μετά από κάθε πρόβλημα, να καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως πρέπει να βασιζόμαστε στα δικά μας πόδια, ακόμα κι αν δεν είναι πάντα εύκολο. Τώρα, όσο για τη γνώμη των υπολοίπων σε μια δύσκολη στιγμή μας, καλό είναι να προσπαθούμε να φιλτράρουμε κάθε τους κουβέντα, όχι γιατί θέλουν πάντα να μας χειραγωγήσουν, επειδή εμείς ξέρουμε καλύτερα για εμάς. Γιατί είναι μια γνώμη απλώς, η άποψη ενός τρίτου, που πρέπει να σκεφτόμαστε «από απόσταση».

Αφού όταν δεν κρατάμε απόσταση από όσα μας συμβαίνουν τα μεγενθύνουμε υπερβολικά και τα αφήνουμε να πάρουν αξία, να μας φοβίσουν.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου