Κάθεσαι αναπαυτικά με τον καφέ σου στο χέρι παρατηρώντας τα παιδιά σου ή μικρότερα σε ηλικία άτομα, πιάνοντας τον εαυτό σου να σκέφτεται εσένα στη δική τους ηλικία. Πολλές είναι οι φορές που έχεις πει «αν ήμουν τώρα στην ηλικία σας…» με τόνο αυτογνωσίας και το ύφος της σοφής κουκουβάγιας να κουνάει το δάχτυλο προς το ενδιαφερόμενο κοινό. Μια φράση που βγαίνει αυθόρμητα από μέσα μας ακόμη κι όταν η διαφορά ηλικίας δεν είναι και τόσο μεγάλη, παρόλα αυτά νιώθουμε την ανάγκη να το εκφράσουμε αφού υποτίθεται πως διαθέτουμε τη σοφία που μας δίδαξαν τα λάθη μας.

Αν λοιπόν σου ζητούσαν να μοιραστείς εκείνα τα «μυστικά», τις δικές σου διαπιστώσεις στο θέμα σχέσεις, ποια είναι τα πράγματα που θα έλεγες στον εικοσάχρονο εαυτό σου; Τι θα τον συμβούλευες όσον αφορά τον έρωτα, την αγάπη, τη φιλία, την προσωπική επαφή και κάθε είδους σχέση, τώρα που έχεις την εμπειρία;

Ιδού λοιπόν 10 πράγματα που θα λέγαμε στον εαυτό μας τώρα για τότε.

 

1. Το πολύ μαζί δεν είναι πάντα καλό

Τα όρια είναι αδιαπραγμάτευτα όταν μιλάμε για σχέσεις. Αυτό που οι περισσότεροι καταλαβαίνουμε όσο περνάει ο καιρός και «ψηνόμαστε» μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις είναι πως θα αποφεύγαμε ίσως πολλές από τις διαφωνίες μας με τους γύρω αν κρατούσαμε αυτές τις αποστάσεις ασφαλείας που είναι χρήσιμες για όλους και κυρίως για τον εαυτό μας.

 

2. Μην αγχώνεσαι για όσα δεν μπορείς να ελέγξεις

Όταν είμαστε πιο νέοι αγχωνόμαστε για την εικόνα μας προς τους άλλους. Δε θέλουμε να στήνουμε τα φιλαράκια μας, θέλουμε να δείχνουμε διαθέσιμοι πάντα για εκείνους. Δε θέλουμε να δείχνουμε αδιάφοροι προς την ερωτική μας σχέση. Γενικότερα, μας αγχώνει η δική μας ταυτότητα ως προς το πόσο διαθέσιμοι είμαστε προς όλους εκείνους που θεωρούμε σημαντικούς για εμάς. Το οποίο καταρρίπτεται φυσικά όσο μεγαλώνουμε βλέποντας πως δεν είναι κακό το να μην είσαι υπερβολικά διαθέσιμος για όλους.

 

3. Ερωτεύσου με πάθος! Είναι αυτογνωσία

Μια από τις σημαντικότερες συμβουλές προς τον νεότερο εαυτό μας θα ήταν αυτή που θα έλεγε «μη φοβηθείς να φας τα μούτρα σου στον έρωτα και την αγάπη». Δεν είναι θυματοποίηση το να πέσεις στα πατώματα για κάποιον ή το να κλάψεις όσο χρειαστεί όταν κάτι τελειώνει. Να ζήσεις την κάθε σου στιγμή στον έρωτα σαν να είναι η μοναδική. Να δίνεις με την ψυχή σου και να μην κρατάς πράγματα. Δεν έχει αποθήκες για αποθέματα ο έρωτας. Έχει ταμείο, ατάκα κι επιτόπου. Έτσι γνωρίζεις τον εαυτό σου καλύτερα, τον μαθαίνεις και τον κουλαντρίζεις σε επόμενες σχέσεις.

 

4. Διέκρινε ποια κριτική έρχεται από φίλους και ποια από δήθεν φίλους

Μεγάλο κεφάλαιο η φιλία για όλους ασχέτου ηλικίας. Νομίζω πως η συμβουλή που θα δίναμε στον εικοσάχρονο εαυτό μας θα είχε να κάνει με το πόσο επικριτικοί μπορούν να γίνουν κάποιες φορές οι φίλοι απέναντί μας αλλά κι εμείς προς εκείνους. Είναι κατανόηση η φιλία, είναι νοιάξιμο πρώτα κι έπειτα κριτική και διδάγματα. Κινήσεις που κρύβουν δεύτερες σκέψεις και όχι καθαρά κίνητρα είναι ο βασικός λόγος που ευθύνεται για το γεγονός πως πολλοί μεγαλώνοντας έχουν όλο και λιγότερες φιλικές σχέσεις στη ζωή τους.

 

5. Ο έρωτας δεν είναι μόνο η σωματική επαφή

Όταν είσαι στην ηλικία των 20 και αρχίζεις να ανακαλύπτεις την ερωτική σου συμπεριφορά μέσα στις σχέσεις, θεωρείς πως όλα επικεντρώνονται γύρω από την πράξη και από το πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορείς να την έχεις. Ο έρωτας όμως δεν είναι μόνο η σωματική επαφή αλλά η βαθιά επικοινωνία που αποκτάς μέσα από αυτήν. Ψιλά γράμματα για κάποιον τόσο νέο, μα στην πορεία κάτι που διαπιστώνουν όλοι.

 

6. Επανάσταση προς τους γονείς μπορεί να σημαίνει να τους κάνεις σύμμαχους

Μια συμβουλή που θα δίναμε οπωσδήποτε όχι μόνο στον εαυτό μας. Η σχέση μας με τους γονείς μας είναι η σχέση που θα καθορίσει τα πάντα στη ζωή μας. Έχουμε όλοι δει κατεστραμμένες σχέσεις με γονείς, με έλλειψη συναισθημάτων κι επαφής να γίνονται τα κακέκτυπα των παιδιών στις δικές τους σχέσεις. Ναι θα επαναστατούσαμε και πάλι αν γυρίζαμε το χρόνο πίσω αλλά θα το κάναμε με μεγαλύτερη κατανόηση και σεβασμό. Με σύμμαχο τους γονείς κι όχι κόντρα πάντα. Ρόδα είναι και γυρίζει η ζωή, κάποια στιγμή όλοι θα βρεθούμε στη δική τους θέση.

 

7. Πες αυτό που θες τη στιγμή που πρέπει

Τεράστιο κεφάλαιο το θάρρος της γνώμης αλλά καμία σχέση δε χτίζεται σε ψέματα. Η συμβουλή που θα δίναμε στο νεότερο εαυτό μας θα ήταν σίγουρα το να μην καταπιέζουμε αυτά που θέλουμε να πούμε. Να μην τα κρατάμε μέσα μας, να τα εκφράζουμε όπως και να έχει. Είτε πληγώσουν κάποιον είτε τον κάνουν να χαρεί. Εξάλλου είναι κι αυτό κομμάτι της δικής μας αυτογνωσίας. Σκέψου, πόσες φορές δεν είπες «τι κουταμάρα έκανα τότε, θα έπρεπε να έχω μιλήσει»; Αυτές λοιπόν τις στιγμές θα προλάβαινες εφαρμόζοντας αυτή την πολύτιμη συμβουλή.

 

8. Να εκτιμάς όσους δε σου λένε πάντα αυτό που θες να ακούσεις

Από κόλακες είναι γεμάτη η ζωή σε κάθε τομέα. Η συμβουλή εδώ εστιάζει στο ότι όντας νεότεροι και άπειροι νιώθουμε πιο δικούς μας ανθρώπους εκείνους που μας χαϊδεύουν τα αυτιά με λόγια που θέλουμε να ακούσουμε. Μεγαλώνοντας όμως διαπιστώνουμε πως εκείνοι οι λίγοι που μας τσιτώνανε τα νεύρα με τις αλήθειες τους είναι εκείνοι που θα έπρεπε να έχουμε ακούσει τις πιο πολλές φορές. Κι είναι εκείνοι που θα έπρεπε να έχουμε κρατήσει στη ζωή μας πάση θυσία.

 

9. Να λες συγγνώμη συχνότερα

Μια συμβουλή που δε θέλει ανάλυση. Η συγγνώμη που ως νεότεροι φοβόμαστε ή που αποφεύγουμε, θα αποτελούσε κλειδί για πολλά λάθη μας. Διδάσκει και απελευθερώνει.

 

10. Ξόρκισε τις σχέσεις που τελειώνουν για να μπορέσεις να καλωσορίσεις τις νέες

Όταν είμαστε στην ηλικία των είκοσι και τελειώνουν για εμάς σχέσεις φιλικές ή ερωτικές νιώθουμε πως κατέρρευσε όλο το σύμπαν. Πιστεύουμε πως φταίμε και φυσικά δε βλέπουμε τα λάθη των άλλων που συνέβαλαν σε αυτό. Το να ξέρεις να ξορκίσεις λάθη και να αποδεχθείς νέα ξεκινήματα είναι μεγάλη υπόθεση. Το restart σε κάθε επίπεδο.

 

Οι συμβουλές προς τον εαυτό μας είναι πάντα οι πιο δύσκολες. Είναι όμως αυτογνωσία και εμπειρία. Είναι σοφία και αγάπη προς εμάς. Είναι όμως και νοσταλγία γιατί ακόμη κι αν όλα τα παραπάνω δεν τα εφαρμόσαμε στο βαθμό που έπρεπε, τα λάθη μας τα αγαπάμε γιατί είναι δικά μας. Κι αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη συμβουλή.

 

 

Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη