Διλήμματα συναντάμε αμέτρητα στη ζωή μας. Σε κάθε κατηγορία που μπορείς να φανταστείς και κάθε υποκατηγορία αυτής. Ξεπροβάλλουν αναπάντεχα εκεί που κυριολεκτικά δεν τα περιμένεις κι ίσως δεν είσαι καν έτοιμος να τα αντιμετωπίσεις, σαν απρόσμενοι επισκέπτες που ήρθαν να ταράξουν τα ήρεμα νερά που κολυμπάς.

Άλλοτε κάνουν guest και περιορισμένες εμφανίσεις κι άλλοτε αποφασίζουν να έρθουν για να σε ταρακουνήσουν και να εδραιωθούν. Τα διλήμματα φέρνουν αλλαγές και πολλές φορές εκείνες μας τρομάζουν. Φοβόμαστε ότι με το να επιλέξουμε κάτι διαφορετικό απ’ το συνηθισμένο θα έρθει η συντέλεια του κόσμου κι ότι δε θα μπορέσουμε να το διαχειριστούμε. Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα πιο σταθερό απ’ την αλλαγή. Γιατί εκείνη είναι που σε εξελίσσει και σε οδηγεί σε νέα μονοπάτια. Άγνωστα μεν, αλλά –μην ξεχνάς– το άγνωστο πάντα μας εξιτάρει και μας τραβάει μπροστά!

Και ίσως το δίλημμα να μας δυσκολεύει λίγο παραπάνω όταν αφορά τα αισθηματικά μας. Κι αυτό γιατί έχουμε μια τάση να κάνουμε περίπλοκο ό,τι έχει να κάνει με τον έρωτα.

Αφού η λογική περισσεύει, λοιπόν, όταν αναλαμβάνει το συναίσθημα, βρίσκεσαι παγιδευμένος σε μια κατάσταση, να πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Πνίγεσαι κι απελπίζεσαι, πλάθεις αυτοκαταστροφικά σενάρια, και δε βρίσκεις καμία λύση που να σε ικανοποιεί, αφού σ’ έχεις πείσει πως δε θες να χάσεις κανέναν. Ίσως τα πράγματα να ‘ναι πιο απλά, κι ας επιμένεις να τα κάνεις περίπλοκα.

Όταν –νομίζεις πως– θέλεις δύο ανθρώπους ταυτόχρονα κι αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κανέναν, διάλεξε απλά τον δεύτερο. Γιατί αν πραγματικά ήθελες τον πρώτο, αν αισθανόσουν μαζί του πλήρης, αν είχες βρει αυτό που έψαχνες, δε θα έμπαινε ποτέ στη ζωή σου ο δεύτερος, δε θα υπήρχε καν χώρος για να μπει η ιδέα οποιουδήποτε.

Ό,τι κι αν είναι αυτό που είχες με τον πρώτο –σχέση, φλερτ, ενθουσιασμός, κόλλημα–, όταν ένας άλλος άνθρωπος μπαίνει στη ζωή σου σημαίνει ότι κάτι πάνω του σου κέντρισε την προσοχή κι εσύ του επέτρεψες να αποκτήσει ένα κομμάτι των σκέψεών σου. Χωρίς την έγκρισή μας τίποτα δε στοιχειώνει το μυαλό μας. Όπως και τίποτα δεν είναι τυχαίο, καθένας που μπαίνει στη ζωή μας κουβαλά κι ένα σκοπό. Εσύ δε θες να μάθεις γιατί αυτός ο καινούργιος επισκέπτης επέλεξε τη δική σου ζωή;

Χρειάζεται, στα αλήθεια, να γκρινιάζεις και να παραπονιέσαι λέγοντας «γιατί να συμβεί αυτό σε μένα;», «γιατί να πρέπει να επιλέξω;»; Δεν υπάρχουν «πρέπει», δεν το έμαθες ακόμα; «Θέλω» υπάρχουν κι αυτά είναι που μας ορίζουν. Αυτός ο άνθρωπος που ήρθε στη ζωή σου, και διεκδικεί μία θέση, είναι συνειδητοποιημένος κι αποφασισμένος. Εσύ γιατί νομίζεις ότι είσαι μπερδεμένος και βρίσκεσαι σε δίλημμα; Θα έμπαινε ποτέ στη ζωή σου κάποιος αν όλα ήταν τόσο ιδανικά κι ολοκληρωμένα με τον άνθρωπο που ήδη έχεις επιλέξει; Κάνε μόνος σου αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου και δες τι απάντηση θα δώσει. Μην το πολυσκεφτείς, άλλωστε το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό αυτό είναι που θέλουμε πραγματικά. Στο κάτω-κάτω, με τον εαυτό σου οφείλεις να ‘σαι ειλικρινής.

Μην πας μόνο να συγκρίνεις δύο ανθρώπους. Δεν είναι δίκαιο, ούτε γι’ αυτούς μα ούτε και για εσένα. Καθένας διαφορετικός, καθένας μοναδικός. Σίγουρα με τον έναν έχεις ζήσει περισσότερα, μα με τον άλλο σε περιμένουν πολλά να τα ανακαλύψεις. Μη βάζεις δύο ολοκληρωμένες προσωπικότητες σε μία μπερδεμένη ζυγαριά, ήδη ξέρεις εξάλλου πού θέλεις να γείρει. Κι ας φοβάσαι το καινούργιο, επιλέγοντας μουδιασμένα το παλιό, κι ας μη βρίσκεται εκεί η ευτυχία σου.

Ο κάθε άνθρωπος αξίζει μία ευκαιρία. Εδώ δίνουμε δύο και τρεις σε ‘κείνους που δεν τις εκτιμούν και δεν τις εκμεταλλεύονται. Μη φοβάσαι τις αλλαγές και μη δίνεις ψευδαισθήσεις στον εαυτό σου πως βρίσκεσαι σε δίλημμα. Κάποιος έχει ήδη αποφασίσει για σένα, η καρδιά σου. Όλα είναι τόσο απλά, μα παρακάτω θα πας μόνο αν αφήσεις το παρελθόν σου πίσω. Επίλεξε, λοιπόν, το παρόν που σου επιφυλάσσει ένα μέλλον διαφορετικό.

Σκέψου ότι κρατάς στα χέρια σου το κουτί της Πανδώρας. Δε γνωρίζεις τι κρύβει μέσα του. Σε τρομάζει αλλά παράλληλα σου κινεί κιόλας την περιέργεια να εξερευνήσεις το εσωτερικό του. Μπορεί να ‘χει χίλια αρνητικά στοιχεία που δε γνωρίζεις, έχει όμως και την ελπίδα της ευτυχίας, εκείνης που τα γνώριμα, ως τώρα, δε στάθηκαν ικανά να σου προσφέρουν. Λοιπόν, το ανοίγουμε;

Συντάκτης: Ειρήνη Δίγκογλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη