Όταν είμαστε παιδιά και κάνουμε αυτό το μεγάλο βήμα του νηπιαγωγείου που τεστάρονται για πρώτη φορά οι κοινωνικές μας δεξιότητες, οι γονείς μας μάς λένε -μπας και μας ξεφορτωθούν και πάνε στη δουλειά τους οι άνθρωποι- ότι εκεί πάμε για να κάνουμε νέες φιλίες, να μάθουμε νέα πράγματα και να παίζουμε συνέχεια. Μαεστρικά και ύπουλα αποκρύπτουν πόσο δύσκολο είναι να πούμε εκείνο το “θέλεις να γίνουμε φίλοι;” και πως μόνο χειρότερο θα γίνεται μεγαλώνοντας.

Ίσως βέβαια αυτό να είναι που κάνει την αξία της φιλίας διαχρονική. Δε θα είχε την ίδια γεύση η ζωή αν δεν είχαμε τους φίλους μας για να τη μοιραστούμε. Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπο που επιλέγουμε για σύντροφό μας. Νιώθουμε ότι με τους ανθρώπους αυτούς, είτε βρίσκονται στην κατηγορία των φίλων είτε στην κατηγορία των συντρόφων, εναποθέτουμε την πιο ευάλωτη κι ειλικρινή πλευρά του εαυτού μας και περιμένουμε να την προσέξουν όπως θα προσέξουμε κι εμείς αντίστοιχα τη δική τους. Δεν είναι εύκολο να εμπιστεύεσαι άλλους ανθρώπους και να τους κάνεις χώρο στη ζωή σου, όπως ακριβώς δεν είναι εύκολο και για εκείνους. Είναι κάτι σαν βουτιά στο κενό που ελπίζεις να πέσεις στα μαλακά χωρίς να σπάσεις τη μέση σου.

Αφού λοιπόν, πραγματοποιηθεί αυτό το δέσιμο, σφίξει το γλυκό κι η μέση μείνει στη θέση της, περιμένουμε κι από τις δύο πλευρές -κι από μας κι από εκείνους δηλαδή- να τηρήσουμε όλους τους άγραφους κανόνες και να διατηρήσουμε αυτή τη σχέση αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων. Βασικότατος και αρκετά κρίσιμος, είναι πως οι καλοί φίλοι και σύντροφοι, είναι αυτοί που μπροστά σου θα πουν χίλια δυο αρνητικά σου αλλά στην απουσία σου, θα μιλάνε με τα καλύτερα λόγια. Είναι επίσης αυτοί που θα σε υπερασπιστούν μπροστά σε όλους -ακόμα κι αν έχεις κάνει τη μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου- βρίσκοντας τα πιο κουλά επιχειρήματα προκειμένου να δείξουν ότι αυτό που έκανες είχε λογική και είχες καλές προθέσεις, αλλά όταν είστε οι δυο σας θα σε βρίσουν μέχρι να λιώσουν οι πάγοι και θα προσπαθήσουν να σε συνετίσουν.

Οι καλοί φίλοι κι οι καλοί σύντροφοι είναι αυτοί που δε θέλουν να σε εκθέσουν και θα πέσουν μαζί σου στο κενό, αν χρειαστεί, θα σου πουν την σκληρή αλήθεια και θα σε πάρουν αγκαλιά για να την αντέξεις, θα χαρούν με την επιτυχία σου και θα ζητωκραυγάζουν από περηφάνια κάθε φορά που πετυχαίνεις όλα σου τα “δεν μπορώ με τίποτα να το κάνω αυτό”, είναι αυτοί που θα σε πάρουν τηλέφωνο και θα σου πουν “έχουμε πρόβλημα” ή “τα καταφέραμε”, γιατί έτσι κάνουν οι ομάδες. Γιατί όταν εσείς είπατε το “μαζί σε όλα” το εννοούσατε και τώρα όντως όλα σας βρίσκουν μαζί και τα φέρνετε εις πέρας.

Σίγουρα και σ’αυτές τις σχέσεις δε θα είναι όλα πάντα ρόδινα αλλά οι τσακωμοί, οι διαφωνίες και οι τριγμοί είναι αυτά που θα ενισχύσουν την ανθεκτικότητα του οικοδομήματός σας. Δεν μπορείς να συμφωνείς πάντα με κάποιον, άλλωστε, είναι φυσιολογικό να έχετε διαφορετικές απόψεις και να τις εκφράζετε. Ωστόσο, μ’ αυτούς τους ανθρώπους, που τους νιώθεις τόσο δικούς σου, είναι πιο εύκολο να εκφραστείς γιατί ξέρεις ότι δε θα παρεξηγηθούν, θα καταλάβουν. Ξέρεις εξαρχής ότι αυτό που θα πουν είναι για το καλό σου κι αν χρειαστεί να πάνε μαζί σου στη μάχη με κουτάλες, θα το κάνουν κι ας σε σκυλοβρίσουν μετά στα χαρακώματα.

Στην εποχή μας είναι σπάνιες αυτού του είδους σχέσεις. Αν έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου, φρόντισε σήμερα να του εκφράσεις πόσο σημαντικός είναι. Αν δεν έχεις, προσπάθησε να ξεχωρίσεις καλύτερα τους ανθρώπους που περνάνε και μην κλείνεις την καρδιά σου χτίζοντας τοίχους στους γύρω σου επειδή γεύτηκες κάποιες απογοητεύσεις. Η ζωή θα σε ανταμείψει, θα το δεις.

Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου