To μαύρο δεν είναι χρώμα είναι θρησκεία

Ο κάθε άνθρωπος βρίσκει δικούς του τρόπους να εκφραστεί,φτιάχνει δικές του εκδοχές της πραγματικότητας, δικά του όνειρα και λάθη. Συνήθως διαλέγει χρώματα για να φτιάξει όλα τα παραπάνω,έντονα ή παστέλ. Έτσι εκφράζονται οι άνθρωποι· με χρώματα! Πολλές φορές, όταν το στόμα δε βρίσκει τις λέξεις, η επιλογή του χρώματος είναι η μόνη διέξοδος. Και κάπου εδώ, σε όλη αυτή την πανδαισία χρωμάτων, εμφανίζεται ένα χρώμα παρεξηγημένο, ένα χρώμα που ενώ σημαίνει κάτι άλλο,το έχουν παραποιήσει. Αυτό δεν είναι άλλο φυσικά από το μαύρο!

Θυμάσαι εκείνο το τραγούδι που λέει «μα εσύ μου είπες δεν τρομάζεις, ότι στο μαύρο βλέπεις χρώμα..»; Ε, αυτό ακριβώς κάνεις κι εσύ. Στο χρώμα αυτό που οι περισσότεροι βλέπουν την αποτύπωση της θλίψης, μια ένδειξη κατάθλιψης, εσύ βλέπεις την απόλυτη ισορροπία, μια ηρεμία που αναζητάς καθημερινά.

Εσφαλμένα έχουν συνδέσει πολλοί την αγάπη για το μαύρο με την κατάθλιψη ή τους Γκοθάδες και τους Emo. Σε αυτό ίσως βοηθά και το γεγονός ότι κοινωνικά και θρησκευτικά φοράμε μαύρα όταν χάνουμε κάποιον αγαπημένο μας για να δείξουμε τον πόνο μας. Βρίσκεις παρηγοριά στην ασφάλεια του χρώματος αυτού, λατρεύεις τα μαύρα ρούχα, μαύρα νύχια, μπορεί ακόμη και τα μαύρα μαλλιά. Φυσικά όχι επειδή κάποιος πέθανε ή επειδή φλερτάρεις με το να πέσεις στο πάτωμα και να κλαις όλη μέρα, αλλά επειδή μέσα στους γρήγορους ρυθμούς της ζωής σου χρειάζεσαι κάτι σταθερό ένα χρώμα δυναμικό που ποτέ δεν κάνει λάθος. Είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής. Λίγοι καταλαβαίνουν την άποψή σου αυτοί και πιθανόν ακόμη λιγότεροι να την ενστερνίζονται.

Είναι μια φιλοσοφία δεδομένων, μια φιλοσοφία της απόλυτης αυτοσυγκράτησης και ηρεμίας. Ο,τι και να συμβαίνει, ο,τι και να σε προβληματίζει θα το εκφράσεις μέσα από αυτό το χρώμα. Κάπου είχα διαβάσει ότι όταν κάποιος φοράει πάντα μαύρα έχει πολύχρωμο μυαλό· δεν ξέρω αν ισχύει ή όχι αλλά σίγουρα έχει μια διαφορετική αρμονία από τους υπόλοιπους, δεν τα μπορεί τα πολλά τα χρώματα αυτός ο άνθρωπος. Τα πολλά χρώματα κάνουν θόρυβο κι εσύ αγαπάς την ησυχία.

Είναι αυστηρό χρώμα το μαύρο,απόλυτο αλλά ταυτοχρόνως είναι και παιχνιδιάρικο. Κρύβει μια ζωηράδα, μια ζωντάνια που δε θα βρεις παντού. Μπορούν να σε χαρακτηρίσουν πολλά πράγματα όταν το ντύσιμό σου αποτελείται από  μαύρα· σέξι, αυστηρό, αδιάφορο, σκοτεινό και χίλια δυο άλλα. Σίγουρα κάποτε σε επηρέασαν αυτά, δεν το λάτρευες πάντα το μαύρο. Παλιότερα ίσως είχες ανάγκη κι εσύ από το θόρυβο άλλων χρωμάτων. Ήταν όμως ένα βράδυ που ίσως δεν ήσουν  στο απόγειο της ευτυχίας σου, κοίταξες τον ουρανό και είδες το απόλυτο σκοτάδι, απέραντο μαύρο και ένιωσες μια κάποια γαλήνη μέσα σου.

Ήταν λες και οι σιωπές σου βρήκαν θέση εκεί, όλα όσα δεν μπορούσες να εκφράσεις μπόρεσαν να εκφραστούν σαν να είδες μια αλήθεια που αγνοούσες. Οι αταξίες της ζωής σου μπήκαν σε τάξη. Δεν ήξερες πώς ούτε και το γιατί ένιωθες έτσι, ήταν απλά ένα συναίσθημα περίεργο, βρήκες την ησυχία. Πολυπόθητη ησυχία που άλλοι βρήκαν στα ποικίλα αλλά χρώματα.

Old time classic το μαύρο θα σου πουν και όντως είναι διαχρονικό. Έμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και πάντα υπήρξε σύνοδος σε σημαντικά γεγονότα. Πολλοί ήταν οι καλλιτέχνες που βρήκαν χώρο για τη δημιουργική τους έμπνευση στο μαύρο χρώμα και μεγαλούργησαν. Άλλοι βρήκαν παρηγοριά στο μαύρο, κλείνοντας τις πληγές τους από τη σταθερότητα του χρώματος. Δεν έχει εκπλήξεις, είναι αυτό ακριβώς που βλέπεις. Ο,τι χρώμα και να επιλέξεις να δώσεις στη ζωή σου, φρόντισε να τη χρωματίσεις με τα πιο ευχάριστα συναισθήματα. Μην έχεις προκαταλήψεις για κάποιο από αυτά, δεν είναι ένδειξη κατάθλιψης ή χαράς ούτε το μαύρο ούτε το άσπρο. Όλα έχουν το νόημα που τους δίνεις!