Αν ο ύπνος είναι καλός τύφλα να 'χει το σ3ξ

Το σπίτι σας, ο προσωπικός σας χώρος, προσωπικός κι απαραβίαστος. Δεν μπαίνει και δε βγαίνει κανείς χωρίς ειδική άδεια, εν προκειμένω τη συναισθηματική άδεια. Άμα επιχειρήσει κάποιος να εισέλθει χωρίς την ειδική κάρτα, τότε χτυπάνε συναγερμοί, κατεβαίνουν κάγκελα και προς προστασία σας φοράτε τη στολή που ενδείκνυται για επικίνδυνες και τοξικές καταστάσεις.

Έτσι περνάνε τα χρόνια απλά, ήρεμα κι ήσυχα, εκνευριστικά ήσυχα. Μπαίνει πού και πού κάποιος αλλά μέχρι εκεί, σπίτι του και σπίτι σας. Θέλετε να απλώνεστε στο κρεβάτι και να νιώθετε άνετα. Δεν είναι εύκολο να ανοίξετε την πόρτα της ζωής σας όταν μάλιστα έχετε αποφασίσει πως θα παραμένει κλειστή σε αγνώστους, δηλαδή σε όλους, γιατί δε θέλετε να γνωριστείτε με κάποιον αληθινά.

Μέχρι που, παρά τον εκκωφαντικό ήχο του συναγερμού, βρέθηκε εκείνο το άτομο που σας έκανε να αισθανθείτε οικεία, σαν να το ξέρατε χρόνια. Σαν να ήταν το κορμί του προέκταση του δικού σας και το κρεβάτι του συνέχεια του δικού σας. Κι αυτό σημαίνει ασφάλεια, άνεση, σιγουριά.

Με την εμφάνιση εκείνου που θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τα πάντα, όλα αλλάζουν. Συνήθως εκείνοι οι άνθρωποι που μας κάνουν να γελάμε είναι εκείνοι που μπαίνουν δυναμικά και μένουν. Παίρνουν μια καρέκλα άνετη και κάθονται. Εσείς τους κοιτάτε και χαμογελάτε. Γελάτε με το χιούμορ τους, με την ευγένειά τους, με τον τρόπο που σας προσεγγίζουν. Κάτι μέσα σας αγαλλιάζει, μα σας τρομάζει παράλληλα. Έχετε μάθει μόνοι, πώς θα αποδεχτείτε άλλον έναν στον δικό σας χώρο;

Το σπίτι είναι ο χώρος σας, η ιδιωτική σας ζωή, η ελευθερία σας από όσα σας ταλαιπωρούν καθημερινά και δύσκολα μπορεί να μπει κάποιος. Όμως σκεφτείτε πως εκείνο το πλάσμα που σας έκανε να νιώθετε πως το ξέρετε χρόνια θα πρέπει κι εκείνο ν’ απενεργοποιήσει τους δικούς του συναγερμούς και να σας βάλει στο σπιτικό του, να σας αγκαλιάσει το βράδυ στο δικό του κρεβάτι και να σας κάνει κομμάτι της δικής του ζωής.

Πριν φτάσετε παρ’όλ’αυτά στο σημείο αυτό, προσπαθήστε να ξαναθυμηθείτε πώς ξεκινήσατε. Εκείνο το βλέμμα που σας κέρδισε, εκείνη η καρδιά που σας μαγνήτισε, εκείνος ο τρόπος συμπεριφοράς που σας έκανε να αισθανθείτε έτοιμοι να παραδώσετε τα κλειδιά του σπιτιού σας.

Μια σχέση αρχίζει αργά, διστακτικά, μετρημένα. Όταν ωστόσο ξεπεραστούν όλα αυτά τα αρχικά εμπόδια, τότε τα παράθυρα ανοίγουν και πέραν του φωτός που μπαίνει, βρίσκει την ευκαιρία κι η οικειότητα να εισβάλει στις ζωές σας. Είναι εκείνη που σας κάνει να πιάνετε το χέρι ο ένας του άλλου και να χαλαρώνετε. Και μετά, φυσικό επακόλουθο είναι η ανάγκη σας να κοιμηθείτε πλάι-πλάι, να κλείσετε τα μάτια σας και να ηρεμήσετε μαζί του. Γιατί ο ύπνος είναι ίσως η μοναδική στιγμή που φαίνεται το αληθινό εξωτερικό και εσωτερικό μας πρόσωπο. Χαλαροί, απομακρυσμένοι από δυσκολίες, αφήνουμε την εικόνα μας να βγει έξω κι επιτρέπουμε στον άνθρωπό μας να αγκαλιάσει την ψυχή μας. Είναι οι πιο προσωπικές σας στιγμές αντικατοπτρισμένες σε ένα κρεβάτι.

Και θέλει θάρρος να τις βγάλεις, θάρρος κι ασφάλεια. Σιγουριά για εκείνον που έχετε απέναντί σας καθότι εκείνη την ώρα, την ώρα που θα μείνετε ή θα μείνει στο σπίτι σας εμφανίζονται οι ανασφάλειές σας, οι παραξενιές σας, οι ζωές σας. Ίσως αυτή να είναι η ωραιότερη στιγμή σε μια σχέση, η στιγμή που θα μείνετε στο χώρο του, που θα σας επιτρέψει και θα του επιτρέψετε να δει τι κρύβει η φωλιά σας. Μέσα σ’ αυτήν υπάρχει η παιδικότητα μιας γυναίκας που έχει μικρά και μεγάλα αρκουδάκια σκόρπια στο κρεβάτι. Το πάθος του άντρα για την ομάδα του που φανερώνεται με κασκόλ και φανέλες της ομάδας. Όλα αυτά είναι κομμάτια του εαυτού σας κι εξωτερικεύοντάς τον, επιτρέπετε στον άλλον να μπει, να μείνει και να γνωρίσει την αλήθεια σας.

Άραγε, ποιος ξέρει, υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από την παραδοχή πως εκείνο το άτομο ήταν να μπει στην ζωή σας αφού γνωριζόσασταν χρόνια κι απλώς ζούσατε σε διαφορετικές πόλεις, συνοικίες, χώρες μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να μειωθεί η μεταξύ σας απόσταση και να συναντηθείτε στον πιο οικείο των χώρων, το σπίτι.