Ένας χωρισμός έρχεται στη ζωή σου για να σου διδάξει ότι μπορείς πλέον να πατήσεις στα πόδια σου, να κοιτάξεις τον καθρέπτη και να δεις το άτομο που πραγματικά έχεις ανάγκη. Ένας χωρισμός έρχεται στη ζωή σου για να σου μάθει να μετράς καλύτερα τις στιγμές, ενώ αξιοποιείς τον χρόνο σου με ανθρώπους που είναι ουσιαστικοί για σένα. Ένας χωρισμός έρχεται στη ζωή σου για να σου διδάξει πώς είναι να περπατάς στον δρόμο που εσύ επέλεξες.

Είναι όμως κι εκείνοι οι χωρισμοί που έρχονται για ν’ αναμετρηθούν με τις αντοχές σου. Είναι κι εκείνοι οι χωρισμοί που έρχονται να σου τραντάξουν τα πιστεύω σχετικά με την ατομική ελευθερία, την ανεξαρτησία που πάντα πίστευες ότι μπορείς να διαχειριστείς. Που πάντα πίστευες ότι σου αξίζει, μπροστά στην κοινή ζωή μ’ έναν άνθρωπο που αδυνατεί να σταθεί αξιοπρεπώς δίπλα σου.

Πολλές φορές ακούμε τους ανθρώπους να λένε πως όταν είναι σε σχέση ζηλεύουν τους ελεύθερους. Εκείνους που δεν έχουν να λογοδοτήσουν σε συντρόφους για το πώς θα συνεχίσουν τη βραδιά και δε σκέφτονται για το να θα πρέπει να ενδώσουν σε πιθανά φλερτ. Εκείνους που ξενυχτάνε μέχρι πρωίας χωρίς να δίνουν λογαριασμό ή ν’ ακούνε γκρίνια για τις παρέες που επηρεάζουν αρνητικά τη σχέση.

Απ’ την άλλη, ακούμε κι ανθρώπους να λένε πως χόρτασαν τη ζωή δίχως κάποιο στήριγμα. Δίχως ένα άτομο στο πλευρό τους, να τους περιμένει, να τους νοιάζεται, να τους αναζητά όταν η μέρα είναι δύσκολη. Ανθρώπους που έχουν καιρό να δουν αναπάντητες κλήσεις στο κινητό ή ένα μήνυμα που να γράφει “έτοιμο το φαγητό”, “πρόσεχε στον δρόμο”. Ανθρώπους που αντικρίζουν ζευγάρια στο δρόμο και λησμονούν τέτοιες καταστάσεις.

Άνθρωποι επιρρεπείς σε ριψοκίνδυνες αποφάσεις, γιατί ποτέ δε θέλουν αυτό που έχουν, που ανά πάσα στιγμή καταλήγουν σε μεθύσια με παρακάλια για επανασύνδεση, σε δάκρυα εγωιστικά που έχουν στόχο να κερδίσουν τη συμπάθεια και την επιστροφή από συμπόνια. Οι ίδιοι που όταν είχαν τη σχέση τους, ζήλευαν όλους όσους είχαν την άνεση να φλερτάρουν με τη ζωή, τη στιγμή που εκείνοι φλέρταραν με μια βαρετή καθημερινότητα, μόνο και μόνο για την ασφάλεια της σχέσης, για το σιγουράκι.

Άνθρωποι που ρίσκαραν και ρισκάρουν την αγάπη των πρώην συντρόφων τους για να εξασφαλίσουν λίγη εφήμερη αυτοπεποίθηση. Άνθρωποι που έχουν επικεντρωθεί στο παρελθόν και δεν μπορούν ν’ αποδεχτούν τα λάθη τους. Κι έτσι, γυρνώντας πίσω στην εξασφαλισμένη οικειότητα και συνήθεια, αντλούν τη δύναμη να υψώσουν ανάστημα και να υποσχεθούν στον εαυτό τους πως είναι η τελευταία φορά αυτή και πως άλλη δε θα υπάρξει. Είναι, όμως, θέμα χρόνου να ξανά έρθει ο χωρισμός μετά την επανασύνδεση γιατί πήραν τη δύναμη που ήθελαν. Τη δύναμη που θα τους έκανε να προχωρήσουν ουσιαστικά παρακάτω.

Κι ύστερα, ένα τυχαίο μήνυμα, μια τυχαία συνάντηση, μια τυχαία μυρωδιά που μπορεί να φέρει αναμνήσεις του παρελθόντος στην επιφάνεια, δρομολογούν κι άλλες επανασυνδέσεις που φθείρουν όλο και περισσότερο τις δυο πλευρές. Κάθε προσπάθεια για πισωγύρισμα μοιάζει με έναν λαβύρινθο που δεν έχει έξοδο. Μια εσωτερική καταστροφή που ολοένα και λιγοστεύει τις πιθανότητες για υγιή σχέση με τον εαυτό, για σταθερή ψυχολογία, για συνειδητοποίηση της ίδιας της ζωής. Ένα ξανά ζεσταμένο φαγητό με την ψευδαίσθηση ότι θα είναι φρέσκο επειδή μπήκε στη συντήρηση, που πηγάζει από την αδυναμία να αναλάβει κανείς τις ευθύνες των πράξεών του.

Μια αδυναμία που κληροδοτήθηκε από την επιπολαιότητα της μητρικής αγάπης, που δεν ήταν σταθερή, ουσιαστική, παρούσα. Το αποτέλεσμα της ψευδαίσθησης πως ένα παιδί μπορεί να σταθεί ως ενήλικας, από την εφηβεία του ή και νωρίτερα. Την ψευδαίσθηση πως τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από επιβεβαίωση της γονικής παρουσίας γιατί πολύ απλά είναι μικρά και δεν καταλαβαίνουν. Κι έτσι, το άρρωστο μοτίβο της οικογένειας, καταλήγει να γίνεται το μοτίβο που υιοθετεί και στις ίδιες του τις σχέσεις. Ένα μοτίβο που χαρακτηρίζεται από καβγάδες κι απουσία ευθυνών. Ένα μοτίβο που πάντοτε επιδιώκει να καλύψει τις εφήμερες ανάγκες που ποτέ δεν καλύφθηκαν από τον ίδιο του τον εαυτό, σε συντρόφους. Τι πιο γνώριμο λοιπόν πό το παρελθόν;

 

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Ιωάννης Σαββίδης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου