Τον πνιγμένο θυμό να φοβάσαι

Και ποιος από εμάς δεν έχει αισθανθεί το αίμα να του ανεβαίνει στο κεφάλι, τα πράγματα γύρω του να θολώνουν και το κουζινομάχαιρο στο πρώτο συρτάρι της κουζίνας να φαίνεται δελεαστικό όχι μόνο για να κόψει πατάτες; Ναι! Όλοι έχουμε θυμώσει, όλοι έχουμε θολώσει κι όλοι έχουμε ξεσπάσει στη ζωή μας. Η αιτία –σοβαρή ή μη– δεν έχει σημασία εκείνη τη στιγμή, αφού όταν ο θυμός έρχεται, η λογική κάνει στην άκρη.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερό μας λάθος. Ο θυμός είναι ένα απ’ τα πιο αρνητικά συναισθήματα που μπορούμε να νιώσουμε, γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να ‘μαστε πολύ προσεκτικοί στη διαχείρισή του και στον τρόπο με τον οποίο θα τον εκφράσουμε.

Σε κάθε περίπτωση, το να κρύβουμε τον θυμό μας κάτω απ’ το χαλί, όπως κάναμε με το σπασμένο βάζο της μαμάς όταν ήμασταν παιδιά, δεν είναι η σωστή λύση. Γιατί, τελικά, η μαμά και το βάζο βρήκε και τιμωρία φάγαμε. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τον θυμό. Όσο καλά και να τον κρύψουμε, πάντα θα αποκαλύπτεται, τις περισσότερες φορές σε ανθρώπους που δε φταίνε, ούτε για το βάζο ούτε για τα νεύρα μας.

Μία καλή λύση είναι κάθε φορά που θυμώνουμε να ρωτάμε τον εαυτό μας το εξής: Η αιτία του θυμού μου μπορεί να μεταβληθεί; Μπορεί να αλλάξει ή να διορθωθεί; Αν η απάντηση είναι «όχι», τότε καλύτερα να πάμε μια βόλτα και να ξεχαστούμε ή να κάνουμε μια αγαπημένη δημιουργική ασχολία και να εκφράσουμε μέσα από ‘κείνη τα έντονα συναισθήματα που μας διακατέχουν.

Αν, όμως, η απάντηση είναι «ναι», τότε οφείλουμε να εκφράσουμε την ίδια στιγμή την ενόχλησή μας για κάτι και να συζητήσουμε ώστε να το λύσουμε. Επιπλέον, πρέπει να αντιδρούμε πάντα ανεπηρέαστοι απ’ τον θυμό του άλλου. Πάνω στην ένταση μπορούμε να πούμε πράγματα που δεν εννοούμε και φυσικά μειώνοντας ή πληγώνοντας τον συνομιλητή μας δε θα βρούμε το δίκιο μας ή κάποια λύση στο πρόβλημά μας. Η ψυχραιμία κι η ωριμότητα είναι καλές φιλές οποιουδήποτε συναισθήματος κι είναι καλό να δρούμε με άξονα εκείνες.

Κάθε συναίσθημα έχει τη δική του αξία. Καλό ή κακό δεν έχει σημασία.  Κανένα συναίσθημα δεν πρέπει να κρύβεται, να καταπιέζεται ή να εκδηλώνεται με λάθος τρόπο. Ο τρόπος που αισθανόμαστε κι εκφραζόμαστε είναι μοναδικός για τον καθένα, είναι αυτός που μας ορίζει και συνάμα που μας καθιστά αληθινούς.

Μία τελευταία συμβουλή προς τους οξύθυμους φίλους μας είναι ότι, όσο κι αν θυμώσουμε, όσο κι αν μαλώσουμε, κάποιες φορές, ποτέ δεν πρέπει να κρατάμε κακία. Αν δε βρίσκουμε κατανόηση, μπορούμε να απομακρυνθούμε απ’ την αιτία που μας δημιουργεί αυτό το αρνητικό συναίσθημα. Αλλά πάντα πρέπει να συγχωρούμε, αλλιώς πληγώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό κρατώντας μέσα μας αρνητικά συναισθήματα για κάποιον.

Εν κατακλείδι, η σωστή διαχείριση αλλά κι έκφραση του θυμού βελτιώνει τόσο τη σχέση με τους γύρω μας όσο και τη σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Κρύβει μέσα του την αποδοχή της αλήθειας και της ανθρώπινης υπόστασής μας, που φυσικά έχει ως βάση της την τεράστια παλέτα συναισθημάτων που αισθανόμαστε κάθε λεπτό αλλά και τους χιλιάδες τρόπους που μπορεί να τα εκφράσει ο καθένας από εμάς.