Κάθεστε κάτι ώρες ήσυχοι, όλοι κι όλες, ξύνοντας το πιγούνι σας και περιεργάζεστε με λάγνο βλέμμα το κενό. Στοχασμό, το λένε οι ακαδημαϊκοί και ποιοι είμαστε εμείς που θα διαφωνήσουμε άλλωστε; Φυσικά και δε θα φέρουμε ουδεμία αντίσταση στην ουσιαστική αυτή στιγμή της περισυλλογής που το μυαλό βασανίζεται από ερωτήματα, τύπου «ποιος είμαι», «πού πάω», «από πού έρχομαι» κι άλλα τέτοια.

Έχει παρατηρηθεί λοιπόν ότι εκείνες τις στιγμές που αποφασίζεις  να βάλεις μια τάξη στα συρτάρια και τα κουτάκια του μυαλού σου φτιάχνοντας το ετήσιο πλάνο στόχων κι αυτοσκοπών, περνάει ο Αρμαγεδδών και στα κάνει όλα γης μαδιάμ. Συνηθισμένη «χαλάστρα» στο νοικοκυριό θεωρείται μια απρόβλεπτη γνωριμία με το έτερο φύλο. Δεν το έχεις προβλέψει, εκτός βεβαία αν σε έχουν σύρει απ’ το αφτί σε κάνα συνοικέσιο. Ας επικεντρωθούμε όμως στην απλή, τυχαία όμορφη πρώτη συνάντηση. Δε θα βιαστούμε  να το χαρακτηρίσουμε  έρωτα, ξεπέτα, σχέση ζωής, φιλία, γιατί αναγνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στο αρχικό στάδιο του μπουσουλήματος  ή ακόμα καλύτερα στη γνωριμία με τα πόδια μας.

Έχεις  γοητευτεί απ’ την ομορφιά και το μόνο που βλέπεις μπροστά σου, αν δεν έχεις τυφλωθεί στα πρώτα δευτερόλεπτα, είναι καταπράσινα λιβάδια. Δε βλέπεις την ώρα να αρχίσεις τις εξορμήσεις στο ιδανικά πλασμένο τοπίο. Κοιτάς και ξανακοιτάς το ρολόι να δεις πόσος καιρός έχει περάσει, απ’ τη στιγμή της γνωριμίας, ξανά τσεκάρεις το ημερολόγιο και τι να δεις; Αισίως διανύεις την τριακοστή πρώτη ημέρα απ’ τη στιγμή που κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον εισέβαλε στο οπτικό και εγκεφαλικό  σου πεδίο διαταράσσοντας τη νιρβάνα σου.

Δηλαδή έχουν περάσει, κάτι περισσότερο, από 30 ημέρες, 720 ώρες, 1440 λεπτά και κάμποσα δευτερόλεπτα χωρίς καμία εξέλιξη. Τώρα μπορείς με ψυχραιμία να ανοίξεις το καλαθάκι του πικ νικ  που είχες  ετοιμάσει για τον πρώτο περίπατο στο λιβάδι και να μασουλήσεις ένα μήλο γυρνώντας σ ‘εκείνη τη φάση του στοχασμού.

«Τι συμβαίνει;» αναρωτιέσαι και πολύ καλά κάνεις. Επειδή η λογική λέει πως κάτι συμβαίνει. Ναι, δεχόμαστε την ντροπή ως ανασταλτικό παράγοντα στην πρώτη επαφή. Ναι, είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε και το φαινόμενο του ντόμινο που συμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων. Δηλαδή, όντως μπορεί το άτομο που σε ενδιαφέρει να βρίσκεται σ’ αυτή τη δυσμενή κατάσταση που η μια ατυχία του διαδέχεται την άλλη χωρίς να αφήνει χώρο και χρόνο για έρωτες.

Ο καθένας λειτουργεί με τις δικές του ταχύτητες ξεδιπλώνοντας το πλάνο προσέγγισής του. Μήπως όμως κάποιοι το παρατραβάνε; Το θετικό σενάριο είναι να μην υπάρχει καν πλάνο και να είναι άνθρωποι που δρουν με βάση τον αυθορμητισμό τους. Άρα προφανώς  οι συγκεκριμένοι αν δεν έχουν κάνει κάποια κίνηση επιδιώκοντας μια πιο προσωπική συνάντηση μέσα σε έναν μήνα, δεν τρέφουν κάποιο ερωτικό ενδιαφέρον. Γιατί; Μα είπαμε είναι αυθόρμητοι, δεν πολύ σκέφτονται, άρα το τελευταίο πράγμα που μπορούν να κρύψουν είναι ο ενθουσιασμός τους στο πρόσωπο μιας γυναίκας ή ενός άντρα.

Η δύσκολη περίπτωση είναι εκείνοι που αρέσκονται σε παιχνίδια με το χρόνο και τις λέξεις χωρίς να δίνουν ποτέ μια ξεκάθαρη αίσθηση των προθέσεών τους. Χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι έρμαιό τους περιμένοντας να δεις τι σκοπό έχουν. Σε κρατάνε μ’ ένα «από εβδομάδα» ή «κάτι προέκυψε» απαντώντας σχεδόν πάντα σε μηνύματα και τηλέφωνα ή πολλές φορές επιδιώκοντας οι ίδιοι συχνή ή καθημερινή επαφή.

Ακόμη χειρότερα κρατάνε μια σταθερή επικοινωνία χωρίς να αφήνουν καν το ενδεχόμενο συνάντησης. Εκεί που είσαι έτοιμος να το παρατήσεις το αψυχολόγητο αυτό πλάσμα, εκεί πεισμώνεις περισσότερο προκειμένου  να πάρεις μια ξεκάθαρη απάντηση. Τις περισσότερες φορές επιμένεις και υπερβάλλεις εαυτόν με κινήσεις που δε σου αρμόζουν. Είναι κι αυτός ο εγωισμός που δεν είναι κι ο καλύτερος σύμβουλος.

Σύμμαχος σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να είναι το ένστικτο που συνήθως δεν πέφτει έξω.  Καταλαβαίνεις πότε ένας άνθρωπος ενδιαφέρεται από πολύ μικρές, απλές, καθημερινές κινήσεις. Πόσο πιο απλό, απ’ το να θέλει γρήγορα να σε εξερευνήσει για να καταλάβει και το εν λόγω άτομο αν θέλει να ασχοληθεί περισσότερο. Επίσης, τι πιο απλό απ’ το να έρθεις  στη θέση του «θύτη», που σίγουρα έχεις υπάρξει στο παρελθόν και να σκεφτείς τους λόγους που δεν άδραξες τις ευκαιρίες για μια ουσιαστικότερη επαφή με κάποιον που αρχικά σε ενδιέφερε.

Δε σε ρωτώ εγώ, αλλά το κενό που χαζεύεις τόση ώρα, γυρεύει απαντήσεις. Πιάσε την κλεψύδρα κι άρχισε να μετράς αντίστροφα. Αναποδογύρισέ την αρκετές φορές, παρατηρώντας μέχρι να κατανοήσεις το βασικό χαρακτηριστικό της. Αποτελείται από δύο ίδια γυάλινα δοχεία,  κατακόρυφα συνδεδεμένα, που επιτρέπουν τη ρυθμιζόμενη ροή του χρόνου (νερό ή άμμος) ανάμεσά τους. Άρα η μέτρηση του χρόνου θεωρείται δίκαιη, ως προς τα δύο δοχεία. Ναι, έτσι θα ήταν αν την τοποθετούσαμε οριζόντια και σταματούσαμε τη ροή του στη στιγμή που θέλαμε. Επειδή όμως αυτό δε γίνεται, έχεις 30 ημέρες στη διάθεσή σου να επιλέξεις αν θα είσαι από πάνω ή από κάτω στη μέτρηση. Τικ..Τακ..

Συντάκτης: Κατερίνα Κάββουρα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη