Από μικρά παιδιά θυμόμαστε να μας τρέχει η μαμά και ο μπαμπάς στη ζωγραφική, στο μπαλέτο, στο θέατρο, στο ωδείο και τώρα επιδιώκουμε να φέρουμε κι εμείς τα παιδιά μας σε επαφή με την τέχνη. Άλλοι γιατί θέλουν απλώς τα παιδιά τους να έχουν κι άλλα ενδιαφέροντα πέρα απ’ το σχολείο, άλλοι για να καλλιεργήσουν κάποιο ταλέντο τους ή να το βοηθήσουν να διακρίνει τις κλίσεις του και κάποιοι επειδή απλώς γνωρίζουν πόσο ωφέλιμη είναι η ενασχόληση των παιδιών με την τέχνη.

Αρχικά να αναφέρουμε ότι με τον όρο «Τέχνες» δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά στη ζωγραφική. Τέχνη είναι ο χορός, η μουσική, το θέατρο, το σχέδιο και κάθε δημιουργικός και συναισθηματικός τρόπος έκφρασης που παράγει ένα έργο. Σύμφωνα με την ανατομία του εγκεφάλου το δεξί ημισφαίριο είναι αυτό που σχετίζεται με τα συναισθήματα και τη φαντασία. Είναι το κομμάτι που χρησιμοποιούν κυρίως οι αριστερόχειρες, οι οποίοι θεωρείται πως έχουν πιο δημιουργικό τρόπο σκέψης. Πολλοί και μεγάλοι καλλιτέχνες ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, όπως ο Leonardo DaVinci, o Paul McCartney, o David Bowie και ο Jimi Hendrix. Το αριστερό ημισφαίριο είναι το κομμάτι που καλύπτει τη λογική-μαθηματική σκέψη και το χρησιμοποιούν κυρίως οι δεξιόχειρες.

Με την ενασχόληση με τις Τέχνες το παιδί μαθαίνει να εξασκεί και το δεξί μέρος του εγκεφάλου παράλληλα με το αριστερό. Οπότε είναι κοινή λογική ότι όσο πιο νωρίς -ιδανικά από την παιδική ηλικία- αναπτύξει ένας άνθρωπος την ικανότητα να χρησιμοποιεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και τα δύο τμήματα του εγκεφάλου, τόσο καλύτερα.

Τι είναι αυτό όμως που οι Τέχνες μαθαίνουν στα παιδιά; Η τέχνη βοηθάει κυρίως στη συγκέντρωση, αφού πρόκειται για μια διαδικασία που πρέπει το παιδί να ακολουθήσει προσεκτικά προκειμένου να ολοκληρώσει ένα έργο. Ο νους του παιδιού επικεντρώνεται στα επιμέρους βήματα και σταδιακά αρχίζει να αποκτά συνοχή. Όταν το έργο τελειώσει, μπορεί το παιδί να καταλάβει ότι ένα έργο τέχνης -είτε πρόκειται για σκίτσο είτε για χορογραφία- πρέπει να περάσει από συγκεκριμένα στάδια μέχρι να ολοκληρωθεί και πως μόνο μέσα απ’ την εξάσκηση έρχεται η τελειότητα.

Επιπλέον, όπως καθετί στη ζωή, έτσι και οι Τέχνες διέπονται από κανόνες, που επιβάλλουν οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται. Για το λόγο αυτό, παρόλο που το συναίσθημα παίζει βασικό ρόλο σε μια τέχνη, παράλληλα καλλιεργείται και η πειθαρχία. Το παιδί μαθαίνει να τηρεί μια συγκεκριμένη ακολουθία σε αυτό που δημιουργεί και σε συνδυασμό με επιμονή και υπομονή, το αποτέλεσμα του τον αποζημιώνει για την προσπάθεια.

Μέσα σε όλα τα οφέλη της ενασχόλησης των παιδιών με τις Τέχνες συγκαταλέγεται και η αυτοπεποίθηση που τα βοηθά να αναπτύξουν. Υπάρχουν πολλές ιστορίες παιδιών που καταπιέστηκαν στο παρελθόν ή που δεν τους φέρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο και βρήκαν διέξοδο σε κάποια τέχνη, η οποία τους βοήθησε να βρουν ξανά τον εαυτό τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο καθηγητής χορού Pierre Dullaine που κατάφερε μέσα από το πρόγραμμά του “Dancing Classrooms” για εκμάθηση χορών στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού σχολείου να βοηθήσει πολλά παιδιά και τις οικογένειές τους σε υποβαθμισμένες περιοχές της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με τον ίδιο σκοπός του προγράμματός του είναι να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο κοινωνικά και να τονώσει την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθηση που πρέπει κάθε παιδί να έχει στον εαυτό. Το έργο του ξεκίνησε το 1994, έχει πλέον διαδοθεί σε σχολεία ολόκληρης της Αμερικής και το 2006 ο Antonio Banderas τον ενσάρκωσε υπέροχα στην ταινία “Take the Lead”.

Τα παιδιά μέσα από τα έργα τέχνης τους προσπαθούν να επικοινωνήσουν και να δώσουν μια δική τους εικόνα του κόσμου. Παιδιά με ιδιαιτερότητες βρίσκουν διέξοδο στις Τέχνες για να εκφράσουν αυτά που νιώθουν και ό,τι θέλουν να πουν. Κάθε μορφή τέχνης έρχεται στη ζωή μας να προσφέρει μια ακόμη γνώση για τον κόσμο και τη φύση που μας περιβάλλει, η οποία δεν υπάρχει γραμμένη σε κανένα σχολικό βιβλίο.

Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.