Ποιος είσαι εσύ για να καταφέρεις να ακυρώσεις τον έρωτα; Έχεις ακούσει ποτέ κάποιον ο οποίος κατάφερε να τον  αγνοήσει για να τα κάνεις κι εσύ; Και τι σημαίνει είναι πολύ νωρίς για να νιώθεις κάτι; Ποιος το είπε αυτό; Ποιος ξέρει να μετράει τα συναισθήματα για να σου πει πως είναι λίγο αυτό που νιώθεις; Και καταρχάς, ποιος είπε πως μετριούνται τα συναισθήματα ;

Από μικρό παιδί, άκουγες πάντα για τον έρωτα που έρχεται σαν σίφουνας και τα διαλύει όλα στο πέρασμά του. Για αυτόν τον παραμυθένιο έρωτα που μοιάζει σαν ιδεαλιστική αγάπη. Αυτόν τον έρωτα που διάβαζες στα παραμύθια κι έβλεπες στις ταινίες. Το αστείο είναι πως ανέκαθεν προσπάθησες να αναλύσεις αυτόν τον έρωτα. Μα κανείς δεν κατάφερε να εξηγήσει το φαινόμενό του και καθώς μεγάλωνες, άρχισες να το καταλαβαίνεις.

Μεγαλώνοντας όμως, σου σφηνώθηκε η ιδέα πως δεν μπορείς να νιώσεις αυτόν τον έρωτα τόσο νωρίς. Έμαθες να κρατάς τα συναισθήματά σου μπας και τρομάξεις τον άλλον. Κρατιέσαι πίσω από αυτό που νιώθεις και κτίζεις ένα τείχος άμυνας σε αυτόν που είναι απέναντί σου. Ξεχνάς όμως πως ίσως κι ο άλλος να νιώθει το ίδιο με σένα, πως ίσως τελικά να μην είναι μονόπλευρο αυτό. Ίσως να φοβάται κι αυτός και να πιστεύει πως είναι πολύ γρήγορο και πως θα σε τρομάξει.

Έτσι έμαθες. Περιπλέκεις τις καταστάσεις στα ερωτικά σου. Δε σου φτάνει μόνο να νιώθεις, το κάνεις πιο δύσκολο. Κι έτσι απλά φεύγεις, επειδή είναι πιο εύκολο να εξαφανιστείς χωρίς να δώσεις εξηγήσεις παρά να πεις αυτά που νιώθεις. Έτσι εύκολα ακυρώνεις τον έρωτα κι ακολουθείς τη λογική.

Ο έρωτας όμως δεν ήρθε με οδηγίες χρήσης. Δεν μπορείς να σταματήσεις να νιώθεις. Δεν μπορείς να σταματήσεις το τρεμούλιασμα όταν βλέπεις το όνομά του στο κινητό σου, ή τον ηλεκτρισμό που σε διαπερνάει όταν σε αγγίζει. Όταν νιώθεις κάτι για κάποιον, το καταλαβαίνεις. Δεν έχει σημασία αν είναι νωρίς ή αργά. Όταν ερωτεύεσαι, απλά το νιώθεις. Όλα τα κύτταρα του σώματός σου κάνουν επανάσταση όταν βλέπουν αυτό το άτομο.

Άσε τους άλλους να αμφισβητούν αυτά που νιώθεις. Με ποιο δικαίωμα έρχονται αυτοί για να σου πουν πώς να νιώσεις; Τι σημαίνει είναι πολύ νωρίς για να νιώσεις κάτι σε αυτή τη φάση που βρίσκεσαι; Κάτσε, ρε φίλε, να βρεις το σωστό timing για το πότε σε βολεύει να ερωτευτείς και να ειδοποιήσεις τους άλλους να σου βρούνε τον έρωτα. Λες και προγραμματίζεις πότε ερωτεύεσαι.

Προσπαθεί ο καθένας να σου κάνει πλύση εγκεφάλου πως είναι λάθος να δίνεσαι σε μια σχέση τόσο νωρίς. Κι η δικαιολογία; Πως θα σε κάνει χαζοχαρούμενο και δε θα βλέπεις λογικά. Άσε που σου λένε πως θα τρομάξεις τον άλλον και θα φύγει. Άσε τον μωρέ να φύγει τότε. Καλό θα σου κάνει γιατί θα γλυτώσεις από μια επερχόμενη απογοήτευση που θα έσκαγε αργότερα.

Είναι κρίμα να ζεις σε μια κοινωνία που σε κάνει να φοβάσαι να εκφραστείς όπως νιώθεις εσύ. Γιατί ο έρωτας είναι όντως το πιο ωραίο συναίσθημα κι ο άνθρωπος καταφέρνει και το καταστρέφει. Τον καταστρέφει με δικαιολογίες τύπου «όχι είναι πολύ νωρίς για να νιώσω κάτι», «όχι δεν πρέπει να νιώθω έτσι», «νιώθω πολλά για κάποιον που νιώθει λίγα».

Πώς γίνεται να νιώθεις λίγα; Υπάρχει κάποιο είδος μέτρησης συναισθημάτων; Πωλείται κάπου; Πείτε και σε εμάς πού, να πάμε να το αγοράσουμε. Δε μετριούνται τα συναισθήματα. Ούτε σε πολύ ούτε σε λίγο. Νιώθεις ή δε νιώθεις. Τέλος. Δε χωράνε μικροπρέπειες με το πολύ και το λίγο.

Ο έρωτας δεν μπορεί να μετρηθεί. Δηλαδή θες να μου πεις τώρα πως ο Ρωμαίος αγάπησε περισσότερο την Ιουλιέτα; Ή πως αυτό που ένιωσαν, το ένιωσαν πολύ γρήγορα; Με αυτό τον παράλογο και τρελό έρωτα μεγάλωσες. Θα πρέπει λοιπόν να ρισκάρεις και να ανοίξεις τα χαρτιά σου στον απέναντί σου. Ακόμη κι αν πληγωθείς, θα ξέρεις πως εσύ τόλμησες. Πρέπει όμως να δοκιμάσεις!

Αν όμως εξακολουθείς να πιστεύεις πως δεν μπορείς να εκφραστείς και καταπιέζεις τα συναισθήματά σου, ή πιστεύεις πως είναι πολύ νωρίς για να νιώθεις, θα πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου. Θα πρέπει να σκεφτείς τι πραγματικά θέλεις κι αν είσαι όντως έτοιμος να ζήσεις αυτόν τον έρωτα.

Να μη σε ενδιαφέρει τι θα πει ο καθένας. Κριτής του εαυτού σου είσαι μόνο εσύ.  Ξέρεις τι νιώθεις και τι όχι. Ζήσε το δικό σου τρελό έρωτα μέχρι τέλους κι ας μην σου βγει σε καλό.

Μόνο που πρέπει να το ζήσεις, χωρίς να βάζεις εμπόδια στον ίδιο σου τον εαυτό.

Συντάκτης: Μαρία Τσίβικου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη