Σαδιστές. Kυκλοφορούν ανάμεσα μας.
O Mπέρτολτ Μπρεχτ κάποτε είπε: «Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Μπορείς να τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά, να του αρπάξεις το ψωμί απ’το στόμα, να μην τον γιατρέψεις από την ασθένεια που πάσχει, να τον βάλεις σε μια άθλια κατοικία, να τον εξοντώσεις βάζοντάς τον να δουλεύει μέχρι θανάτου, να τον οδηγήσεις στην αυτοκτονία, να τον στείλεις στον πόλεμο. Λίγοι μόνο απ’αυτούς τους τρόπους είναι απαγορευμένοι στο κράτος μας.»
Κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Δεν τους βλέπετε πάντα . Πολλές φορές, τους νιώθετε.
Ο όρος «σαδισμός» χρησιμοποιήθηκε αρχικά στη γαλλική ιατρική βιβλιογραφία των αρχών του 19ου αιώνα σε συνδυασμό με τα γραπτά του Μαρκήσιου ντε Σαντ. Σαδιστές είναι αυτοί που φανερά και απροκάλυπτα ασκούν σωματική βία ή σωματική ταπείνωση στους συνανθρώπους τους. Αλλά και αυτοί που είναι εκβιαστές της ψυχής.
Επιθυμούν δύναμη. Mε αυτή μας ελέγχουν. Σου προκαλούν φόβο και κακοποιούν τα θύματά τους είτε σωματικά, είτε ψυχικά.
Για μερικούς που δέχονται αυτή τη μορφή εξουσίας, προσφέρει μια μορφή θεραπευτικής διαφυγής από τις πιέσεις της ζωής, από το αίσθημα ευθύνης ή από την ενοχή. Για άλλους, το να βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο μιας ισχυρής προσωπικότητας, προκαλεί τα συναισθήματα της ασφάλειας και της προστασίας που συνδέονται με την παιδική ηλικία.
Είσαι το πιόνι τους σ’ ένα καλά κουρδισμένο παιχνίδι. Όλοι εκεί, πιόνια του ίδιου παιχνιδιού παίζουν μια καλοδουλεμένη θεατρική παράσταση. Άλλοτε κωμωδία και άλλοτε τραγωδία. Το πλούσιο σκηνικό εναλλάσσεται κάθε φορά με την περίσταση. Όλοι κινούνται βάσει σχεδίου, αλλά τον πρωταρχικό ρόλο σε αυτό το σαδιστικό παιγνίδι το κρατά ο ασδιστής. Είναι το πρόσωπο κλειδί που κινεί όλα τα σκοτεινά νήματα.
Ευτυχώς όμως που πάντα μια βασίλισσα σώζει τις περισσότερες φορές το παιχνίδι. Όλοι ως «βασίλισσες» μπορούν εύκολα να σωθούν. Είσαι εσύ ο ίδιος υπεύθυνος για το εάν γίνεις θύμα τους. Μπορείς απλά ν’ αντιστρέψεις τους ρόλους και απλά να μη δέχεσαι να γίνεις μέτοχος αυτού του αλλόκοτου παιχνιδιού.
Μία από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής τους είναι να σκορπούν πόνο, να διασκεδάζουν με τον πόνο άμεσο ή έμμεσο εις βάρος των άλλων ανθρώπων, επικρίνοντας επίσης τις απόψεις τους.
Στην πραγματικότητα όμως, ο σαδισμός δεν αφορά μόνο τις ακραίες εγκληματικές συμπεριφορές. Μπορεί κάλλιστα να αντιπροσωπεύει ένα παιδί στο σχολείο που χτυπά ή κοροϊδεύει άλλα παιδιά ή έναν καθηγητή που επιζητά να πιάσει ένα μαθητή αδιάβαστο και πολλά άλλα ανάλογα παραδείγματα.
Ο καθηγητής ψυχολογίας Delroy L. Paulhus (University of British Columbia) αποκαλεί τα άτομα αυτά «καθημερινούς σαδιστές».«Βρίσκονται παντού. Είναι οι επιθετικοί αθλητές που εξοντώνουν τον αντίπαλο, οι εκδικητικοί τύποι που πληγώνουν όσους νομίζουν πως το αξίζουν και οι χαιρέκακοι άνθρωποι.»
Όπλο μας είναι η αγάπη. Αυτή μας σώζει από το να εξελιχτούμε σ’ έναν αδίστακτο σαδιστή και σαν ασπίδα απωθεί οποιαδήποτε εχθρική τους επίθεση. O αντίποδας της αγάπης, είναι η σκληρότητά τους. Πρέπει συνειδητά ν΄ αποκωδικοποιήσουμε τα σύνορα μιας αθώας πλάκας, από σκληρές σαδιστιστικές συμπεριφορές και το πού μπορούν να φτάσουν.
Ο καλύτερος δρόμος να προφυλάξεις τις προθέσεις σου από το να πεθάνουν είναι να τις εκτελέσεις.
«Πρώτα σε αγνοούν, μετά γελάνε μαζί σου, ύστερα σε πολεμούν, έπειτα νικάς.»
Μαχάτμα Γκάντι
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
