Στις μέρες μας, οι συζητήσεις για το σ#ξ δίνουν και παίρνουν. Είτε υπό μορφή αστείου σε μεγάλες παρέες, είτε στα chat με επίδοξους γυπαετούς που παριστάνουν τους βιρτουόζους του είδους. Αδιάκριτες ερωτήσεις και αβέβαιες απαντήσεις, ένας αχταρμάς καβλάντας και βλακείας. Τελικά, κάνουν περισσότερο σ#ξ οι άνθρωποι σήμερα; Χμ, μάλλον όχι. Η ανάγκη περιορίζεται στη συζήτηση για σ#ξ και s#xting. Ένα βοήθημα στη μοναχική ηδονή του καθενός. Μια λύση ανάγκης στις μοναχικές νύχτες, χωρίς προσπάθεια και εμπιστοσύνη.
Το παραπάνω είναι σοβαρά οξύμωρο αν σκεφτεί κανείς πως το σ#ξ θεωρείται εύκολη υπόθεση πλέον. Θες; Θέλω. Τόσο απλά. Και η αδρεναλίνη εκτοξεύεται από το άγνωστο και η εναλλαγή συντρόφων τρέφει το εγώ του καθενός. Ένταση, πάθος, αδημονία που καταλήγουν άλλες φορές σε καλό, άλλες σε μέτριο και άλλες σε πολύ κακό σ#ξ. Άρα, το ζήτημα δεν είναι μονο ότι δεν το κάνουμε τόσο συχνά όσο λέμε, αλλά και πως ακόμα κι όταν γίνεται πρόκειται περισσότερο για εξυπηρέτηση μιας βιολογικής ανάγκης χωρίς να συνοδεύεται από το να μας εξιτάρει ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας, πάνω μας ή μέσα μας.
Κανένας, όμως, στο τέλος, δε θυμάται τον τυχαίο παρτενέρ, κι ούτε καν αναπολεί το σ#ξ μαζί του. Την ίδια στιγμή που αποχωρίζονται τα σώματά τους, φεύγει και η σκέψη και το μυαλό και οι άνθρωποι απλά δε συνδέονται. Τελικά, μήπως το καλύτερο σ#ξ της ζωής μας είναι αυτό που συνοδεύεται από συναισθηματική ασφάλεια και σύνδεση; Ξεπερασμένα πράγματα, θα πει κανείς. Πού ζεις;
Σύμφωνα με τον Τόνι Ρόμπινς, οι γυναίκες χρειάζονται έναν λόγο για να κάνουν σ#ξ· οι άνδρες χρειάζονται μια θέση. Κοινώς, για τις γυναίκες το σ#ξ είναι πραγματικά μια απόφαση. Οι προσεγγίσεις «δώσε για να πάρεις» είναι οι νοοτροπίες που εμποδίζουν τη σύνδεση με μια γυναίκα και για να δεχτεί να διαθέσει το σώμα της σε έναν άνθρωπο, πρέπει να αισθάνεται ασφαλής – χωρίς χειραγώγηση ή ατζέντα από πίσω. Ασφάλεια που στο ευκαιριακό σ#ξ μπορεί συχνά να απουσιάζει.
Ας δούμε όμως και την αντρική πλευρά. Οι άνδρες γαλουχήθηκαν με λόγια όπως: «Είσαι κυνηγός», «Είσαι αρσενικός», «Κάτι τέλος πάντων πρέπει να αποδεικνύεις κάθε φορά». Ούτε εκείνοι, λοιπόν, βιώνουν ασφάλεια στο ευκαιριακό σ#ξ. Το άγχος της επίδοσης, του μεγέθους, των εντυπώσεων, τους στερεί την ποιότητα στο σ#ξ —πώς να το πούμε— τους κλέβει τη μισή ευχαρίστηση.
Όσοι είχαν την τύχη να κάνουν σ#ξ από έρωτα, με οικειότητα και συναίσθημα, έχουν να το θυμούνται σαν το καλύτερο σ#ξ της ζωής τους:
μια χορογραφία ταγκό, που οι χορευτές νιώθουν, συμμετέχουν και συνδέονται. Άρα, ίσως αυτό να είναι και το μόνο καλό σ#ξ που αξίζει να συζητάμε. Τώρα, πώς προκύπτει όλη αυτή η οικειότητα και η σύνδεση;
Δίνοντας προτεραιότητα
Μέσα από μικρά καθημερινά πράγματα, όπως η συνέπεια στην επικοινωνία, δημιουργείταθ αμεσότητα, κλίμα οικειότητας και προδιαθέτει τον σύντροφο ερωτικά, καθώς νιώθει κοντά με τον παρτενέρ του.
Δείχνοντας συνέπεια
Η ασυνεπής συμπεριφορά δημιουργεί ανασφάλεια, βάζοντας τον εγκέφαλο σε λειτουργία μάχης ή φυγής.
Ακούγοντας πραγματικά
Με διάθεση κατανόησης των διαφορετικών συναισθημάτων. Με πραγματική παρουσία στον χώρο και ενσυναίσθηση. Με ανατροφοδότηση των συναισθημάτων σε όλα τα επίπεδα.
Η αποδοχή φέρνει την οικειότητα
Η ασφαλής σύνδεση διευκολύνει την ευχάριστη σ#ξουαλική εμπειρία Ο ασφαλής εραστής μπορεί να πει ανοιχτά και να ζητήσει αυτό που θέλει, έχει περισσότερη κατανόηση, ανταποκρίνεται στις ανάγκες του άλλου, εξερευνά και αποζητά τη σωματική και συναισθηματική οικειότητα.
Κάπως έτσι, η συναρπαστική αίσθηση της βαθιάς ένωσης δημιουργεί έναν συγχρονισμό, όπου η συναισθηματική κι ερωτική ένωση μπορούν να εναρμονιστούν. Το καλύτερο σ#ξ της ζωής μας, λοιπόν, ίσως είναι αυτό που περιέχει συναισθηματικά στοιχεία— όσο κι αν το παίζουμε ψυχροί εκτελεστές, μαζεύοντας τρόπαια στο ραφάκι της βιβλιοθήκης μας.
Συντάκτης: Χριστίνα Ευτυχίδου
