Ζητείται έρως
πλήρους απασχόλησης.
Με σύμβαση αορίστου.
Χωρίς υπερωρίες.
Χωρίς επιστροφές.
Σε κάθε ανάσα μου, ένα ‘σ’ αγαπώ’ που δεν ειπώθηκε.
Σχημάτισα τη λέξη με καπνό.
Φύσηξες.
Την πήρε σβάρνα η ανάσα,
όπως όλα.
Τα βράδια
μετρούσα δάχτυλα σαν ήττες.
Δέκα.
Και τα δύο από χέρια δικά σου.
Αν κάποτε ρωτήσουν πώς τελειώνει ο έρωτας,
πες τους:
σαν Δευτέρα,
δίχως ρεπό,
με σκουπίδια στο δρόμο της επιστροφής
και μια γάτα που νιαουρίζει
για κάτι που δεν της ανήκει.
Ζητείται έρως
μερικής απασχόλησης.
Ας έρθει για λιγάκι.
Θα κάνω εγώ τις υπερωρίες.
Κι αν έχει επιστροφές,
η χρέωση στο ταμείο.
Συντάκτης: Μαρία Μίχου
