Η φιλία είναι ίσως το πιο όμορφο δώρο που μας κάνει το σύμπαν. Είναι σαν ένα κρυφό πακέτο-έκπληξη που φτάνει ξαφνικά στα χέρια μας την κατάλληλη στιγμή. Δεν το παραγγείλαμε, δεν το περιμέναμε, κι όμως μόλις το ανοίγουμε, ανακαλύπτουμε μέσα του έναν άνθρωπο που μας καταλαβαίνει, μας συμπληρώνει και μας θυμίζει πως η ζωή είναι πιο γλυκιά όταν μοιράζεται. Γιατί οι φίλοι είναι οι μικρές «αποδείξεις» ότι το χάος του κόσμου έχει τελικά μια σοφία: βάζει δίπλα μας εκείνους που χρειαζόμαστε περισσότερο.
Υπάρχουν φιλίες που μπαίνουν στη ζωή μας με τον ίδιο τρόπο που πέφτει μια μπάλα παγωτό πάνω στο τραπέζι. Κάπως απρόσμενα, λίγο αδέξια, αλλά με μια γλύκα που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Δε μιλάω για τις γνωριμίες τύπου «γεια σου, τι κάνεις, πάμε για καφέ καμιά φορά», που καταλήγουν να χαθούν στα αζήτητα της λίστας επαφών μας. Μιλάω για εκείνες τις σπάνιες συναντήσεις που σε κάνουν να νιώθεις πως αυτός ο άνθρωπος ήταν πάντα εκεί, ακόμα κι αν τον γνώρισες χθες.
Είναι εκείνη η στιγμή που λες: «Ρε συ, κάπου σε ξέρω εσένα!» και ο άλλος απαντάει: «Κι εγώ!» χωρίς να έχετε βρεθεί ποτέ ξανά στη ζωή σας. Σαν να έχετε υπογράψει κάπου, σε κάποιο μυστικό καρμικό συμβόλαιο, ότι «σε αυτή τη ζωή θα ξαναβρεθούμε, κι ας το παίξουμε έκπληκτοι».
Πόσες φορές έχεις γνωρίσει κάποιον «τυχαία» –στον δρόμο, σε μια ουρά στο σούπερ μάρκετ, σε ένα σεμινάριο που δεν ήθελες καν να πας– και τελικά έγινε ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή σου; Εκεί είναι που καταλαβαίνεις πως το σύμπαν δεν κάνει λάθη. Έχει το δικό του χιούμορ, και πολλές φορές μας συστήνει τους ανθρώπους μας στις πιο απρόσμενες στιγμές. Αυτή είναι η αλχημεία της φιλίας: δεν την προγραμματίζεις, δεν την οργανώνεις με checklists. Έρχεται σαν σπινθήρας, και αν είσαι ανοιχτός, ανάβει φωτιά που ζεσταίνει ολόκληρη τη ζωή σου.
Οι ψυχές δεν κατεβαίνουν στη Γη τυχαία∙ φέρνουν μαζί τους «συμβόλαια». Μικρές συμφωνίες που κάνουν μεταξύ τους πριν την ενσάρκωση. Μπορεί να μοιάζει σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά σκέψου το:
• Κάποιος φίλος έρχεται για να σου μάθει πώς να γελάς με την καρδιά σου.
• Κάποιος άλλος για να σε βάλει στη δοκιμασία της υπομονής (ναι, αυτός που αργεί πάντα μισή ώρα στα ραντεβού).
• Ένας τρίτος για να σε στηρίξει σε μια σκοτεινή φάση, όταν κανείς άλλος δεν μπορεί.
Δεν είναι τυχαίο ποιον συναντάς, είναι συμφωνημένο. Και η φιλία είναι η σκηνή όπου παίζεται αυτό το καρμικό έργο με όλα του τα σκαμπανεβάσματα.
Οι καρμικές φιλίες έχουν κάτι κοινό: το γέλιο. Όχι το τυπικό «χαχα» για ευγένεια, αλλά εκείνο το γέλιο που σε πιάνει και δεν μπορείς να σταματήσεις, όσο κι αν προσπαθείς. Αυτό το γέλιο είναι κώδικας, είναι αναγνώριση, είναι σαν να λένε οι ψυχές «α, ναι, σε θυμάμαι!». Μπορεί να γελάτε με κάτι που κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει, κι αυτό είναι το μυστικό σας σύμπαν. Μπορεί να σε ταρακουνήσουν, να σε βάλουν μπροστά σε σκιές του εαυτού σου. Ο φίλος-ψυχή είναι καθρέφτης! Θα δεις μέσα του πράγματα που ίσως δεν αντέχεις. Αλλά αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει. Για να σε εξελίξει, να σε προκαλέσει να γίνεις η καλύτερη εκδοχή σου. Και ναι, καμιά φορά οι καρμικοί φίλοι έρχονται και φεύγουν. Όμως η παρουσία τους αφήνει πάντα αποτύπωμα, σαν ένα ανεξίτηλο μελάνι στην καρδιά.
Εγώ είχα έναν τέτοιο φίλο ο οποίος πια δε βρίσκεται στη ζωή. Ταξιδεύει κάπου στο σύμπαν. Ο Αντρέας με καθρέφτιζε, με συμπλήρωνε και με βοηθούσε να θυμηθώ ποια ήμουν όταν με ξεχνούσα. Η σιωπή δεν ήταν ποτέ αμηχανία μαζί του. Συγχρονιζόμασταν με τη σκέψη. Ήταν λες και μοιραζόμασταν ένα αόρατο Wi-Fi, με σήμα που ποτέ δεν έπεφτε. Τρελιάρικα παιδιά και οι δυο μας με ανησυχίες και μυαλό στα σύννεφα αλλά ταυτόχρονα με αγνή καρδιά. Ξέρω και νιώθω μέσα μου βαθιά πως οι ψυχές μας μπορεί να χάθηκαν σε αυτή τη ζωή αλλά η καρμική μας σύνδεση δε γνωρίζει από αποστάσεις και προθεσμίες. Σίγουρα θα ξανασυναντηθούμε και θα πούμε και οι δυο «Μου έλειψες! Χάρηκα που σε ξαναβρήκα!».
Αν η αγάπη κινεί τον κόσμο, η φιλία είναι η γέφυρα που ενώνει τις ζωές μας από ενσάρκωση σε ενσάρκωση. Οι ψυχές που αγαπιούνται βρίσκουν τρόπο να ξανασυναντηθούν. Μπορεί στη μια ζωή να ήταν αδέλφια, στην άλλη δάσκαλος και μαθητής, και τώρα απλώς δύο φίλοι που τρώνε παγωτό στις τρεις το πρωί. Η μορφή αλλάζει, αλλά η ουσία μένει η ίδια! Η σύνδεση δε χάνεται!
Η φιλία δε μετριέται σε likes, σε χιλιόμετρα ή σε χρόνια. Μετριέται σε στιγμές αληθινές, σε βλέμματα που λένε περισσότερα από χίλιες λέξεις, σε αγκαλιές που χωράνε ολόκληρο το σύμπαν. Αν είσαι τυχερός και έχεις βρει έναν φίλο που σε κάνει να νιώθεις «σαν στο σπίτι σου», τότε να θυμάσαι πως δεν είναι απλή τύχη, είναι το σύμπαν που τήρησε το καρμικό του συμβόλαιο. Κράτα τον σφιχτά. Γιατί αυτή η φιλία δεν είναι απλώς σχέση. Είναι αλχημεία!
Συντάκτης: Ασημίνα Μαραγκού
