Όταν το Μητσάκι αρνήθηκε να υποκύψει στο «κανονικό» που την βάραινε

Από την ελληνική τηλεόραση έχουν περάσει άπειροι χαρακτήρες. Με πολλούς από αυτούς έχουμε ταυτιστεί, έχουμε γελάσει άπειρα με τις ατακάρες τους, έχουμε ερωτευτεί κι έχουμε κλάψει και γενικά το έχουμε ζήσει στο φουλ μαζί τους. Ήταν όμως κι εκείνοι οι πρωταγωνιστές οι πιο αθόρυβοι, που δεν είχαν την ατάκα στο στόμα, αλλά είχαν ένα vibe λίγο πιο ψαγμένο, που έλεγαν κάτι και σκεφτόμασταν: «Τι είπε τώρα το άτομο;».

Θυμάσαι το Μητσάκι (aka Μυρτώ Αλικάκη);

Αν όχι θα σου δώσουμε ένα μεγάλο hint: έπαιζε στη σειρά «Υπέροχα Πλάσματα». Μια όχι και τόσο εμπορική σειρά, αλλά πολύ μπροστά για την εποχή της. Κεντρικοί ήρωες λοιπόν: ο Μπίλι, η Έλλη και το Μητσάκι. Μια παρέα millennials που προσπαθούσε να επιβιώσει στη χαοτική Αθήνα, βιώνοντας έρωτες, χωρισμούς, εργασιακά και οικονομικά προβλήματα και πολλά άλλα ακόμη. Η σειρά αυτή είχε και κάτι το ξεχωριστό: μας έκανε να θέλουμε να λύσουμε τα υπαρξιακά μας. Δύσκολο εγχείρημα όσο να πεις. Ε, το ρόλο αυτό τον είχε αναλάβει το μαγκάκι, η αντισυμβατική της παρέας η Μήτση.

Η ίδια κάποτε είχε μοιραστεί μαζί μας κάτι πολύ φιλοσοφημένο: «Δεν είναι θέμα ότι κάνω πρωτότυπα σχέδια, είναι απλώς ο τρόπος μου να μην υποκύπτω στο «κανονικό» που με βαραίνει».

Αλήθεια έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί έχουμε την ανάγκη να ξεχωρίζουμε;

Κανονικό σημαίνει βαρετό;

Ας τα πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Τι ήθελε να πει το Μητσάκι με τη λέξη «κανονικό»;

«Κανονικό» θεωρούμε το συνηθισμένο, το τετριμμένο, το βαρετό βρε παιδί μου. Και θα μου πεις τώρα ναι μεν είναι βαρετή η συνήθεια, αλλά έχει και μια ασφάλεια. Ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι, ξέρεις τι να περιμένεις βρε αδερφέ. Έρχεται όμως, εκείνη η στιγμή που χάνεις τον αυθορμητισμό σου, που σταματάς να ενθουσιάζεσαι και λες «ώπα τώρα τι γίνεται; Πώς βρέθηκα εγώ σε αυτή την κατάσταση»; Και ξαφνικά όλο αυτό το γνώριμο, το σταθερό γίνεται θηλιά και σε πνίγει και δεν ξέρεις πώς να ξεφύγεις.

Πού χάθηκε όλη αυτή η φλόγα, ο ενθουσιασμός; Μάντεψε. Τον έφαγε η «κανονικότητα». Η πλήξη είναι μεγάλο θέμα. Όχι γιατί δεν μπορείς να βγεις από τη δύνη της, αλλά γιατί έρχεται τόσο αθόρυβα που ούτε καν την παίρνεις χαμπάρι. Οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε καλά στο comfort zone μας, γιατί όσο να πεις εμπεριέχει και μια σιγουριά. Όμως, όπως πολύ σωστά είπε το Μητσάκι, αυτό έρχεται και μας βαραίνει κάποια στιγμή και εκεί είναι που τρώμε ένα ξεγυρισμένο χαστούκι, ξυπνάμε κάπως και ξεκινάμε να σκεφτόμαστε λίγο out of the box.

Πόσο εύκολο είναι όμως να ξεφύγουμε από το συνηθισμένο και να πρωτοτυπήσουμε;

Θέλουμε να ξεχωρίζουμε για να μην καταλήξουμε boring.

Η πρωτοτυπία λοιπόν δεν είναι καμία λόξα να είμαστε ντε και καλά ξεχωριστοί, είναι μια ανάγκη, ένα μέσο για να ξεφορτωθούμε την πλήξη. Το να διαφοροποιηθούμε λοιπόν από το συνηθισμένο που μας έχει φορεθεί από την κοινωνία με το ζόρι είναι μια επανάσταση. Θα έλεγε κανείς ότι είναι μια μάχη πιο προσωπική, πιο ενδόμυχη απέναντι σε όσα επιθυμούμε και σε όσα μας επιβάλλονται.

Όλοι μας λίγο πολύ θέλουμε να πάρουμε πίσω τον αυθορμητισμό μας, να είμαστε πιο πολύ ο εαυτός μας. Όσο όμως και να βροντοφωνάζουμε το τσιτάτο “normal is boring”, πολλές φορές καταλήγουμε σε αυτό το normal, από συνήθεια. Η πρωτοτυπία λοιπόν είναι μια εξέγερση και η Μήτση μας θύμησε πόσο σημαντικό είναι να ξεφεύγουμε, να επαναστατούμε. Άλλωστε, κι εκείνη ήταν ένα αντισυμβατικό και ελεύθερο πνεύμα. Και αυτό ακριβώς ήθελε να περάσει και σε εμάς τους θεατές. Να μην συμβιβαζόμαστε με το «κανονικό», να χαράσσουμε το δρόμο μας, ακόμη κι αν αυτός δεν συμπίπτει με αυτό που λέμε πεπατημένη.

Πολύ φιλοσοφημένο τυπάκι το Μητσάκι τελικά.

Η Μυρτώ Αλικάκη έκανε την απαραίτητη αλλαγή στα μαλλιά και ανακοίνωσε μέσω των social ότι τα «Υπέροχα Πλάσματα» επιστρέφουν 18 χρόνια μετά. Μια συγκίνηση μας έπιασε η αλήθεια είναι. Ανυπομονούμε να ξαναδούμε αυτό το παρεΐστικο vibe και φυσικά να ακούσουμε τις πιο ώριμες πλέον συζητήσεις των ηρώων για ό,τι  τους προβληματίζει σήμερα.

Stay tuned, γιατί λίαν συντόμως το Μητσάκι, η Έλλη και ο Μπίλι έρχονται για νέες περιπέτειες στους δέκτες μας.