Τα κατοικίδιά μας είναι τα παιδιά μας. Οι μεγάλες μας αδυναμίες. Είναι τα πλάσματα που παίρνουμε υπό την προστασία μας κι αυτή είναι μία απόφαση που κρατάει για πάντα. Η συνύπαρξη μαζί τους απαιτεί υπευθυνότητα και φροντίδα, αφού είναι ισότιμα μέλη της οικογένειάς μας. Αφού, λοιπόν, αποφασίσουμε συνειδητοποιημένα να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι κι είμαστε πεπεισμένοι πως έχουμε την ενέργεια, τη διάθεση και τη δυνατότητα να του προσφέρουμε μια ποιοτική ζωή, στην πορεία διαπιστώνουμε πως μεταξύ μας αναπτύσσεται μια σχέση εξάρτησης που ποτέ μας δεν είχαμε φανταστεί, όχι σ’ αυτό το βαθμό. Μία σχέση με πρωταγωνιστή την αγάπη.
Ένα ζευγάρι μάτια που σου υπόσχεται τα πάντα δίχως εσύ να προσφέρεις το παραμικρό. Ζητούν ελάχιστα ως ανταπόδοση. Λίγο φαγητό και νερό. Μια βόλτα, ένα χάδι και πολύ ενδιαφέρον. Είναι αυτό το γεμάτο αφοσίωση βλέμμα τους που σε καθηλώνει. Διάλεξες το κατοικίδιό σου, χωρίς όμως να αντιληφθείς πως πρώτα αυτό διάλεξε εσένα για σύντροφο ζωής. Δε θα σε βαρεθεί ποτέ και δε θα σε άλλαζε για κανέναν άλλο στον κόσμο. Αυτό από μόνο του σου διδάσκει την πίστη. Το να αγαπάς δίχως όρους, ακόμα κι αν δε λαμβάνεις τα αντίστοιχα.
Έχουμε, λοιπόν, ανάγκη το ζωάκι μας πολύ περισσότερο απ’ ό,τι έχει εκείνο εμάς. Πρώτα απ’ όλα έχει τη μαγική ικανότητα να απαλύνει οποιονδήποτε πόνο. Όσο άσχημα και να νιώθεις, όποιος κι αν είναι ο λόγος που σε έχει ρίξει ψυχολογικά, αρκεί απλώς να το κοιτάξεις κι ένα αυθόρμητο χαμόγελο θα σχηματιστεί αυτόματα στο πρόσωπό σου. Η ενέργειά τους εξουδετερώνει τη θλίψη και λειτουργεί σαν φάρμακο απέναντι στη μοναξιά -κι όχι μόνο.
Είναι το μόνο πλάσμα που αδημονεί μέχρι να γυρίσεις σπίτι. Μπορεί να μένει με καρφωμένο το βλέμμα στην πόρτα μέχρι να ακουστεί ο ήχος του κλειδιού που ανοίγει. Κι όταν σε δει, η χαρά του είναι τόση που πλημμυρίζει την καρδιά σου με ευφορία. Δεν μπορείς να μη χαμογελάσεις στην όψη του. Ο τρόπος που σου παίρνει κάθε άσχημη σκέψη χωρίς να καταβάλλει την παραμικρή προσπάθεια. Απλώς με μία ενθουσιώδη κραυγή, ένα γλείψιμο, ένα τσαχπίνικο κούνημα ουράς, με μία ματιά!
Δεν γνωρίζουν τι έχεις, ούτε κατέχουν την τέχνη της πειθούς, όμως συναισθάνονται και σε συμπονούν. Η ολοκληρωτική πίστη κι αφοσίωσή τους σε σένα προσφέρει βαθιά ανιδιοτελή συναισθήματα, καθώς η φύση τα έχει προικίσει με το πιο σπουδαίο χάρισμα: τη διαίσθηση. Η ομορφιά του ψυχικού τους κόσμου κι η επιρροή του σε μας αλλάζει καθημερινά τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και το πώς συμπονούμε κι εμείς τους άλλους γύρω μας.
Αυτός είναι κι ο λόγος που φροντίζοντας ένα κατοικίδιο για χάρη του γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Εκτός απ’ τον εαυτό μας μεριμνούμε και προσφέρουμε ό,τι διαθέτουμε. Αγαπώντας το, μαθαίνουμε να αγαπάμε όλα τα ζώα του κόσμου βλέποντάς τα κι αυτά σαν να είναι δικά μας, συναντώντας το κατοικίδιό μας στα μάτια οποιουδήποτε άλλου ζώου. Και μιλώντας για αγάπη, η καλοσύνη αυτή δεν περιορίζεται αλλά εκδηλώνεται και στους άλλους γύρω μας.
Παράλληλα, η φροντίδα ενός ζώου μας κάνει υπεύθυνους και κάπως έτσι προβάρουμε και τον γονικό μας ρόλο. Είναι σαν ένα μωρό, που έχει διαρκώς την ανάγκη της φροντίδας μας. Με αυτόν τον τρόπο μας αλλάζει όλη την κοσμοθεωρία αλλά και τον τρόπο ζωής. Πέρα απ’ τον εαυτό μας αναλαμβάνουμε την υποχρέωση να είμαστε συνεπείς στην κάλυψη των προσωπικών του αναγκών, είτε αυτές είναι μικρές είτε μεγάλες. Κι όλο αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε σημαντικοί.
Ένα κατοικίδιο στο σπίτι είναι χαρά, ευτυχία, βάζει το απρόβλεπτο και την έκπληξη στην καθημερινότητά μας, κάνοντάς την πολύχρωμη από μουντή. Δε χρειάζεται να υπενθυμίσουμε πόσο ευεργετική είναι η παρουσία τους, όμως τα κατοικίδια δε μας προσφέρουν μόνο συντροφιά και γαλήνη, αλλά μας κρατάνε υγιείς κι ενεργούς με πολλούς τρόπους που δεν είχαμε μέχρι τώρα φανταστεί. Ακόμη και πιο κοινωνικούς μας κάνει μία βόλτα μαζί τους.
Μας δίνουν πολλά, πολύ περισσότερα απ’ όσα τους δίνουμε και στην πραγματικότητα εμείς είμαστε που τα έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη απ’ όσο μας έχουν εκείνα.
Συντάκτης: Μαίρη Νταουξή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
