Όλοι τους ξέρουμε. Κανείς δεν μιλάει γι’αυτούς. Οι περισσότεροι τους μισούμε, άλλοι λίγοι εκλεκτοί έχουν μάθει να αδιαφορούν για την ύπαρξη τους. Ή τουλάχιστον, έχουν μάθει να τους αντιμετωπίζουν.
Μιλάω φυσικά για τους «ειρηνιστές του έρωτα». Αυτούς που όταν τους βρίζεις, θέτοντας σε ισχύ όλη σου την ψυχοσύνθεση, κάθονται αραχτοί στον καναπέ σαν τη γοργόνα της Κοπεγχάγης και σε κοιτάνε με τόσο απλανές βλέμμα που θα ζήλευε μέχρι και ο Βούδας.
Γι’αυτούς που ακόμα δεν κατάλαβαν για ποιο πράγμα μιλάω, ας μπω στον κόπο να φέρω μερικά απλά, καθημερινά παραδείγματα.
Φίλε άντρα: Θυμάσαι, εκείνες τις μέρες που η γκόμενα σου σε έκραζε για εκείνες τις χίλιες και μία μικρομαλακίες που είχες κάνει τους τελευταίους πέντε μήνες, αλλά εσύ ταξίδευες στο μακρινό διάστημα των σκέψεων σου;
Φίλη γυναίκα: Θυμάσαι, εκείνο το βράδυ που ο γκόμενος σου ήθελε να σε κουτουλήσει για εκείνη τη χοντρομαλακία που έκανες, αλλά εσύ επέλεξες να κατατρέξεις σε τεχνικές μάντρα για να «κρατήσεις την ψυχραιμία»;
Αν η απάντηση στις πάνω ερωτήσεις είναι «ναι», τότε φίλε αναγνώστη ετοιμάσου, γιατί οι αλήθειες που ακολουθούν είναι αφιερωμένες για πάρτη σου.
Για να συνεχίσω με τον ίδιο ειρμό, να ξεκαθαρίσω μια και καλή, και βάλ’το καλά στο μυαλό σου, πως αυτό που κάνεις, δεν λέγεται «κρατάω την ψυχραιμία».
Ξέρω, ξέρω, ζούσες εδώ και πολλά χρόνια χαρούμενος με την ψευδαίσθηση πως έκανες την «σωστή επιλογή», κάθε φορά που δεν έδινες δεκάρα όταν κάποιος εξέφραζε τα συναισθήματα του και τις σκέψεις του έντονα (όπως θα έπρεπε δηλαδή, αλλιώς δεν θα ήταν συναίσθημα), αλλά σου’χω νέα: Έκανες την πιο λάθος επιλογή που θα μπορούσες να κάνεις.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: Αυτό που κάνεις έχει μόνο μία λέξη. Και λέγεται αδιαφορία.
Όταν ο φουκαράς απέναντι σου ξοδεύει φαιά ουσία και ψυχική δύναμη για να μπει στον κόπο να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο μπροστά στα μούτρα σου, σίγουρα δεν θέλει να δει το ηλίθιο, λοβοτομημένο ζεν βλέμμα σου.
Έυχεται να δει πάθος. Ασχετώς αν αυτό μεταφράζεται ως καλό ή κακό. Χρειάζεται την όσο το δυνατόν πιο άμεση ανταπόκριση σου, αρνητική, ή θετική. Εκείνη την στιγμή, είτε γίνεσαι ο πομπός μιας ερωτικής εξομολόγησης, είτε το θύμα ενός ανελέητου κραξίματος, αυτό που ο άλλος θέλει απελπισμένα να δει, είναι ανταπόκριση. Τώρα, είτε η ανταπόκριση είναι ένα φίλι και σεξ σαν να μην υπάρχει αύριο, είτε είναι μια γυριστή σφαλιάρα, δεν έχει καμία απολύτως σημασία.
Η σιωπή είναι ο χειρότερος προάγγελος. Η σιωπή είναι το «ίσως». Είναι αυτό που ποτέ δεν έδωσε σίγουρη απάντηση σε κανέναν. Αυτό, που άφηνε γενιές και γενιές ανθρώπων με ερωτηματικά μόνο και μόνο γιατί κάποιος αποφάσισε πως απλώς δεν έχει την ικανότητα να αποκτήσει έστω και προσωρινά ένα ζευγάρι αρχίδια και να πει την αλήθεια.
Γιατί κατά βάση η αδιαφορία στον έρωτα δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυτό: Έλλειψη ειλικρίνειας και θάρρους.
Θες να αδιαφορήσεις για κάποιον; Πες του το. Μην αφήνεις κανένα φουκαρά σε αναμένα κάρβουνα όσο εσύ ήδη έχεις πάρει την απόφαση σου.
Έχεις το απόλυτο δικαίωμα, να κάνεις με την ζωή σου ό,τι στο διάολο γουστάρεις. Αλλά το δικαίωμα να κρατάς με την σιωπή και την αδιαφορία σου κάποιον που απλά έτυχε να είναι πιο ευαίσθητος από εσένα, δεν στο έδωσε ποτέ κανείς. Και αν θες να με πείσεις πως δεν βρίσκεις ευχαρίστηση στο να δίνεις βοήθεια και ψυχική ελευθερία σε έναν άνθρωπο που εξαιτίας σου ταλαιπωρείται, σε κατατάσσω αυτόματα στους ψυχοπαθείς και θα ήθελα να μου κάνεις τη χάρη και να εξαφανιστείς από το μάταιο τούτο κόσμο.
Τέλος. Ας ειπωθεί τώρα, μια και καλή, και ας σφραγιστεί στα ιστορικά με αίμα: Η αδιαφορία, είναι το καμπανάκι λήξης για μια οποιαδήποτε σχέση. Είναι αυτό που αντικαθιστά το πάθος, και εκεί που δεν υπάρχει πάθος δεν υπάρχει τίποτα. Ή τουλάχιστον, τίποτα υγειές.
Όταν κάποιος έρχεται για να εκφράσει τον έρωτα του, τον θυμό του, την χαρά του, ή ακόμα απλά και μόνο για να πει τον πόνο του ρε αδερφέ, μην τον αγνοήσεις. Το γεγονός ότι ήρθε σε σένα, σημαίνει πολλά. Αλλά κυρίως σημαίνει πως σε έκρινε τον κατάλληλο άνθρωπο για να εκφράσει τα συναισθήματα του. Οπότε σταμάτα να το παίζεις Μαχάτμα Γκάντι.
Κι αν ακόμα τα μπερδεύεις, μάθε το εξής: Ο ψύχραιμος απλά αντιδρά με ηρεμία χωρίς να χάνει την συνοχή της λογικής του. Ο αδιάφορος δεν αντιδρά καθόλου.
Ίσως είναι καιρός, να μάθεις την διαφορά.
Συντάκτης: Δημήτρης Τσοντάκης
