Συχνά οι ονειροπόλοι παρεξηγούνται για τον τρόπο στάσης τους απέναντι στη ζωή. Λογοκρίνονται για το πόσο αβίαστα γίνονται ευκολόπιστοι στα λεγόμενα κάποιου ή όπως λέει κι ο όρος που τους αντιπροσωπεύει, κεντραρισμένοι στα όνειρα. Αυτά για τα όνειρα που κάνουμε ξύπνιοι. Ως προς της νύχτας, δεν περνάμε τόσο αδιάφορα τα μηνύματα που μας προβάλλει ένα όνειρο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αντιθέτως, συχνά έχουμε την αίσθηση ότι το ονειρικό στοιχείο δίχως άλλο παρά ασήμαντο είναι.

Με μια άλλη λέξη το όνειρο θα μπορούσαμε να το κατονομάσουμε με τον όρο «επιθυμία». Επιθυμία για όσα διαδραματίστηκαν μέσα στην ημέρα κι εμείς δεν κατορθώσαμε να τα απολαύσουμε, ή αλλιώς ανάγκες που καταπνίξαμε γιατί φοβηθήκαμε ή δεν τις πιστέψαμε πολύ. Όπως και να έχει, τα όνειρα είναι κομμάτι του συναισθηματικού μας κόσμου. Μπορεί να τα ερμηνεύουμε με τις ώρες, αλλά μπορεί και με μιας να τα αποκωδικοποιήσουμε. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Υπάρχει όντως ξεκάθαρη εξήγηση όσον αφορά τα όνειρα και τα μηνύματα που μας μεταφέρουν;

Ας εστιάσουμε στο γεγονός πως τίποτα δεν είναι αβάσιμο, αλλά υπαρκτό γεγονός. Δεν μπορεί κανείς να σε πείσει πως αυτό που ονειρεύτηκες δεν είναι μια μετάφραση όσων σε ανησυχούν, πόσο μάλλον ότι εμπίπτει σε βλακώδεις πεποιθήσεις και στερεότυπα. Δε λέμε πως αν ονειρευτεί κάποιος έναν μπαμπούλα είναι πραγματικό όν, ή ότι το ψάρι σημαίνει λαχτάρα, αλλά το συμπέρασμα που αφήνει η ερμηνεία του ονείρου είναι ξεκάθαρη εικόνα του ψυχισμού ενός ανθρώπου. Κάποιος που συνεχώς βλέπει τον εαυτό του αντιμέτωπο με δυσάρεστες εκπλήξεις στον ύπνο του, ίσως είναι υποσυνείδητα στην πραγματική του ζωή εγκλωβισμένος, και νιώθει δυσφορία με όσα βιώνει. Το ίδιο κι όταν κάποιος βλέπει όμορφες, ξέγνοιαστες εικόνες, και το πρωί που θα ξυπνήσει θα έχει την αίσθηση «αυτό ούτε στα πιο τρελά μου όνειρά δεν πίστευα ότι θα το δω». Δημιουργεί ένα ουτοπικό πλαίσιο που είτε τον χαλαρώνει, είτε όντως το βιώνει αλλά θέλει μέσω του ονείρου να το ωραιοποιήσει ακόμη πιο πολύ.

Δεν πρέπει να ενδιαφερόμαστε γι’ αυτό που φαίνεται να λέει το όνειρο, αλλά στην αφύπνιση που προγραμματίζει. Δηλαδή να μας οδηγήσει στο κρυμμένο ζητούμενο της όλης υπόθεσης! Πολλές φορές ξυπνάμε κι αναφέρουμε σε τρίτους ότι είδαμε ένα παράλογο, χωρίς νόημα όνειρο και πως δεν καταλάβαμε τίποτα. Τους εξιστορούμε όσα μας έχουν μείνει έντονα και περιμένουμε τη γνώμη τους. Όμως, αυτό φαντάζει απίθανο, καθώς έχουμε αφήσει κενά στην αφήγησή μας. Για παράδειγμα, δεν έχουμε αναφέρει την ψυχική μας φόρτιση της προηγούμενης μέρας, ούτε το αν δυσκολευτήκαμε να κοιμηθούμε επειδή «πνιγήκαμε» σε σκέψεις. Όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και μόνο με τη σύνδεσή τους μπορεί κάποιος να φτάσει στην επίλυση του προβλήματος.

Όλα αυτά, διότι συνήθως ο νους μας είναι μουδιασμένος μετά απ’ όσα υποχρεώθηκε να κάνει την ώρα της χαλάρωσης. Όσα προσπαθείς να θυμηθείς, σου φαίνονται μη ουσιώδη. Κι όμως! Όλα όσα φανερώνει ένα όνειρο είναι παραμορφωμένα υποκατάστατα, δεν είναι πιστή απεικόνιση της πραγματικότητας. Αν κάποιος προσπαθήσει να ερμηνεύσει τα όνειρα, θα βρεθεί αντιμέτωπος ναι μεν με ιδέες, αλλά δε θα τις υπολογίσει ως ορθές και δε θα τις αφήσει ελεύθερες να εκφραστούν. Η αιτία βρίσκεται κυρίως στην καταπίεση των αποδεικτικών ερμηνειών και της διάκρισης της αλήθειας.

Σκοντάφτουμε έτσι συνεχώς σε αντιφάσεις. Για το αν -εν τέλει- το όνειρο είναι κάτι σημαντικό ή απλώς ένα εμπόδιο στην ξεκούραση που μας προσφέρει ο ύπνος. Η συγκλίνουσα άποψη των περισσοτέρων ερμηνειών καταλήγει, πως δε γνωρίζουμε αν ένα όνειρο είναι η αιτία για ένα καλό ή έναν κακό ύπνο. Σκεφτήκατε όμως, πως χωρίς τα όνειρα κανείς δε θα κατάφερνε ν’ αποκοιμηθεί; Θα συνέχιζε το μυαλό να κάνει σενάρια και να δημιουργεί ένταση με κανένα αδιέξοδο αποφόρτισης. Το όνειρο ενδεχομένως δεν είναι αυτό που διαταράσσει τον ύπνο, αλλά αυτό που τον προστατεύει, αυτό που εξουδετερώνει τις διαταραχές της συναισθηματικής μας φόρτισης.

Οπότε, θα λέγαμε, ότι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ονείρου είναι ότι η επιθυμία είναι ο υποκινητής, ενώ η εκπλήρωση αυτής της επιθυμίας αποτελεί το περιεχόμενο του ονείρου. Το όνειρο δεν εκφράζει απλώς μια σκέψη, αλλά απεικονίζει παραισθητικά τις προθέσεις μας. Τα ονειροπολήματα, τόσο στον ξύπνιο μας όσο και στον ύπνο, έχουν έναν κοινό παράγοντα: την ικανοποίηση και την εκδήλωση όσων πασχίζουμε να καταπνίξουμε συνειδητά.

Τα όνειρα είναι ωραίο να υπάρχουν. Σου αφήνουν τη γεύση της ζωής. Υφίσταται μέσα από αυτά η απελευθέρωση των δεσμών. Τι πιο όμορφο από την απαλλαγή των φυλακισμένων μας πόθων; Να προσδώσουμε στον νου τον τρόπο να παραμένει ελεύθερος και στην ψυχή να μένει πάντα ονειροπόλα.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Νίνα Λυβιώτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου