Υπάρχουν μέρες που νιώθεις υπέροχα, έτοιμος να κάνεις τα πάντα. Έχεις αυτό το συναίσθημα ότι μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε θελήσεις. Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο σου και να σε σταματήσει.

Και τότε δέχεσαι το πρώτο χτύπημα, που πρέπει να το αντιμετωπίσεις και καλείσαι να σταθείς δυνατός. Το χτύπημα που αναγκάζεσαι να υπομείνεις, να δείξεις υπομονή και να το ξεπεράσεις. Ταυτόχρονα, όμως, πονάς τόσο που νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ανήμπορος, τα αρνητικά συναισθήματα έχουν κυριαρχήσει τη σκέψη σου και νιώθεις απλά αδύναμος. Σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά με εσένα που αισθάνεσαι έτσι. Λύπη, δεν ξέρεις πώς να το αντιμετωπίσεις.

Μην αφήσεις τον εαυτό σου να πιάσει πάτο. Ηρέμησε. Σκέψου: Πώς θα μπορούσες να το αντιμετωπίσεις, ώστε να ωφεληθείς από αυτό; Ψάξε τον τρόπο. Αγκαλιάζοντας αυτό το συναίσθημα, επιλέγοντας να πεισμώσεις. Δες το σαν ένα κίνητρο! Βέβαια τα λόγια είναι πάντα εύκολα κι οι πράξεις δύσκολες.

Δυστυχώς, σήμερα, μέσα απ’ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας έχουν περάσει την άποψη ότι πρέπει να είμαστε συνέχεια χαρούμενοι και χαμογελαστοί. Και κάθε φορά που βιώνουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, είτε λύπη, είτε θυμό, είτε αγανάκτηση, νιώθουμε ότι κάτι πάει στραβά με εμάς. Τίποτα δεν είναι στραβό με εσένα. Τίποτα. Μην κρίνεις το πώς νιώθεις! Αποδέξου το γεγονός ότι είσαι λυπημένος κι απόκτησε κίνητρο για να βελτιώσεις τη ζωή σου.

Η στεναχώρια κι η λύπη σου για κάτι που δεν πήγε όπως ήθελες, δε σημαίνουν ότι έχεις αποτύχει. Δηλώνουν απλά ότι έχεις μεγαλύτερες προσδοκίες απ’ τη ζωή σου και ότι δε θες να συμβιβαστείς. Δηλώνουν ότι ήθελες να είχες πετύχει περισσότερα. Ότι ήθελες η καθημερινότητά σου να έχει περισσότερο νόημα. Όμως η τωρινή σου ρουτίνα κατά ένα βαθμό δε σε ικανοποιεί. Είτε βρίσκεσαι σε μια δουλειά που δε σου αρέσει, είτε συναναστρέφεσαι με άτομα που σε κουράζουν, είτε εξακολουθείς να ασχολείσαι με πράγματα που δε σου αρέσουν προκειμένου να ικανοποιήσεις τους άλλους. Και στις τρεις περιπτώσεις, όμως, δεν κάνεις τίποτα για να τις αλλάξεις, απλά τις υπομένεις. Γιατί; Ίσως γιατί φοβάσαι την αλλαγή.

Έρχεται, λοιπόν, η στεναχώρια να σου υπενθυμίσει αυτές τις προσδοκίες! Να σου υπενθυμίσει ότι όσο και να αγνοείς την κατάσταση, αξίζεις κάτι καλύτερο. Αξίζεις να παλέψεις για κάτι καλύτερο. Αξίζει να ασχολείσαι με πράγματα που σε εκφράζουν και νιώθεις ότι συνάδουν με το χαρακτήρα σου, την προσωπικότητά σου και τις αντιλήψεις σου.

Επομένως, δες το κάθε αρνητικό συναίσθημα, κάθε εμπειρία, κάθε κατάσταση που σε έχει πληγώσει σαν το μεγαλύτερο κίνητρο να βγεις απ’ την άνεσή σου και να πετύχεις περισσότερα. Μην περιμένεις να νιώσεις έτοιμος. Ποτέ δε θα νιώσεις απόλυτα έτοιμος. Κάνε, λοιπόν, το πρώτο βήμα.

Σκέψου ότι όταν περνάς καλά δε θα κάτσεις να ασχοληθείς με το πώς θα μπορούσες να βελτιώσεις τη ζωή σου. Και γιατί να το κάνεις, άλλωστε; Περνάς καλά και δε θες να γεμίζεις το κεφάλι σου με προβληματισμούς. Εστιάζεις απλώς στη στιγμή, κοιτάς να περνάς καλά, ξεχνάς εκείνη τη στιγμή κάθε πρόβλημα. Αυτό είναι καλό να συμβαίνει προκειμένου να υπάρχει μια ισορροπία.

Τις υπόλοιπες ώρες, όμως, που είσαι μόνος, έρχονται η στεναχώρια κι η λύπη για να σου υπενθυμίσουν τα χτυπήματα που δέχεσαι απ’ τον τρόπο ζωής σου, που επιλέγεις να αγνοείς. Είναι αυτές θα σε αναγκάσουν να πιέσεις τον εαυτό σου. Θα σε ωθήσουν να πάρεις το ρίσκο και να μη φοβηθείς, γιατί δε φοβάσαι πια την αποτυχία. Έχεις φτάσει τα όριά σου. Έχεις ήδη πονέσει πολύ, οπότε τώρα πια ο πόνος έχει γίνει σύμμαχός σου.

Έτσι τολμάς, παίρνεις ρίσκα κι αν αποτύχεις, απλά συνεχίζεις. Γιατί θες περισσότερα κι είναι απλά θέμα χρόνου να τα αποκτήσεις. Με κάθε αποτυχία, μαθαίνεις και προσαρμόζεις απλά την τακτική σου. Και σε περίπτωση που θες να παραιτηθείς, έρχεται η λύπη να σου υπενθυμίσει ότι δεν μπορείς να ανέχεσαι αυτή την κατάσταση κι επομένως συνεχίζεις τις προσπάθειες να την αλλάξεις.

Δες από σήμερα, λοιπόν, τη λύπη σαν μια υπενθύμιση ότι κατά βάθος μέσα σου θες περισσότερα απ’ τη ζωή σου. Διεκδίκησέ τα λοιπόν και πάλεψε γι’ αυτά! Και να θυμάσαι πάντα ότι η ζωή γονατίζει τους δυνατούς για να αποδείξει ότι μπορούν να σηκωθούν ξανά. Τους αδύναμους δεν τους ενοχλεί. Αυτοί θα είναι μια ζωή γονατιστοί.

Συντάκτης: Χριστίνα Κ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη