Μπορεί να συμβεί μία, δύο ή και περισσότερες φορές στον καθένα. Συνήθως, έρχεται και σε βρίσκει την πρώτη -ή τις πρώτες φορές- που είναι να κάνεις έρωτα με κάποιον που είτε γουστάρεις τρελά είτε όχι -χωρίς αυτό να’ ναι απαραίτητα κριτήριο. Φόβος μεγάλος, αφού μεταξύ μας κανείς δε θέλει να στέκεται κάποιος απέναντί του γυμνός, κοιτάζοντας με απορία και γεμάτος με όρεξη.
Κανείς δε θέλει ν’ ακούσει ή να βρεθεί στη θέση να πει «συγγνώμη αλλά δεν μπορώ τώρα, δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, είναι η πρώτη φορά». Κι αν αυτό είναι αλήθεια, το πάγωμα και η αμηχανία που ακολουθούν -ακόμα και ψέματα να λες- κάνουν την ερωτική σου ζωή να περνάει μπροστά απ’ τα μάτια σου, σαν μια ταινία μικρού μήκους. Μόνο που αντί για ποπ κορν, έχεις μαζί σου έναν κουβά κρύο ιδρώτα, που έχει λούσει το κορμί σου.
Κι ενώ στ’ αυτιά σου φτάνει το «δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά», θα ‘ρθει η επόμενη φορά που θα πρέπει να αποδείξεις το αντίθετο και ξαφνικά θα νιώσεις σαν δεκαοχτάχρονο που ετοιμάζεται να δώσει δεύτερη φορά για το δίπλωμα ενώ έχει πει ήδη σε φίλους πόσο καλός οδηγός είναι. Κι όλο αυτό είτε γιατί υπάρχει το στοιχείο το ενοχικό, είτε γιατί ορό της αλήθειας δεν μπορείς να βρεις εκείνη την ώρα, είτε γιατί είναι στη μέση η καψούρα, είτε γιατί όντως μπορεί να’ ναι η πρώτη φορά. Η κατανόηση όμως είναι μέσα στο παιχνίδι το ερωτικό.
Ανθρώπινα πράγματα και πάμε για τη δεύτερη, γιατί η φαντασία της πρώτης ήταν που σε πρόδωσε. Αγκαλιές και φιλιά τρυφερά, πάθος και στιγμές που οδηγούν σε ένα κρεβάτι γεμάτο υποσχέσεις. Εσώρουχα στο πάτωμα και μαζί ένα σενάριο σ’ επανάληψη κατώτερη των περιστάσεων. Για ν’ ακολουθήσει η επομένη και μαζί ένα φινάλε που δε ήρθε ποτέ.
Και τα λόγια κατανόησης θ’ αρχίσουν σιγά-σιγά να γίνονται λόγια και σκέψεις επιθετικές. Κι ενώ στο μυαλό σου έχεις ότι «μάλλον το έργο δεν τραβάει αφού δεν πάω παρακάτω», την ίδια στιγμή σε πιάνει κι ένα σύνδρομο ενοχικό. Σε πιάνει μια εσωτερική μάχη για το κατά πόσο ερωτικός και ποθητός είσαι, όχι κατ’ ανάγκη στο πρόσωπο απέναντί σου, μα γενικότερα. Με την ανασφάλειά σου να χτυπάει κόκκινο όταν εισπράξεις μία αντίδραση που ακόμα κι αν έχει τις σωστές λέξεις εσένα σου μοιάζει ψεύτικη· νιώθεις το «μη σε αγχώνει» σχεδόν να κοροϊδεύει το σώμα σου ή τις ικανότητές σου.
Όμως, όπως σ’ όλες τις περιπτώσεις, υπάρχει κι ένα «μήπως». Γι’ αυτό δεν πρέπει να σε παίρνει από κάτω. Λύση μπορεί να βρεθεί, αρκεί να υπάρχει ψυχραιμία. Και ο τρόπος δεν είναι να κατηγορείς τον εαυτό σου ή τον σύντροφό σου. Δεν υπάρχει λόγος για επίρριψη ευθυνών. Θέλεις να κάνεις έρωτα και θέλεις μ’ αυτόν που επέλεξες. Τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Γιατί η ερωτική επαφή ξεπερνάει το βλέμμα. Και η διαχείρισή της πολλές φορές είναι πάρα πολύ δύσκολη. Μπορεί να υπάρχουν θέματα λειτουργικότητας που δύσκολα κουβεντιάζονται. Θέματα αυτοεκτίμησης και αισθήματα απόρριψης που θέλουν μια τρυφερή προσέγγιση. Μπορεί να’ ναι και η έντονη επιθυμία που μπλοκάρει τον εγκέφαλο χωρίς αυτό να μπορεί να προσφέρει πάντα μια πιστευτή απάντηση. Και μπορεί να συμβεί πολλές φορές.
Κι αν η ανοχή έχει τα όριά της, θα πρέπει να σκεφτείς ότι στον έρωτα η κορύφωση μπορεί να ‘ρθει με πολλούς τρόπους. Το παιχνίδι και η διάθεση είναι αυτά που αποκαλύπτουν τα αισθήματα. Και μέσα απ’ αυτά μπορείς να καταλάβεις αν με κάποιον ταιριάζεις πραγματικά ερωτικά ή όχι. Αρκεί να δώσεις τις ευκαιρίες που χρειάζεται. Άλλωστε, το πάνω και κάτω, το αριστερά και δεξιά, τα φιλιά και αγγίγματα, είναι όπλα που δεν πρέπει να εγκαταλείπονται τόσο εύκολα. Και να μην ξεχνάς πως οι πολλές κουβέντες και οι σκέψεις στον έρωτα, στο τέλος δε φέρνουν αποτέλεσμα.
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
