Η φαντασία του κάθε ανθρώπου είναι ελεύθερη. Είναι εκείνη η λεπτή συνδυαστική γραμμή, ανάμεσα στο σώμα και τη γλώσσα, όπου τα υπονοούμενα μπερδεύονται με τ’ αυτονόητα. Γιατί το να περάσεις κατευθείαν στο ζουμί είναι το πιο εύκολο και φυσικά το επιθυμητό. Αλλά θέλει και λίγο παιχνίδι η υπόθεση. Διαφορετικά, πώς θα εκραγεί, η φαντασία;

Πιο απλά, το κορμί σου είναι πιο μαρτυριάρικο απ’ τη γλώσσα σου. Γι’ αυτό μπερδεύεσαι. Είναι ταλέντο φυσικά να μπορείς να αποκρυπτογραφείς με ευκολία τη γλώσσα του σώματος και ο πραγματικός τρόπος για να μπορέσεις να’ σαι σίγουρος για τις διαθέσεις του άλλου. Τι γίνεται όμως όταν αυτό έρχεται αντιμέτωπο μ’ ένα ξεκάθαρο «σε γουστάρω και σε θέλω, τι δεν καταλαβαίνεις;». Κολλάς. Το επεξεργάζεσαι και κάπου στην πορεία κάνεις πίσω.

Και το σώμα σου στέλνει μηνύματα πράσινου φωτός. Κι ενώ με τα υπονοούμενα δείχνεις να τα πηγαίνεις καλά, με τ’ αυτονόητα μπερδεύεσαι λιγάκι. Θα πεις, πως κάθε ένας, έχει το δικό του κώδικα επικοινωνίας στο φλερτ. Αλλά λίγο ή πολύ, τα σημάδια, είναι ίδια. Γιατί όλα τα μέρη του σώματος είναι ικανά να εμπνεύσουν τον έρωτα και να φανερώσουν τις επιθυμίες σου. Πονηρές και μη.

Αλλά ξεχνάς πως μερικά πράγματα έχουν μαγικές ικανότητες. Εμφανίζονται όταν είναι να κάνουν παιχνίδι και εξαφανίζονται όταν είναι να εξηγήσουν. Κι απ’ το να σου βγει το μάτι ή το όνομα, καλύτερο είναι να βγάζεις τα μάτια σου με τ’ όνομα που εσύ θες. Αρκεί να μην πέσεις σε παραμύθια περί εξαίρεσης, γιατί μετά τις συνέπειες θα θέλεις ποτό.

Κι αν το περιπαικτικό φλερτ με υπονοούμενα αποτελεί έναν έξυπνο τρόπο για να τραβήξεις την προσοχή και ν΄ αναστατώσεις, πρόσεχε μη βρεθείς σ’ εκείνη την κατάσταση, που δε θα μπορέσεις να προσφέρεις περισσότερα απ’ εκείνα που κάποιος άλλος κατάλαβε κι αναμένει. Γιατί η ανάλαφρη συζήτηση, ένα αυθόρμητο και ανεπαίσθητο άγγιγμα κάτω απ’ το τραπέζι ή ένα γρήγορο αγκάλιασμα γι’ εσένα μπορεί να’ ναι αθώα. Για κάποιον άλλο όχι.

Επομένως, ποιο το αυτονόητο και ποιο το υπονοούμενο; Σκόπιμη παραπλάνηση ή η πρόθεση για κάτι πιο ουσιαστικό; Κι αν η δυναμική και η κίνηση μιλάνε από μόνες τους, ακόμα και σ΄ αυτές υπάρχουν κανόνες. Κι ενώ εσύ δαγκώνεις τα χείλη σου γιατί βρίσκεις ερωτικό ενδιαφέρον, μια αμηχανία και μια έλλειψη ενδιαφέροντος μετράει κάποιος άλλος. Κι ενώ εσύ αγγίζεις για ν’ αισθανθείς, έρχεται μια μετάφραση σαν αναζήτηση προσοχής.

Είναι σαν να σου στέλνουν μήνυμα και να σου λένε: «νιώθω μοναξιές στο σπίτι» κι εσύ ν’ απαντάς: «κι εγώ στο δικό μου, άσ’ τα». Βέβαια τα σημάδια είναι πολύ διακριτικά και κάλλιστα κάποιος μπορεί να τα παρερμηνεύσει. Αλλά είναι και κάποια τόσο ξεκάθαρα κι αυτονόητα που βγάζουν μάτι. Ακόμα κι αν υπήρξε το ερωτικό ανάμεσά σας και την επόμενη δεν απαντά σε μηνύματα, μην περιμένεις. Πάει, πέρασε.

Μη περιμένεις από πεταμένες σπόντες να βγάλεις συμπεράσματα. Από πειράγματα και δήθεν «σε θυμήθηκα». Ωραία τα υπόλοιπα και χρειάζονται στον έρωτα. Αλλά όταν γουστάρεις και σου αρέσει κάτι, μάθε και να το λες λιγάκι ευθέως. Μην περιμένεις λουλούδια και δώρα για να καταλάβεις και να δηλώσεις. Ηγήσου και πέταξε κι ένα  υπονοούμενο. Αν είναι να καταλάβει…κατάλαβε.

 

Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου