Αρκεί να κάνει την καρδούλα σου να λιώνει

Λένε πως εάν κάτι σε τρομάζει, τότε αξίζει να παλέψεις γι΄αυτό. Η τρομακτική ευκαιρία να ξεφύγεις λίγο από τις νόρμες σου και να σταματήσεις να συμβιβάζεσαι με καθημερινότητες που έχουν γίνει ρουτίνα και με παρουσίες, που δε σου προσφέρουν τίποτα παρουσιάζεται μπροστά σου. Είναι εκείνες οι υποψήφιες επιλογές, που εμφανίζονται στη ζωή μας και ξάφνου νιώθουμε τόσο μεγάλη ανάγκη να τις αξιοποιήσουμε. Φέρνουν τα πάνω-κάτω και μας βγάζουν από τη συνήθεια. Η «καλημέρα» γίνεται λίγο πιο όμορφη και το «καληνύχτα» πιο πονηρό.

Επόμενο στάδιο του ενθουσιασμού και της προσέγγισης της επιλογής αυτής είναι η υπερανάλυση, τότε που ξεκινούν οι αμφιβολίες. Ο φόβος του εξαφανισμού εκείνης της επιλογής, η αντίθετη απάντηση από εκείνη που θα θέλαμε να πάρουμε. Αυτό το συνονθύλευμα της άγνοιας, του άγχους και της ανεπιτήδευτης χαράς είναι ο λόγος που αξίζει να τολμήσεις. Δεν έχεις κάτι να χάσεις. Πάντοτε αγχωνόμαστε για το αν αξίζει να «σπαταλήσουμε» χρόνο για κάτι, που δεν ξέρουμε το τέλος του. Τι νόημα θα είχε όμως εάν τα ξέραμε όλα; Το χάσιμο πολύτιμου χρόνου είναι μια νοοτροπία, που πρέπει να αλλάξει. Τίποτα δε σκορπάται. Όσο κι αν έχουμε πληγωθεί και κουραστεί. Κάθε μέρα είναι ένα δώρο για εξερεύνηση και πειραματισμό.

Ο Mark Manson στο βιβλίο του “The subtle art of not giving a f**” εξηγεί πως καθετί, που πράττουμε είναι ξεκάθαρα δική μας επιλογή και πως είναι δική μας ευθύνη για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τα θετικά αποτελέσματα ή τις συνέπειες. Έτσι ποτέ δεν πρέπει να κατηγορούμε τους άλλους ή το σύμπαν για κάτι, που δεν πήγε καλά ή θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί αλλιώς εάν είχαμε φτάσει ένα λεπτό νωρίτερα ή αργότερα. Ακόμη κι οι δυνάμεις του σύμπαντος, να έχουν επιδράσει για να γκαντεμιάσουν τη ζωή μας, ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσουμε στις καταστάσεις εξαρτάται μονάχα από εμάς και κανέναν άλλον. Είναι όλα επιλογές του συνειδητού υποσυνείδητου. Δε σε ελέγχει κάποιος έτσι κι αλλιώς.

Η αντίληψη αυτή εφαρμόζεται και στις διαπροσωπικές κι ερωτικές σχέσεις. Μια γνωριμία θα αποκτήσει νόημα γιατί εσύ θα το αφήσεις, να δημιουργηθεί. Η αμοιβαία ή μονόπλευρη κατάληξή της θα επηρεαστεί από τα δικά σας συναισθήματα. Κι αυτό, γιατί ο έρωτας είναι ένα λεπτό ζήτημα, που αφορά την εσωτερική συνεργασία δύο ανθρώπων. Δεν είσαι μόνος σου σ’ αυτό. Στον ενθουσιασμό και στον έρωτα μπαίνει ανάμεσα στο μυαλό και στην καρδιά ένας καυτός τοίχος, που δε σε αφήνει να σκέφτεσαι ορθά– ή έτσι νομίζεις. Εάν θα πέσεις με τα μούτρα ή αν θα προχωρήσεις ήρεμα κι αργά, είναι δικό σου θέμα, που πολλές φόρες –αν όχι όλες– νιώθεις πως δεν είναι και πως όλα γίνονται εξ αυθορμητισμού. Παρ΄όλα αυτά, καταβάθος είναι μια αυθόρμητα ελεγχόμενη επιλογή σύμφωνα με αυτά που ο εαυτός σου θέλει κι έχει ανάγκη.

Τα όριά μας τα ξέρουμε. Δε σημαίνει όμως, πως δεν μπορούμε κιόλας να προσπαθούμε να τα ξεπερνάμε και να αναγνωρίζουμε πότε χρειάζεται να κάνουμε πίσω. Το κακό με τους ανθρώπους είναι πως όταν θέλουν ή δε θέλουν κάτι φοβούνται να γίνουν ξεκάθαροι για να μην ξεγυμνωθούν ή πληγώσουν. Έτσι συχνά δε μας δίνεται το πράσινο φως για να προχωρήσουμε στο δρόμο που δεν φαίνεται το τέλος του και περπατάμε αμέριμνοι κι ανίδεοι για το τι θα συμβεί. Άλλες φορές χαιρόμαστε λίγο παραπάνω κι ύστερα πέφτουμε στα πατώματα γιατί κανείς δε μας προειδοποίησε. Πάλι όμως, η εσωτερική δύναμη ή η έλλειψή της είναι εκείνη που μας κάνει να αντιδρούμε με τόλμη ή πόνο σε μια ερωτική απογοήτευση, παραδείγματος χάρη. Όταν αποφασίζεις, να τολμήσεις πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα και να μην κατηγορείς τους άλλους για δικές σου παρερμηνείες, ακόμη κι αν ο άλλος δεν είναι σίγουρος για το τι θέλει. Εδώ μιλάμε για εσένα.

Ακούγεται επίσης, πως όταν θέλεις κάτι και το σκέφτεσαι πολύ τότε το πετυχαίνεις ή το κερδίζεις. Προσωπικά πιστεύω πως όταν κάτι το πιέζεις να βγει, τότε είναι που δεν έρχεται με τίποτα. Διότι αγχώνεσαι κι υπεραναλύεις δίχως να έχεις πάρει μια ξεκάθαρη απάντηση. Κοιτάς το τέλος, δίχως να βλέπεις πού πατάς. Είναι δύσκολο, να ξυπνήσεις μια μέρα βουτηγμένος στη θετική ενέργεια και να τα βλέπεις όλα με καλό μάτι κι αισιόδοξα. Μερικές φορές πρέπει να είμαστε και λίγο ρεαλιστές. Κι αν βλέπουμε πως δεν τραβάει μια κατάσταση, να την αφήνουμε, γιατί θα έρθει κάτι καλύτερο. Από εκεί που δεν το περιμένουμε. Στο πιο άκυρο σημείο της πόλης. Δε σημαίνει πως τα παρατάμε, απλώς η ζωή δεν είναι πάντοτε δίκαιη και δεν είναι όλα εναρμονισμένα με όσα θέλουμε εμείς. Γι΄ αυτό μην απογοητευτείς ποτέ εάν τολμήσεις και χάσεις. Πάλι κερδισμένος θα βγεις.

Ποτέ όμως, ένας τέλος δε σημαίνει καταστροφή. Όπως και ποτέ μια θετική ανταπόκριση δε σημαίνει απαραίτητα το ξεκίνημα μιας όμορφης σχέσης. Ο τρόπος με τον οποίο θα τολμήσεις ν΄αντιμετωπίσεις τα συναισθήματά σου δείχνει την αφοσίωσή σου στο να ζεις το τώρα. Κι αυτό λείπει σήμερα από τον άνθρωπο, διότι ξεχνάει πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Πες αυτό που θες και προχώρα. Είναι ανθρώπινο να δείξεις αδυναμία ή να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά. Δεν είσαι ρομπότ.

Είναι όλα επιλογές. Εσύ επέλεξες να διαβάσεις αυτό ή οποιοδήποτε άλλο άρθρο. Εσύ διαβάζεις αυτές τις λέξεις τσαλακώνοντας τη μούρη σου ή παίρνοντας λίγη ελπίδα. Κι η μαγεία της ζωής βρίσκεται στην ικανότητα να παίρνουμε αποφάσεις για εμάς. Ακόμη κι αν αποβούν μοιραίες. Τόλμησε για εσένα.