Αντί να φωνάξεις «σ' αγαπώ», ψιθυρίζεις «θέλω χρόνο»

ΔΟ έρωτας υπήρχε ανέκαθεν στη ζωή μας. Όσο μεγαλώνουμε όμως, παίρνει άλλες διαστάσεις κι αλλάζει σημασία. Στην εποχή μας καλό θα ήταν να υπενθυμίσουμε σε όλους αλλά και στον εαυτό μας ότι ο έρωτας θέλει να έχεις κότσια. Κι αυτό ισχύει και για τα δύο φύλα. Δεν κατάλαβες για ποιο πράγμα μιλάμε; Βάλε καφέ, ή μάλλον κρασί και κάθισε εδώ να τα πούμε λίγο έξω από τα δόντια και χωρίς ντροπές.

Ακούμε συνέχεια να βροντοφωνάζουν -οι άλλοι μόνο, εμείς ποτέ- ότι δεν ερωτεύονται εύκολα κι αν ερωτευτούν δε θα το δείξουν- τι είναι στην τελική ο άλλος για να αξίζει να το μάθει; άνθρωπος με καρδιά; Ούτε καν! Ο έρωτας είναι χάσιμο χρόνου, σε ενθουσιάζει για λίγο και μετά σε πετάει στα τάρταρα για να μην ξέρεις πού να βρεις μια σανίδα σωτηρίας. Τι; Δεν τα λένε;

Κάτσε βρε άνθρωπε, να τα πάρουμε σιγά-σιγά και να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτός που παραδέχεται τα συναισθήματά του και διεκδικεί ξεκάθαρα αυτό που θέλει, χωρίς να ψάχνει κάτι ευκαιριακό ίσως είναι και ο πιο θαρραλέος άνθρωπος στον κόσμο. Θέλει γενναιότητα για να πεις σε κάποιον «Είμαι ερωτευμένος μαζί σου και θέλω να το ζήσουμε για όσο κρατήσει». Του δείχνεις ότι είσαι ευάλωτος και διαθέσιμος να περάσετε μαζί το άγνωστο ταξίδι του έρωτα.

Ναι μπορεί να πληγωθείς αλλά θα γίνει μπόι. Έτσι δε σου έλεγαν παλιά όταν έπεφτες, χτυπούσες κι έκλαιγες; Δε είδα, όμως, να μην ξαναπήγες σ’ εκείνη την παιδική χαρά επειδή κάποτε σε πόνεσε, στον έρωτα γιατί κλείνεις την πόρτα επειδή κάποτε κάποιος σε πλήγωσε;

Όλοι οι άνθρωποι που συναντάς κουβαλούν μέσα τους μια πληγή αλλά δεν το βάζουν κάτω, δεν τα παρατάνε, δεν είναι τόσο δειλοί. Περί δειλίας πρόκειται η αποφυγή του έρωτα, να το ξέρεις κι αν το νιώθεις αλλά δε το παραδέχεσαι, είναι ακόμα χειρότερα.

Δεν είναι ντροπή να φοβάσαι να αφεθείς, να διστάζεις, να μην ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Ντροπή είναι να το παίζεις μάγκας πολλά βαρύς και να θέλεις με το ζόρι να σε τυλίξει ένα μυστήριο που δε διαθέτεις, να δείχνεις ότι δε νοιάζεσαι και σκορπάς αγκαλιές και φιλιά παντού. Σε γελάσανε, φίλε μου, ή μάλλον, γελάσανε και μάλιστα πολύ, μαζί σου. Για γέλια είναι, ίσως και για κλάματα, ένας άνθρωπος που διστάζει να παραδεχθεί το οτιδήποτε κι όμως παριστάνει τον δυναμικό και θαρραλέο. Λες συνέχεια και περηφανεύεσαι ότι μπορείς να παίξεις με όλους και με όλα και να βγεις νικητής, αν δεν έχεις θάρρος όμως να παραδεχθείς τίποτα, μόνο χαμένος βγαίνεις.

Κάποια στιγμή, όλοι μετανιώνουμε για το πόσο λάθος φερθήκαμε σε σωστούς ανθρώπους ή για το ότι κάπου χρωστάμε ένα  «σ’ αγαπώ» επειδή όταν έπρεπε να μιλήσουμε, βγάλαμε τον σκασμό γιατί δήθεν ήμασταν υπεράνω ερώτων και τέτοιων γλυκανάλατων. Δε λέμε ότι δεν είχαμε τα κότσια να πούμε πώς νιώθουμε, να ανοιχτούμε και κρυφτήκαμε πίσω από γελοίες δικαιολογίες του τύπου «θέλω χρόνο».

Μαλακίες! Όταν έχεις το θάρρος να πεις στον εαυτό σου τι θέλεις και τι όχι, έχεις και το θάρρος να το πεις στον άμεσα ενδιαφερόμενο. Κάναμε την δειλία στρατηγική στον έρωτα, μα δεν είναι πώς να το κάνουμε κι ούτε θα γίνει ποτέ. Κότσια, θάρρος και θράσος η συνταγή για παράφορο έρωτα, όλα τα άλλα παραμύθια που δεν πίστευες όταν στην ηλικία των 5, μην αρχίσεις τώρα να πέφτεις με ανούσιες δικαιολογίες.

Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!