Τα λόγια, που ειπώνονται σε έναν τσακωμό, μπορεί να εκπλήξουν, να στιγματίσουν μια στιγμή (για μια αιωνιότητα) ή και να απογοητεύσουν. Η δύναμη των λέξεων όμως, έχουν την ικανότητα να κρύβουν μέσα τους κομμάτια του παρελθόντος. Είναι εκείνες οι προτάσεις, που βγαίνουν τόσο αβίαστα από το στόμα μας, θυμίζοντας στον τεταμένο συνομιλητή μας, κάτι που συνέβη πριν καιρό. Μια τέτοια κίνηση, μπορεί να αποβεί μοιραία, ακόμη κι άδικη αν σκεφτούμε πως τα ζητήματα του παρελθόντος είναι – υποτίθεται – λυμένα.

Τι μάς οδηγεί στο να ανασύρουμε «προβλήματα» του παρελθόντος; Μήπως ο επικείμενος τσακωμός είναι απλώς μια αφορμή για ξέσπασμα, λόγω της υπερχείλισης υπολειμμάτων από παλαιότερους τσακωμούς; Πολλές φορές συγχωρούμε και προχωράμε, δίχως να είμαστε σίγουροι αν ό,τι συνέβη όντως ξεκαθαρίστηκε. Φοβούμενοι και ψυχολογικά κουρασμένοι, αφήνουμε άλυτα ορισμένα ζητήματα σε μια προσπάθεια, να μην υπερβούμε τα όρια, έως ότου χάσουμε τον άλλον.

Σε κανέναν δεν αρέσουν οι εντάσεις, πόσο μάλλον μέσα σε μια ερωτική σχέση. Ο διαπληκτισμός ωστόσο, δεν υφίσταται ως κάτι αρνητικό – τις περισσότερες φορές. Μια διαφωνία, ένα ξέσπασμα, μια συνήθεια του άλλου, που εμάς μπορεί να μάς τσαντίζει ή η κουραστική καθημερινότητα είναι αιτίες για να ξεκινήσει ένας τσακωμός και μέσα από αυτόν να ξεκαθαριστούν διάφορα θέματα. Κι αυτή είναι η ουσία μιας έντασης. Δυο άτομα, που βρίσκονται μέσα σε μια σχέση δεν γίνεται να συμφωνούν και να λένε «ναι» σε όλα. Είναι απολύτως φυσικό και υγιές να μιλάς. Όταν δεν λες αυτό, που σε ενοχλεί τη στιγμή, που σε ενοχλεί πολλά μαζεύονται μέσα σου. Είναι πάντοτε αυτό εφικτό όμως;

Η υπομονή είναι σημαντικό θεμέλιο για μια σχέση. Μερικές φορές η συμπεριφορά του ενός συντρόφου, μπορεί να διακατέχεται από ορισμένα «ελαττώματα», που δεν ταιριάζουν με τη δική μας ιδιοσυγκρασία και σαφώς δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε. Παρ’ όλα αυτά, κάποια στιγμή, άνθρωποι κι εμείς, ξεσπάμε γιατί δεν αντέχουμε άλλο μια κατάσταση. Και εμφανίζοντας τον άσσο από το μανίκι μας, ζωντανεύουμε μια κατάσταση του παρελθόντος, που πολλές φορές, κανένας από τους δυο δεν έχει ξεχάσει.

Τότε ο άλλος μπορεί να έρθει σε πολύ αμήχανη θέση σκεπτόμενος, παράλληλα με το παρόν ζήτημα, μια υπόθεση που δεν είναι της παρούσης(;). Σε καμία περίπτωση αυτή η κίνηση δεν καθίσταται δίκαια προς το άλλο άτομο, αφού είχατε συμφωνήσει τότε, πως το είχατε λύσει. Όλα στο μυαλό σας μπερδεύονται και δεν είστε σε θέση, να βάλετε σε τάξη τις σκέψεις, τα προβλήματα και τη σχέση σας. Κάπου νιώθετε, πως μπορεί να κλονίζεται και η εμπιστοσύνη σας. Σε κάποιες περιπτώσεις, όσο και να θες να ξεχάσεις, δεν είναι εύκολο, διότι τα λόγια και οι πράξεις μπορούν να έχουν τέτοια ισχύ, που να δυσχεραίνουν τη σχέση.

Γι’ αυτό, όσο και να φοβόμαστε να εκδηλωνόμαστε, να λέμε αυτό που πιστεύουμε, να τονίζουμε το πόσο μάς ενόχλησε κάτι είναι άκρως σημαντικό, ώστε να μην πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό και να δημιουργούμε σενάρια στο μυαλό μας, που είναι πέρα για πέρα επιστημονικής φαντασίας. Ο σύντροφός μας είναι εκεί για όλα, για να ακούει τις έγνοιες μας, τους φόβους μας, για να βλέπει τα δάκρυά μας, ακόμα κι αν ντρεπόμαστε να ξεγυμνωνόμαστε τόσο πολύ. Ο φόβος μας μην και χάσουμε τον άλλον είναι από τους πρώτους, που πρέπει να εξαλείφονται, διότι μια σχέση δεν μάς κρατάει στη ζωή, αλλά μας συντροφεύει, μάς δίνει δύναμη και μάς ομορφαίνει. Τα προβλήματα ξεκινούν από δικές μας και κοινές ανασφάλειες με το σύντροφό μας, αλλά αυτό δεν το κατακρίνουμε! Η συνύπαρξη είναι άθλος του έρωτα και πολλές φορές, κάποιοι δεν κατορθώνουν να τον «τιθασεύσουν».

Οι ερωτικοί καβγάδες έχουν μια δική τους γοητεία, χωρίς όμως, να χρειάζεται να τούς προκαλούμε για να αποδείξουμε κάτι στον άλλον. Αν ο ζυγός γέρνει προς τις αρνητικές καταστάσεις, ίσως να έχει έρθει η ώρα να κάνετε μια ώριμη συζήτηση. Ο τσακωμός από μόνος του όμως απαιτεί διαφάνεια, ειλικρίνεια και συγκέντρωση των σκέψεών μας σε αυτό, που συμβαίνει την παρούσα στιγμή. Το παρελθόν πάντοτε μάς καραδοκεί, αλλά δεν έχει τη δύναμη να μάς εξουσιάζει. Κι αν κάτι μάς βαραίνει, ο σύντροφός μας θα μάς ακούσει κι εμείς εκείνον.

Μια σχέση με ορθή επικοινωνία και κατανόηση χτίζει τις βάσεις της, ώστε την επόμενη φορά που θα προκύψει μια ένταση οι δυο πλευρές, να λάβουν την ευθύνη τους, ώστε να ξεκαθαρίσουν το τοπίο.  Ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται διαφορετικά και δεν μπορούμε, να έχουμε απαιτήσεις από τον άλλον, που υπάρχουν μονάχα στο μυαλό μας. Ακόμη και κάτι που ενόχλησε εμάς, για τον άλλον μπορεί να μην έχει την παραμικρή σημασία. Αφού «μιλούν» οι ψυχές μας τόσο αληθινά λοιπόν, τότε σίγουρα μπορούμε κι εμείς.

 

Συντάκτης: Αγγελική Τσιγαρά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου